Простување

  • Креатор на темата Креатор на темата Fortune
  • Време на започнување Време на започнување
Се работи за интерес.

Ако некој ми згрешил, а јас преживеам, ми направил услуга, зашто сум добил лекција за во иднина.

Ако не преживеам или ако штетата е непоправлива, џабе и простување и непростување - отиде јабана работата.



Затоа, сметам дека самиот концепт на „простување“ е малку претеран. Демек, си ми згрешил, а јас сум ти простил, па сега сум поголем човек од тебе? А ако јас ти згрешам, а ти ми простиш, поголем човек си, без разлика што јас многу сум се офајдил на твоја сметка?

Сè е интерес. Апсолутно сè.
 
Во ред е да се простува.А дали би простиле на човекот за кого сте мислеле дека никогаш нема да ве изневери баш тогаш кога ви бил најпотребен и ви го заебал буквално остатокот од животот?

revenge can be so sweeeet
 
Се додека има луѓе на кои не сме им простиле не се чувствуваме убаво, не можеме да бидеме во хармонија со себе треба да научиме да простуваме најпрво заради себе а потоа за другите .Најлесно се простува ако го прифатиш човекот таков каков е или дека не знае што направил,да се обидеш да го сватиш да се обидеме да се ставиме на негово место .Се додека кога ќе се сетиме на грешката ни затреперува снагата или имаме тага ,значи дека уште не сме простиле вистински.
 
Убаво и точно напишано Анкице, само е малку потешко за примена во пракса. Некои велат дека вистински може да му се прости некому само кога ќе му се стави мечот под грло, кога ќе биде на милост и немилост на оној кој што му згрешил. Делумно се сложувам со тоа, ако е буквално, бидејќи метафорички - ако мечот е пред се духовен меч, простувањето не е за ситни души.
 
Не мислам дека простувањето е за послабите туку напротив,, голем е оној човек кој знае да простува,, но само кога тоа го прави искрено и од срце..Според мене,, простувањето е многу поголемо ослободување на другиот отколку на самите себеси,, посебно ако станува збор за нешто што многу не повредило,, сме простиле но сепак не сме се ослободиле од болката или едноставно последиците од направената штета(секако ако постојат) .. Искрено не ми е тешко да простам и можам да разберам многу ситуации,, но она што ми е потешко е да заборавам.. не велам дека сум злопамтило,, но постојат некои работи кои можат да ме повредат толку што ќе останат во мене без разлика дали јас сакам или не и кои ќе бидат тука за да ме потсетат.. Секако дека и јас сум имала потреба да некој ми прости нешто,, и многу ми е мило ако знам дека тоа е искрено..Секако дека ако веќе сум побарала прошка јас сум се покајала,, инаку би ми било сеедно .. Како што е човечки да се греши,, уште почовечки е да се простува така да мислам дека секој го заслужува тоа,, повеќе или помалку.. секако со можност за мали исклучоци:pipi:
 
Знам да простувам.Добро сега зависи и од личноста и од тоа колку ми згрешиле меѓутоа воглавно не сум злопамтило.Со тек на време и ги заборавам работите кои на почетокот ми се чинеле многу страшни и тогаш ми е полесно да простам кога ќе помине извесен период,кога ќе ми помине лутината:pipi:
 
Прашањето е можете ли вие таа личност која што многу ви згрешила органски да ја смислите во своја близина? А за простување да речеме дека се и е простено, освен тоа што таа е. Дали таа може да се поднесе во близина, како секој добар човек? Бидејќи тоа би било вистинско простување.
Да, не мора некој нешто да ви згреши за да не му простите... за тоа што тој/таа е.
 
Ne se site lugje isti, od tuka proizleguva toa deka ne zasluzhuvaat site da im bide prosteno. Mozhebi zatoa se plashime da prostuvame. Lichno jas imam prosteno mnogu pati na pogresha osoba nadevajki se sekoj pat deka mozhebi toj se smenil...Sega pa ne mozham sebesi da si prostam shto napraviv glupacha od sebe.:)
Ali toa e toa, sekogash kje postoi nekoj shto kje ochekuva da mu prostime i nekoj shto ochekuvame da ni prosti. I na kraj...treba da go napravime toa shto nas kje ne napravi zadovolni,ne toj drugiot. Mene na primer mi beshe poslesno da mu prostam, zashto taka i jas na nekoj nachin mozhev polesno da go zaboravam..
 
зависи што е работата,некои работи кои ме погодиле повеке,не ги заборавам и не можам лесно да простам за нив,длабоко во душата знам дека е простено,зошто сепак не сум злобна ама јасно и гласно не кажувам дека е простено и заборавено-а за да ми прости некој што знам,мислам дека не сум повредила некој до толку за да му барам прошка,освен за некои ситници...
 
Секој човек во животот згрешил и на своја кожа го почувствувал чуството на каење што ја сторил таа грешка.... и сакал да побара прошка за да се ослободи од напнатоста и омразата, затоа сети се како ти било во тој момент и ке сватиш дека треба да простиш........умеј да простиш за да може и тебе да ти простат и само така ке можеш да ја покажеш големината на своето срце .
 
nikogas ne prostuvaj
ako treba da se prosti nekomu toa samo ke dojde, a ne ti so sila budala i naivec da se pravis
 
Простувам да,но невозможно е да си го задржам истото мислење што сум го имала за некого пред да се случи тоа за што треба да простам.Зависно од тежината на истото,но редовно нечија слика ми станува карикатура,повеќе или помалку.А,не ја мразам,не сум гневна,одмаздољубива,ни огорчена...не вреди да се трујам и да се полнам со негативна енегија заради друг.Затоа си простувам се`.:pipi:
Можеби ова не е вистинско простување,но е најмногу што можам да понудам во моментов.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom