- Член од
- 8 јануари 2014
- Мислења
- 2.218
- Поени од реакции
- 2.075
Кога стигнав пред школо, класните веќе читаа ученици, (во меѓувреме јас да ти бидам прочитан) и си чекам повик за во клас..., сите влегоја останав само јас и уште еден како мене дудук
Се срамев многу да прашувам по училниците, па планирав да си се вратам дома
Сепак не здогледа хигеничарката, ни довика и таа прашувајќи од врата до врата дали им фали ученик на професорите, успешно ја заврши работата. Влегувам внатре,сите се џарат во мене,а јас пак гледам каде има слободно столче.... и оп последна клупа - слободно (желба ми беше да седам во последна клупа среден ред) а до мене девојче
ама прозборев тек наредниот ден со неа од оправдани причини
(срам). Од тој ден, па во наредните четири години тоа беше еден прекрасен дел од мојот животот, што кога би имал временска машина без размислување се враќам назад





Последно уредено: