Патолошката потреба на нетуркиските источнобалкански народи по секоја цена да се идентификувaат како огурски (туркиски) Бугари

[121314]

881 Унгарци и Кабарци во близина на Виена [550]

882 Олег го освоил Смоленск. Олег ги измамил Дир и Асколд на брод и ги убил. Олег го освои Киев.

Според Никоновата хроника, лукавиот Олег, откако дошол во Киев под маската на трговец од Новгород, ги намамил Асколд и Дир на својот брод, ветувајќи им дека ќе им ги покаже „големите мониста“ - односно истите „очи“ (елегантно набљудување на истражувачката од Санкт Петербург Елена Романова). Арапски патник од X век тврди дека може да се купи роб за едно стаклено „око“.

Печенезите првпат се појавиле на Крим. [202]

883 Олег ги покорил Древљаните [Гумилев] и наметнал данок по црна куна [ПВЛ]

884 Олег ги покорил Северјаните [Гумилев] Започнала руско-хазарската војна (од 884 до 885 година). Походот на Олег против Северјаните и Радимичите, нивното освојување и наметнување данок. [PVL] Хазарскиот каган, зафатен со војната со непокорените Алани, ги препуштил словенските даночници што Олег ги припоил кон својата растечка држава. [Кац]

885 Олег ги покорил Радимичите, кои претходно им плаќале данок на Хазарите во износ од шељаг. Ова не можело а да не предизвика војна со Хазарите... и во хрониката се појавува празнина од 80 години! [Гумилев] [PVL]

889 Инвазија на Печенезите во јужните руски степи [370] Гузите ги потиснале Печенезите, а тие се преселиле на бреговите на Днепар, каде што ја продолжиле војната со Маѓарите, не заборавајќи ги Хазарите. [Гумилев]

890 Прогласување на Арпад за кнез на Унгарците [370]

893 Хазарската влада склучила сојуз со Маѓарите и Грците против Печенезите и Бугарите. Хазарскиот цар испратил војска по море во Византија за да се бори против Бугарите. Грчко-хазарската војска била поразена од Бугарите, кои се однесувале кон хазарските заробеници со посебна суровост - им ги отсекле носевите пред да ги разменат. [Гумилев]

894 Како одговор на ова, царот Лав VI испратил флота која ги транспортирала Унгарците Арпад и Курсан до десниот брег на Дунав, т.е. во Бугарија. Унгарците ги победиле трупите на цар Симеон, стигнале до Преслав, пљачкале и убивале, зеле многу заробеници и ги продале на Византија. Симеон побарал мир, но чувал злоба. [Гумилeв]

Унгарски поход на Дунав [370] Унгарски напад врз Панонија [550]



896 Бугарите ја добија битката кај Византија кај Болгарофигон. Византија го повика Никифор Фока од Италија за да ги одбие Бугарите. Унгарците беа поканети како сојузници и тие напредуваа кон бугарската престолнина Преслав во ненадеен напад. Дури кога Унгарците се враќаа со богат плен, Симеон им нанесе неколку порази. Симеон склучи примирје со Византија. Искористувајќи го фактот дека унгарската војска тргнала во поход против Панонија, Симеон, во сојуз со Печенезите, ги нападна нивните населби и логори. По ужасниот пораз, преостанатите Унгарци ги напуштија црноморските степи за Панонија засекогаш [550]

895 Пораз на Унгарците од Печенезите, заминување на Унгарците од Ателкузу. [370]

Почеток на владеењето на ханот на Волшка Бугарија Алмуш [895].

Истребување на унгарски жени од страна на Турко-Бугари и Печенези.

896 Унгарски напад врз Панонија за да заробат словенски девојки. Во 895-900 година, околу 500 илјади Угријци-Маѓари се населиле во Панонија и низ целиот Карпатски Басен. Номадските Угри и словенските земјоделци, ја создале унгарската етничка група со унгарски јазик.

897 Кога унгарските коњаници биле во поход, Печенезите и Бугарите ја нападнале земјата Леведија и ги убиле унгарските мажи, жени, деца и старци кои останале дома. Маѓарите кои се вратиле од походот решиле да ја напуштат окрвавената земја и отишле во Панонија [Гумилев] (се сложуваме за датумите).

898 На крајот на IX век, сојуз од седум унгарски и три кабарски племиња поминува покрај Киев (или од Киев?) за да ја освои Панонија [898].

Инвазијата на Угрите-Маѓарите (Унгарците) во јужните руски степи, под притисок од Печенезите, кога Угрите се приближиле до Киев, земале откуп, а потоа отишле преку Карпатите во Панонија. [ПВЛ]

899 Панонија станала Унгарија. Унгарците го уништиле Моравското Царство и земале млади словенски жени за сопруги. [Гумилев]

Хазары

 

[121314]

902 Леон, грчкиот цар, ги ангажирал Унгарците против Бугарите, а Унгарците нападнале и ја опустошиле целата бугарска земја. Симеон, бугарскиот принц, дознал за ова и ги свртел Унгарците. Унгарците пошле во пресрет и ги победиле Бугарите, така што Симеон едвај избегал во градот Доростол. [ПВЛ]

700 руски платеници служеле во грчката флота, за што биле платени 100 литри злато [Kaц]. Според книгата на Константин Багренородни „За церемониите“, седумстотини Руси учествувале во походот на Крит ... Грците ги изгубиле сите свои позиции на Сицилија

903 Кога Игор пораснал, тој тргнал во поход по Олег, и сите го слушале. И му донесоа жена од Псков по име Олга [ПВЛ] (контроверзно прашање????)

...идниот голем киевски кнез Игор (кој, патем, древната бугарска збирка хроники „Историја на Џагфар“ го нарекува бугарскиот кнез Угер) (во 903 година се оженил со Бугарка - ќерка на тмутороканскиот (тмутараканскиот) хан Тмуторкан, кој е познат во нашата историја како големата руска принцеза Олга. Поради измените направени во древните руски хроники во Североисточна Русија по монголско-татарската инвазија, таа почнала да се запишува како родум од градот Псков, наместо бугарскиот (тмутараканскиот) Плесков. Таткото на Олга станал вазал на киевскиот кнез, а по неговата смрт Тмутараканското Ханство-Кнежевство станало дел од Киевска Русија и во документите од тоа време неговото население сè уште било запишано како Надворешна, или Христијанска Русија.

Градот Санватос (Самватас) на Днепар од овој момент е преименуван и станува Киев - младоженец!!!

904 Во јуни, пиратот Лав Триполитански, сопственик на арапската флота, се обидел да го нападне Цариград, но бил одбиен од византиската флота на адмирал Имериј. Потоа Византија била нападната од Росо-Дромитите, кои биле поразени од вториот командант на византиската флота - Јован Радин. Некои од Росо-Дромитите биле спасени благодарение на натприродните способности на волшебникот Рос. Другите загинале од грчкиот оган кај ’ртот Триксфал во темата Опсикија. „Русо-Дромитите... не се војската на Олег, туку словенско-варангиски либертини кои живееле на устието на Днепар и на брегот на Црното Море... Овие либертини вршел напади врз византиските имоти под водство на „божествено просветлен водач“. Ова се случило во 904 година - три години пред походот на Олег. И ако толку мали настани се запишани во историјата на Византија, тогаш „штитот пред портите на Цариград“ е на совеста на Нестор. [Гумилев]



905 Сојуз на Русите - Дромите со Хазарија [370]. „Дромитите“, и покрај целата нивна храброст и маневрирање, не можеа да се натпреваруваат со редовните, обучени војници. Хазарските платеници од Гурган и Табаристан беа цврста војска, но многу скапа. Покрај тоа, тие одбиваа да се борат против муслиманите, а понекогаш се појавуваа конфликти помеѓу Евреите и муслиманите. [Гумилев]

907 Чуд и Мерија повторно, но за последен пат, заедно со Кривичите и Словенците, заминуваат со Олег за Цариград [907]. Рус презема обврски да ѝ пружи воена помош на Византија. [913] (самите Грци не знаеле за походот од 907 година). [Гумилев] (овој поход опишана во ПВЛ не е евидентиран од Грците)

Во 907 година, Олег го остварил својот главен подвиг - поход против Цариград - „на коњи и на бродови“. Руските десантни сили наводно ја опустошиле периферијата на Цариград, убивајќи ги или мачејќи ги Грците кои биле изненадени. Потоа Олег ги ставил чамците на тркала и, откако ги опремил со едра, стигнал до градските ѕидини со поволен ветер. Исплашените Грци платиле огромен откуп и склучиле договор што бил многу корисен за Русија. Потоа Олег го закачил својот штит на портите на Цариград. Сè испаднало многу убаво во хрониките, но еве го проблемот - Грците не знаеле за овој поход; тие едноставно не го забележале. [Гумилев]

909 Заземање на островот Абесгун (на Каспиското Море) од страна на Русите и уништување на неговата трговска флота. Во 909-910 година, Русите се појавиле на јужните брегови на Каспиското Море на 16 бродови. [913]

910 Третиот поход на Русите довел до заземање и ограбување на градот Сари.

911 Рус презема обврски за воена помош на Византија. [913] Олег закачил штит над портите како симбол на преземање на Цариград под своја заштита (едноставна претпоставка, како и сите генијални работи, од современиот историчар Игор Данилевски).

Договорот од 907 година премногу потсетуваше на историски запишаниот договор од 911 година. Се чини дека Нестор му го припишал на Олег походот на Асколд во 860 година, чија автентичност е неоспорна [Гумилев]

 

[121314]

913 Победа на Хазарите и Гузите во битката меѓу Јаик и Волга над Печенезите [370], кои живееле на Јаик и Емба и контролирале дел од караванскиот пат од Итил до Кина.

Одред од 500 руски бродови од Киев преку Керчкиот Теснец, Дон, потоа се префрлил на Волга и се спуштил до Каспиското Море. Во тоа време, царот Венјамин бил заглавен во војна со Печенезите и дозволил руската флотила да помине низ неговите поседи, обезбедувајќи за себе половина од очекуваниот плен [Кац]. На овој голем поход му претходело извидување во полна сила. Во 909-910 година, Русите се појавиле на јужните брегови на Каспиското Море на 16 бродови. Можеби го заобиколувале Крим, а тогаш во 909-913 година се појавила руската база во Таматархија (Тмутаракан). [913]

По првичните успешни напади врз Баку и Ширван, се случила катастрофа. Договорот меѓу Русите и Хазарите беше прекршен, а руската војска беше речиси целосно истребена. Најверојатно, Хазарите решавале два проблеми со ова: од една страна, да го добијат целиот плен наместо дел, а од друга страна, да одржат лекција и да ги обесхрабрат Варангијците да одат на Каспиското Море без посебна покана. [913]. Смртта на Олег.

...походот од 913 година беше најголемиот разбојнички напад на Варангијците врз муслиманите и, згора на тоа, двојно профитабилна за хазарскиот цар, бидејќи Русите се справија со планинските разбојници кои ја вознемируваа Хазарија, а исто така го споделија и својот плен со него. Русите темелно го ограбија брегот на Ширван, Табаристан и Баку и, враќајќи се во Итил, му го предадоа на царот договорениот дел од пленот. Тука настаните добија неочекуван и трагичен пресврт за Русите. Муслиманската гарда на хазарскиот крал побара одмазда против Русите како одмазда за муслиманската крв што ја пролеале и заробувањето на жени и деца. Одред на Русите, кој броел до 30 илјади луѓе, бил истребен. Само мал дел избегал од Итил и побегнал на Волга, каде што биле докрајчени од Бугарите и Буртасите. [Кац]

Игор почнал да владее по Олег (???). Во исто време, Константин, синот на Леон, зет на Римјаните, почнал да владее меѓу Грците [ПВЛ]

По смртта на Олег и катастрофата на Каспиското Море, група што може да се окарактеризира како група на седечки разбојници ја презела владата во Киев. Обичните разбојници напаѓаат, ограбуваат и одат во своето дувло. Населените луѓе не одат никаде, туку владеат, сметајќи ја власта само како средство за грабеж и не оптоварувајќи се со грижи за благосостојбата на земјата или народот. Од таквата власт, неодамна покорените племиња почнале да бегаат. Радимичите и Северјаните повторно ја прифатиле власта на Хазарите и почнале да им плаќаат данок. Уличите и Тиверците паднале под власта на Бугарите, а нивните земји биле заземени од номадските Печенези, како резултат на што Киевското Кнежевство ја изгубило контролата врз брегот на Црното Море. [913] Восок, мед, крзна и робови минувале низ Хазарија. Вторите биле снабдувани од Угрите и Печенезите, кои ги напаѓале Словените и Русите. Покрај трговските давачки, Хазарите добивале приход од освоените народи и племиња во форма на данок, кој се плаќал или во форма на разни видови стоки или во пари. Вјатичите, на пример, им плаќале на Хазарите данок од шелаг (сребрен дирхам) по плуг. Буртасите (Мордвинците) плаќале данок во крзна. Во исто време, покрај големите данок, покорените народи и племиња биле должни да обезбедат помошни трупи на барање на хазарскиот владетел; истите Буртаси морале да обезбедат до 10 илјади коњаници. Владетелите на покорените народи биле обврзани да ги дадат своите ќерки на каганот како жени.



914 Напад на Печенезите, Гузите, Асите (Аланите) врз Хазарите [370]

Походот на Русите кон Каспиското Море и нивно истребување кај Итил по нивното враќање (датумите не се совпаѓаат, видете 913). Потиснување на Древљаните од страна на Игор. Напад на Печенезите, Гузеите и Асиите врз Хазарите

914-917 Мали битки меѓу Симеон и Византија. Печенезите, поранешни сојузници на Бугарите, преминале на страната на Византија и ги протерале Бугарите од долниот тек на Дунав [550]

915 Првото појавување на Печенезите во Русија и мир меѓу нив и принцот Игор [370] Печенезите отишле на Дунав кај Грците за да се борат против Балканските Бугари [ПВЛ]

916 Синот на царот на „Сакалиба“? заложник на царот на Хазарите; ќерките влегуваат во харемот на царот (???)

917 Победа на Бугаринот Симеон кај Анхијалус (Ахелус). Влијанието на Бугарите се прошири на целиот Балкански Полуостров, Македонија, Тесалија, Атика. Србија падна под сферата на влијание на Бугарија. Најголема територија контролирана од Бугарија. Бугарската црква стана независна од Цариград. Симеон одби мир со Византија. Обид на Византија да ги доведе сојузничките Печенези да се борат против Бугарите. Но поради кавга меѓу командантите Роман и Јован, мисијата беше неуспешна. Зоја го осуди Роман на губење вид, но неговите пријатели се заложија и казната не беше извршена. [550]

919 Бугарскиот цар Симеон ја опустошува Тракија и стигнува до јужниот врв на полуостровот Галиполи [550].

920 Роман започна да владее. Игор војувал против Печенезите. [913]

 

[121314]

921 Хазарскиот цар ја барал втората ќерка на бугарскиот владетел Алмас за жена (првата ќерка - жената на хазарскиот крал починала (при породување???? девојче??) видете 939). Напролет, амбасадор од далечната северна земја Бугарија, Абдалах Ибн Башту, со прекар Хазар, пристигнал на дворот на калифот Џафар ал-Муктадир. Тој донел писмо од „кралот на Бугарите“ Алмуш (Алмас), син на Шилка-елтабар (Блтвар, Балтавар). [2////]

До крајот на X век, новата вера (Исламот) победила насекаде, особено затоа што јавната свест на луѓето веќе била подготвена за овој настан од претходната идеологија на врховниот бог Тенгри. Паганското светилиште во населбата Тигашевски конечно било уништено... Волшката орда се состоела од три племиња, или дивизии (улуси): Барзула, Ишкил (Ашгил) и Балгар. Центарот на државата се наоѓал во регионот на средна Волга и Кама. Исто така, имало два главни града, Булгар (6 км северно од градот течела Волга, главната трговска рута што ги поврзувала северните и јужните земји на Источна Европа, а 30 км североисточно била уште една важна магистрала автопат - Кама, која обезбедувала трговски врски меѓу Европа и Урал, Западен и Јужен Сибир) и Сувар [Г.В. Вернадски, Античка Русија, VI Хазарско-бугарски период (650-737) дел 2] [554]

Што се однесува до организацијата на економијата на Бугарите, надворешната трговија била од особено значење; поголемиот дел од приходите доаѓале во државната каса од наплатата на царински давачки. Како и во хазарската држава, странските трговци плаќале десет проценти данок на трошоците. Друга важна гранка на бугарската економија било одгледувањето коњи. Според Ибн Руста, „кога еден од нивните луѓе се оженил, царот би му одзел еден или два коња“. Покрај тоа, тие се занимавале и со земјоделство. Се одгледувале пченица, јачмен и просо. [554]

Постоеле два главни извори на приход за ризницата на хазарската држава: царински давачки и даноци. Даноците ги плаќале само домородците освоени од Хазарите. Тие биле собирани од секое огниште („чад“). Така, од првата руска хроника дознаваме дека „Пољаните му плаќале данок на меч од секој чад“. Од друга страна, Вјатичите плаќале од секој плуг. Безбедноста на трговските патишта била главна цел на хазарската политика.[554] Ханатот на Камските Бугари се одвоил од Хазарија, а нивниот водач Алмуш се преобратил во Ислам со надеж дека ќе добие поддршка од багдадскиот калиф. [Кац]

922 По низа победи, Бугарите се приближиле кон Цариград. [550] Во 922-923 година, муслиманите ја уништиле синагогата во градот Дар ал-Бабунаџ. Поради ова хазарскиот крал го уништил минарето во Итил и ги погубил невините муезини [Гумилев].



924-926 Византија ги кренала Асите, Гузите и Печенезите против Хазарскиот Каганат, но биле поразени од владетелот на Хазарија, Венјамин, со помош на Аланите [370].

925 Ханот на Волшка Бугарија, Алмуш (Алмас), починал [895].

927.05.27 Смртта на владетелот на Балканска Бугарија, Симеон, за време на организирањето на нов поход против Цариград [550]. (спореди датуми со 942)

930 Под водство на каганот Арон, аланскиот цар, поттикнат од византискиот император Роман I Лекапенос (919-944), се кренал против Хазарите. Арон ангажирал „цар на Турците“ (Гузи или Печенез) пријателски настроен кон Хазарите, кои ги победиле Аланите: „и царот на Аланите паднал пред Арон, а тој го зел жив како заробеник. И [царот] му укажал голема чест и ја зел неговата ќерка како жена за својот син Јосиф. Потоа [царот] на Аланите [му се заколнал на] верност, а царот Арон го пуштил [во неговата земја]“.[930]

931 Признавање на хазарската хегемонија, хазарскиот цар Јосиф „соборил многу необрежани“ во Хазарија.

932 Војна помеѓу Хазарите и Аланите, победа на Хазарите. Протерување на православни свештеници од Аланија.[370] Конфликт меѓу Византија и Хазарија, прогон на Евреите во Византија.

934 Унгарците дошле во Цариград за првпат и ја ограбиле цела Тракија. Роман склучил мир со Унгарците [PVL].

935 Седум руски бродови се приклучиле на византиската флота во поход против Италија. Кога зборувал за руските морнари во служба на Империјата, Константин Порфирогенит зборува за ова како за нешто само по себе очигледно, па затоа немало ништо ново или необично во тоа за него. Затоа, можеме да претпоставиме дека таквата практика започнала многу порано.

936 Егзекуции на христијани во Хазарија, војна на Јудео-Хазарија со Византија.

