Во принцип, последниве години, мојот прв впечаток за други луѓе почнува песимистички без разлика на нивниот однос. Најверојатно заради тоа што малку животот ме потчукна од таа страна. Сепак, тоа кај мене се менува, ако личноста покаже дека навистина е тоа што кажала дека е. За тоа имам многу нов пример, и многу сум среќна што младичицата ми го победи песимизамот.
Што се однесува до оставање на впечаток врз другите, и јас, порано многу се трудев. Да бидам фина со сите, да бидам мила. Ама ете, некои луѓе не заслужуваат да бидеш мил со нив. Затоа сега не ми е гајле многу, што доведе до друга крајност, да ме сметаат за арогантна на почетоткот. Има луѓе кои прогледале низ тоа и ме виделе за што навитсина сум, а оние другите, веќе не се сеќавам ни како се викале.
Но крајната поента ми е, првиот впечаток во основа е точен, но ни блиску прецизен до вистинската слика. Барем според мене...
