Raziel.
Ќе видите овде многу текст, но тоа углавном се должи на моето тупење, забегување у муабетење, неспособност за јасност, екстра слободно време, и месечниот хормонален дисбаланс кој ми делува ко Саравита
. И се разбира, во ова време од месецот се јадам себеси во секој можен пост поради истите причини.
Освен тоа, свесна сум дека кај овој лик ќе ми треба доста штракање иако ќе се задржам само на едно нешто.
А тоа е дека, нема ништо страшно комплицирано околу типов.
И точно таму се наоѓа грешката која сите ја прават.
Зјапајќи во мрежата од замрсени линии, се губат во таквата перцепција, и тотално се престрашуваат да одат понатаму.
Еве. Просечниот форумџија ја отвара оваа тема, буричка низ направените анализи во овие денови додека бил отсутен, и секогаш кога ќе го примети името Raziel, си нанесува 30 секундни психички облоги кои за цел имаат да го подготват неговото просечно форумџиско око за колаж од тешки, смрдливи, но скапоцено ретки зборови, и реченици осмислени за да зацрпуваат директно у всушност, страшно исцрпени филозофски теми.
Па фаќаат да му докажуваат колку е ваков таков и онаков, парадоксален, лицемерен, муабети кои знаеш дека ќе изгледаат фабрикувано, и за кои треба да вложиш мноооогу труд, сакајќи потоа да не те собори прелесно.
Да загинеш бар во некоја потешка борба. Да се покажеш како уште едно месо кое не успеа, но ти ќе бидеш жилавото месо кое не успеа!
Молчиме но мрчиме, наталожено и истапкано ни е во сетилата дека оној автор кој на себе ја става одговорноста да пишува за овој лик, ќе мора да се посере од мака за да звучи доволно концизно-брилијантно за да им парира бар до папок на плодните есеи што се наоѓаат зад истоимениот.
Бидејќи неговата зеница, е наводно комплексна.
И на сите им застудува од комплексните креации кои излегуваат од неговата уста, ги боде циничната точка на крајот од реченицата, ги плаши поентата која неможат да ја доловат, а подеднакво се плашат да потпрашаат.
Па како би смееле.
Кога ова е предаторот пред кој колениците чкрипат од форсирано трудење да се остави интелигентен впечаток, за тој потоа сомнително да замижи со очињата, и после еден brainfreezing длабокоумен скен, да ги остави на мира со нивната жолта трева. Побогу, па некои од нив навистина сакаат да си ја јадат само својата жолта трева!
А нашиот предатор толку многу би сакал насилно да им пикне лажица амбициозност.
Но всушност, се на се, ко шо реков, тврдам дека ич не е толку комплицирано.
Ај, да разгледаме отприлика на шомислев.
Имаме типац кој пред се, сакајќи да преточи во светот нешто кое дефинитивно ќе биде чуено од вистинските уши, ја усовршил вештината на изразување.
Да реконструираме сцена базирана на претпоставка.
Да речеме дека своевремено, погледнал каталог од примери кои му биле водечки во моментот, одбрал неколку состојки, и си зацртал стил.
Во дотогашната живеачка веројатно веќе имал неколку фрустрирачки искуства кои претендираат кон зашеќерена мизантропија и агресивна скептичност, кои одлично се вклопуваат. Плус даваат филинг дека енергијата имала добар план кога ги ставила во неговиот живот. Остатокот од животот надвор од дворот не соодветствувал со исказите на неколкуте плуса кои момчето ги открило во себе. Па бил цеден во инка која од другиот крај исфрлувала издетализиран морбиден свет, во кој врвовите немаат крај, а жестоката борба е благородна кохезија, далеку повкусно изделкана од своите роднини, прости повраќаници во реалноста.
Со текот на времето (релативно кратко), согледал дека од мизантропија, па и зашеќерена, ич не се живее. (сите го сфаќаат порано или покасно, нажалост)
И, ја развил смесата. Спонтано. Под ведрото сино небо. Под сивите решетки на канализацијата.
Неговата комплицираност всушност не е комплицирана, бидејќи е автоматизирана.
Дошол да набере она што му притребало од форумската заедница, патем ви го посолил умот, сте ја почешале главата, па сте му го бакнале палецот на ногата.
Тоа е се.
Половина од луѓето го имаат истиот талент, но поради разлики во приоритетите, и одбивање на вложување во долгите стази, пропуштаат денес да го имаат во својот арсенал.
Погледнете, на Unholy му требаа само неколку недели за да стане брилијантно комплициран, и 15 годишните принцезички од форум да почнат да го избегнуваат, во страв од грандиозното непознато. (знам дека нејќеш коа те спомнувам у овој контекст, но стисни заби сааамо уштее овој паааааат)
А замислете што би можело да се постигне со неколку години?
Destructomatic T-47 armor piercing with carnage delivery
AND fax-modem.
Но пак да кажам, тоа е вежбање. Тоа може да биде постигнато. Самодисциплина, самоконтрола, кострет можда.
Не бара тајни состојки, освен што ве обврзува да поседувате индивидуална искричка и обемно да ја вмешате и да се држите до неа, зашто инаку ќе завршите како Бада.
Тоа нешто, не е страшно.
Создадено е за да изгледа страшно.
Но не е создадено за да ви прозбори за неговите приватни зделки.
И затоа врз основа само на него, не можете да рендате многу околу нив.
Не можете воопшто да рендате околу нив всушност.
His point exactly.
Баш е сурово и сирово, подеднакво патетично обично, со грешки, со конфузни моменти за кои всушност сите би имале потсмев, но кога ќе ви се сервира поинаку од бедната форма на која сте навикнати, може да изгледа о толку моќно.
Прагматичната искреност одеднаш станува блескав дијамант каков шо не би можел никој друг да го извади од себе.
Грешките стануваат признание за големината на еден човек, кој е доволно смел да збори за нив и на тој начин скромно да се декларира како смртник, но и толку надмоќно интелигентен што туширајќи го народот со нив во највисок можен стил, ‘сосема несакајќи’, постигнува ефект на божество.
Аnd the dude actually just said ‘I want water. My balls are itchy.’
На луѓето им требаат водaчи.
Им требаат изрази кои ќе зрачат со моќ, која ќе им шепне Послушај ме и нема да им остави простор за сомнеж и проверување.
За да го сторат она кое отсекогаш им доаѓало природно.
Да затворат очи и да бидат овци на козја патека, чувствувајќи се доста иновативно поради тоа.
Тhis guy knows stuff.
А како знае?
Научил бре, ало.
Ко што знаеме да правиме сите ние.
Само што неговото будно око ги имплементира програмите со прецизност на роботска рака која сече каросерии на порше со дијамантски врвови, и ги апдејтира рутински редовно, задача која е веќе извршена некаде помеѓу зевањето и второто кафе.
А нас не мрзи да го впиеме и тоа што веќе ни лебди пред носот.
He has feelings too.
He has hunches too.
And oh trust me, he’s fucking full of informations. ;D
Ги собирал со векови, за сега да биде задоволно црвче со дебел нахранет мев.
И овде меѓу нас всушност ги кажува работите кои природата ги даде уште со првиот амандман, но на начин кој, ако успееме да го свариме, не боцка ко коприва на која не делува ниеден наш досега користен желудочен сок;
а ако не го свариме, инстинктивно почнуваме уплашено да го тресеме гзот. Чисто поради неколку пати споменатата, комплицираната му појава.
И пак доаѓаме на почетокот, и пак не одиме понатаму.
Но за вистинската срж на една анализа, за релјефот кој испливува пред очите кога ќе се сфати оваа вообичаена збунка што ја прават неговите читатели, не би зборувала овде.
Празниот метал, полниот метал, ливадата и росата, блажината на ветрето, осаменоста, сексуалниот живот, Фрејзер.
Ионака малкумина го запознале тој предел, зошто би го расипувала десертот само површно чепкајќи со нечистиве нокти, кога аfter all, темава е едноставен избор на најубавата форумџиска маска на балот.
And love him or hate him, he's your all-time favourite offer.
Use him however you like, clean the dust, resolve your love life; he's gonna be the brave sample you need.
Ти имам кажано, пер.
Дури и да сум ја ебала сега работата овде, брилијантно е изведено.