 

[121314]

939 Хелгу, водачот на Русите, го зазел Самкерц (Таман) [370] Византија одамна ги истерала Хазарите од Хазарска Готија и имала намера конечно да ги протера од Крим. За таа цел, тие испратиле „големи подароци на Х-л-гу, царот на Русија“. Среде ноќ, продолжува авторот на писмото, Русите го нападнале хазарскиот град С-м-кр и го освоиле поради невнимание на градскиот управник, Раб-Хашмонај, кој го напуштил градот. Обидот на Византијците да ги искористат Норманите за да ги протераат Хазарите од Источен Крим довел до хазарско-византиска војна. Сурож останал во рацете на Хазарите, а нивниот командант Песах марширал на запад кон Херсон, уништувајќи три византиски града по патот. Потоа Песах се сврте кон Таматара: „Тој отиде во војна против Х-л-гу и се бореше ... месеци и Бог го покори под Песах, а тој најде ... плен што го беше запленил од С-м-к-рај.“ Откако помина неколку месеци под Таматара, Песах му изјави на водачот на Норманите: „Оди против Роман и бори се против него ... и јас ќе се повлечам од тебе. Инаку, ќе умрам тука или ќе живеам додека не се одмаздам.“ Саркел и некои други тврдини биле изградени од византиски инженери и биле добро утврдени. Таматара имала слаби утврдувања, поради оваа причина Константин Порфирогенит ја нарекол „т.н. тврдина“. Русите ја започнале војната во сојуз со Византија. Но, тие немале намера да ги предадат заробените земји на Византијците. Затоа, не можеле да сметаат на помошта на Империјата. [202]

(Хазарскиот командант Песах (ако преводот на името е точен) го вратил статусот кво и го принудил водачот на Русите прво да го нападне Цариград, а потоа и градовите на Азербејџан. Според традициите од тоа време, таквата принуда била можна само со заробување на благороднички заложници. Најблагороден меѓу Русите бил принцот Игор-Ингвар-(или) Иван Царевич. Ингвар-Иван се вратил од заробеништво со ќерката на каганот - убавица (царина (василиса) - прекрасна) - со принцезата Олга (Олга е светица, ќерка на свет човек - каганот). Ако ги земеме предвид настаните од 921 година, тогаш можеме да претпоставиме дека возраста на оваа Олга е 17-18 години!!!).



941 Огромна руска војска се истоварува на брегот на Мала Азија и почнува да ја ограбува околината на Цариград. Но, Грците, откако ги собрале своите сили (практично сите нивни сили: потоа војската што дошла против нив од исток, Панфирос, домашниот воин, со четириесет илјади [главните сили - професионалната источна армија], Фока, патријархот со Македонците и Теодор, најсветиот стратег, со Тракијците [територијални милиции на темите од европскиот дел], со нив и достоинствениците на болјарстијата [константинополска гарда]), ги фрлаат десантните сили во морето и на море, откако вооружале неколку трговски бродови што биле во пристаништето на Цариград со грчки оган (мешавина од непознат состав базирана на нафта), бидејќи византиската флота била на Исток, ги палат бродовите на Русите. Поразот на одредот на Игор бил целосен. Победата на Грците беше толку целосна што во следната генерација царот на Римјаните, според Лав Ѓакон, ја искористил за да го поучи и опомене синот на Игор, Свјатослав, посочувајќи му дека неговиот татко, откако го игнорирал договорот даден со заклетва, отпловил кон нашиот главен град со огромна војска на 10 илјади бродови и пристигнал во Кимерскиот Босфор со едвај десетина бродови, станувајќи гласник на сопствената несреќа. Епидемијата која ги зафатиле Русите конечно ја поткопала нивната сила. Походот започнал во јуни и завршил во септември 941 година. Во руската историска традиција, се вкоренила идејата за Грците како лукав и слаб народ, кој освојува победи не со сила на духот и оружјето, туку исклучиво со измама и поткуп, спротивставувајќи еден народ против друг. Изворот на овој презир бил истиот „Приказна...“. Ќе им оставиме на другите да откријат под кои околности и кој - Нестор, Никон или некој друг - ја вовел оваа навредлива карактеризација. Да кажеме само дека е сосема далеку од реалноста. Во сите војни со Русите, Грците ја покажувале целата потребна храброст и воена доблест, речиси секогаш добивајќи предност. Обвинувањата на Византијците за успесите на нивната дипломатија во создавањето сојузи се генерално смешни - ако ние самите не знаеме како, тогаш ни другите не можат (кисело грозје). [913]

 

[121314]

942 Хазарите се обединуваат со Хорезм [370]. Во Киев е основана еврејска населба.

Игор и Олга го родиле најстариот син Свјатослав.

(Според некои извори, принцезата родила уште два сина. Ова е сосема можно за млада жена на возраст од 18-21 година (родена во 921 година) и многу сомнително за 49-годишна жена (родена во 893 година)).

943 Русите извршиле уште еден, уште попљачкосувачки напад врз Азербејџан, што влијаело и на економската состојба на регионот, бидејќи по ова Барда, нападната и заробена, го губи своето значење како главен центар и ѝ го отстапува местото на Ганџа.[943] Водачот на Русите и 700 негови воини паднале на бојното поле. Остатоците од војската, под закрила на ноќниот мрак, се качиле на бродови и отпловиле на север. Таква била судбината на кралот Хелга, кој го напуштил Киев поради Таматара, а Таматара поради Бердаа. [202]

Прогонот на Евреите се случил во 943-944 година за време на злочинецот Роман. Хазарија застанала на страната на прогонуваните, започнала војна со Византија и организирала напад на Норманите (Русите) врз Цариград. [202]

944 година Игор и Свенелд организирале поход против Цариград. Ова не е војна, туку целосна имитација на војна. Походот не го води Игор, на кого не му се верува по авантурата од 941 година, туку војводата на Олга, Свенелд. Целта на походот е да се обноват трговските односи со Грците, а инспиратори на походот се трговската страна, бидејќи пољудието (данокот) не престанува, се собира данок и нема продажба четврта година. Војската оди по копно, а флотата што ја придружува само се преправа дека се бори. Всушност, стотици и стотици бродови носат четиригодишни трговски залихи, а задачата на водачите на походот е да обезбедат пристап на овие стоки до пазарите на Цариград. Затоа Варангиските Руси одат на преговори со таква леснотија. Според хрониката, војската ја предводи Игор, но воините на Игор не добиле ништо од византискиот откуп, додека Свенелдовците одат наоколу без оружје и облека [913].

Подготвувајќи се за војна со Византија, киевскиот кнез ги „ангажирал“ Печенезите, т.е. им испратил богати подароци на нивните водачи и од нив зел „талеи“ - заложници. Покрај паганските Руси, во преговорите со Грците учествувале и Руси-христијани. Византијците ги издвоиле, давајќи им право први да положат заклетва и носејќи ги во „соборната црква“ - катедралата Света Софија. Прегледувањето на текстот на договорот му овозможило на М. Д. Приселков да претпостави дека веќе под Игор, власта во Киев всушност ѝ припаѓала на христијанската партија, на која ѝ припаѓал и самиот кнез, и дека преговорите во Цариград довеле до развој на услови за воспоставување нова вера во Киев. [202] Првиот од многуте напади на Печенезите врз Бугарија [550]



944-945 Аланите, заедно со Лакците, биле сојузници на Русите во нивниот поход во Закавказје. Политичкиот сојуз на Аланија и Серир, зацементиран со крвни врски (царот на секој од овие политички субјекти бил оженет со сестрата на другиот), бил насочен кон Каганатот. Византија била заинтересирана и за сојуз со Аланија, бидејќи „владетелот“ на овој независен политички субјект имал можност, поради својата позиција, да изврши притисок врз Хазарија.[930]

945 Започнуваат дипломатски односи меѓу Киев и Цариград, меѓусебните амбасади завршуваат со склучување на целосен договор. Неговите услови се веќе (што е природно по поразот) значително полоши за Русите од условите на договорот од 911 година: руските трговци го изгубиле правото на трговија без царина. Византија презема обврски да им пружи воена помош на варварите. Во 945 година, принцот Игор, кој веќе имал 67-68 години (????), починал неславно како што владеел. Тој бил убиен од Древљаните за време на уште еден пољудеј. Најблискиот круг на Игор, кој не учествувал во походот од 944 година и, соодветно, не учествувал во поделбата на византискиот данок, решил да го компензира ова на сметка на локалното население. Игор и неговите Варангијци никогаш не биле во можност да ја разберат разликата помеѓу државата и слободните воини. Во мал број, тие се обидувале да изнудат данок од Древљаните со сила, покрај пољудејот што им припаѓало по право. [913].

Игор бил првиот од царевите познати по име кој не ги напуштил своите словенски поседи. Причината била што бил убиен од неговите поданици. Игор бил наследен од Свјатослав (945-972). Но дури ни тој не се сметал себеси за киевски принц par excellence.[202] Хазарите го задржале левиот брег на Днепар под свое влијание.

 

[121314]

946 Поход на Олга во Древљанската земја. Остроумна одмазда на Олга врз Древљаните. И им наметна тежок данок, од кои два дела одеа за Киев, а третиот за Вишгород, кај Олга, бидејќи Вишгород беше градот на Олга. И Олга помина низ Древљанската земја со својот син и нејзината свита, воспоставувајќи статути и лекции.

947 Важни реформи поврзани со воспоставувањето административни центри - погости и рационализирањето на системот на државна администрација се поврзани со името на Олга. „Во годината 6455 (947) Волга отиде во Новгород и воспостави даноци и давачки по М'ста и даноци и давачки по Луза; а нејзините ловишта се низ целата земја, знамиња и места и повости, а нејзините санки се во Плесков до ден-денес.“ Како што се приближувала зимата, напишал царот, руските „архонти го напуштаат Киев со сите Роси и тргнуваат кон пољудието, кое се нарекува „кружење“, имено, кон земјите на Древљаните, Дреговичите, Северјаните и другите словенски поданици. Хранејќи се таму во текот на зимата, во април, кога мразот на Днепар се топи, тие се враќаат во Киев“. „Патувањето“ на Олга во Новгород беше прав пример за пољудието опишана од Константин VII. Вдовицата на Игор не го посетила Новгород, кој останал во посед на нејзиниот син, туку го посетила Псков. Откако станала владетел, Олга, покрај Вишгород, можеби го добила и Псков, кој бил во посед на нејзините родители. Хроничарите ја запишале легендата за раѓањето на Олга во Псков. Константин Порфирогенит детално ги опишал пољудијата на Русите. Пољаните и Радимичите отсуствуваат од овој опис. Русите не одело на пољудие кај Лензјаните (Пољаните, Радимичите) од причина што земјите на Лензјаните во Днепарскиот регион станале нивно место на живеење, додека Вјатичите и понатаму биле поданици на Хазарите. [202]

948 Предуслови за почеток на војната помеѓу Русија и Хазарија [370]

950 Хазарија се соочува со Византија, Буидскиот Султанат и Киев.

955 Пораз на Унгарците на Лех, по што независноста на Унгарија сепак била зачувана. [Гумилов] Кралот Ото не им нанел одлучувачки пораз на Унгарците во Битката кај Аугсбург



957 Патувањет на Олга во Цариград (амбасада на 22 трговци). Нејзиното крштевање под името Елена од страна на царот Константин VII Порфирогенит. Протоколи за приемот на принцезата Олга Б Глава VI ХАЗАРСКО-БУГАРСКИ ПЕРИОД (650-737)] Заедно со народите и племињата директно зависни од Хазарите, имало и други кои, откако го признале владеењето на каганот, ја задржале својата автономија. Такви биле Маѓарите - сојузници на Хазарите, според Константин Порфирогенит, три века [554]

Константин VII Порфирогенит го споменал приемот на „Архонтеса Елга“. Тој не го знаел христијанското име Елена-Елга, и затоа принцезата останала паганка за време на средбата со него во 957 година. Составот на руската свита сугерира дека Олга го посетила царот како приватно лице. Во нејзината придружба немало амбасадори од наследникот Свјатослав, внуците на Игор или од царот Свенелд. ... приказната за хрониката е проткаена со фолклорни мотиви. Ако треба да ѝ веруваме на хрониката, постарата (?????) Олга оставила толку силен впечаток врз царот што тој понудил да ја „земе“ за своја сопруга. Мудрата Олга одговорила: „Како сакате да ме земете, откако самиот ме крстивте и ме нарековте ваша ќерка?“ Откако го одбила „младоженецот“, руската принцеза го „префрлила“ самиот цар. [202]

Мисионерски рабини од Ерусалим пристигнале во Крим, таму препишале библиски ракописи, учеле рабинизам во Керч, Онкат, Салхат и Кафа, кој, очигледно, претходно бил непознат во оваа земја, и преобратиле 200 семејства во Кафа во неговите учења. [214] Некои од Бугарите на Крим кои биле потчинети на Хазарите се преобратиле во рабинизам (!!!!!). [214] Може да се претпостави дека истите процеси се одвивале и во други региони потчинети на Хазарите, вклучувајќи ја и Киевска Русија. Ова можело да ја испровоцира принцезата Олга да побара заштита од христијанската Византија (види 957)

Принцезата Олга, во врска со долгото отсуство на Свјатослав (или како одмазда за усвојувањето на религијата од страна на Свјатослав против која Олга била???) ја префрлила власта на својот најмлад син Улеб. Но, Улеб, по кратко време, го префрлил владеењето на Свјатослав, кој се вратил. Може да се претпостави дека Свјатослав бил почесен заложник во Хазарскиот Каганат, каде што бил обучен како вистински борец. За конечно да ги скара Киевска Русија и Хазарскиот Каганат, принцезата Олга, ќерка на хазарскиот свет каган (Василиса Премудра), патува во Цариград, е крстена од византискиот цар и на патот назад кон Киев, веќе како Елена Прекрасна, е заробена од Хазарите!!!!! После ова, започнуваат постојаните војни на Хазарија со Киевска Русија.

958 Војна на Хазарија со Киевска Русија [370]

Олга-Елена не била крстена под Константин Порфирогенит, туку под неговиот син Роман, кој се качил на престолот по смртта на неговиот татко во ноември 959 година. Руската принцеза постапила точно како што претходно направил бугарскиот цар Борис. Откако го прифатила крштевањето од православниот грчки патријарх, таа веднаш поканила латински пастор. [202]

 

[121314]

 

[121314]

960 Руска амбасада во Германија со барање да испрати епископ[202]

961 Адалберт заминал за Киев во 961 година, а една година подоцна се вратил дома со празни раце. Обидот за воспоставување епископија во Киев не успеал поради отпорот на паганското норманско благородништво, кое владеело со земјата по смртта на Игор. Според хрониката, Олга-Елена повеќепати барала од својот син да ја промени својата вера, но тој секогаш ја одбивал, повикувајќи се на мислењето на својот одред. Младиот кнез не можел да се откаже од паганството сè додека неговиот одред и неговите водачи се придржувале до старата религија. [202]

963 Војна помеѓу Русија и Хазарија во сојуз со Печенезите и Торките.

965 Поход на Свјатослав Игоревич против Хазарите, заземање на Итил, Саркел и Семендер. Пораз на Хазарите [370] Војската на Свјатослав Игоревич на Ока во земјата на Вјатичите се спушта по Волга низ земјите на Волшките Бугари и Буртаси. Хорезм не ѝ пружил помош на Хазарија поради одбивањето на Хазарија да го прифати Исламот. Хазарската територија останала неосвоена од Русите. (Според рускиот фолклор, принцот (синот на царицата) за време на својот поход се среќавал едно по друго со старец (волшебник?), мечка (Вјатичи дрвосечачи?), зајак (зајакот е свето животно кај некои бугарски племиња), змеј (тамга на Печенезите), штука (Сувари - фериботџии на левиот брег на Волга??), Баба Јага (трага на Баба Јага - бугарски добар бог; сличен на Дедо Мраз). Последниот лик се покажал како роднина на Василиса Премудра (!!!!) (патем, жаба - ќерка на Кошчеј - царот на Водното Кралство), љубезно го примила принцот, се бањала со него и го советувала како да го победи Кошчеј Бесмртниот - Водниот Цар (царот на водните патишта???)!!! И советот е оригинален: невозможно е да се победи Кошчеј во директна борба, можете да го победите ако ја пронајдете душата на Кошчеј. А душата на Кошчеј е во јајце, јајцето е во патка, патката е во зајак, зајакот е во сандак, а сандакот е скриен под даб. (Според древните верувања на Бугарите, Хазарите, Чувашите, Караимите, Акацирите и другите сродни турски племиња, душата по смртта на човекот преминува во даб, кој е свето дрво на Турците. Сите овие племиња, без оглед на тоа која религија ја прифатиле подоцна, имале култ на свети дрвја - култ на Светите Шуми, каде што ги погребувале своите соплеменици. Смртта на Светата Шума била голем срам за племето и се изедначувала со неговата смрт - племето го губело својот образ. По таков настан, племенската формација се распаѓала, а нејзините остатоци добивале други имиња). Потоа настаните се одвивале на следниов начин: принцот пронашол даб (Света Шума - гробишта), мечката (дрвосечачите) го скршила дабот и сандакот, зајакот и змејот го неутрализирале зајакот и патката (сродни племиња) од сандакот, штуката го фатила јајцето (чамецот??). Без разлика колку Кошчеј молел на колена, принцот го скршил јајцето, ја скршил иглата и го убил Кошчеј (Светиот хаган, кој не водел војска речиси 230 години од 737 година!!). Принцот се вратил со својата мајка Елена Прекрасна и со ќерката на Кошчеј - втората сопруга на Свјатослав - Естер!!!

Во светлината на горенаведеното, војните помеѓу Русија и Хазарија може да се замислат како религиозни и династички. Во сојуз со Волшка Бугарија и Печенезите, Русија го уништила Хазарскиот Каганат и ги поделила сферите на влијание. Волшка Бугарија го наследила наследството на Хазарите на Волга, Печенезите - Азовската степа, Русите - Вјатичите. Русија го свртела погледот кон запад и југ: Балканска Бугарија и Византија. Името на Хазарите исчезнало. Се појавиле нови племиња: Торки, Берендејци, Василијци, Каракалпаци, Чуваши…)

Ибн Хавкал пишува дека Русите „ги ограбиле Болгарите, Хазарите, Итил и Семендер“, и понатаму: „... Русите го уништиле сето ова и ограбиле сè што им припаѓало на Хазарите, Бугарите и Буртасите на реката Итил. Русите ја презедоа оваа земја, а жителите на Итил побараа засолниште на островот Баб-ал-Абваб и се утврдија на него, а некои од нив, од страв, се населиле на островот Сија-Кух (Полуостров Мангишлак. - А.К.)“. Откако го освои Итил, Свјатослав го освои градот Семендер, ги победи Аланите, Касогите (Адигејците), ја освои Таматарха (Тмутаракан), се искачил по Дон до Саркел, го освои и на негово место ја основа руската тврдина Белаја Вежа. Потоа се врати во Киев. [Кац]

 

[121314]

966 Вјатичиte се приклучуваат кон Русија.[370] Разделување меѓу Византија и Бугарија откако византискиот цар Никифор одбива да плати данок. Византиска пратеничка мисија од Херсон во Киев до Свјатослав со предлог за сојуз во борбата против Бугарите.[550]

967 Војна со Хазарите на Кавказ, Печенезите преминуваат на страната на Русите.

968 Хазарските бегалци се враќаат во својата татковина.

Руските трупи на Свјатослав го преминуваат Дунав, ги победуваат Бугарите и освојуваат градови и тврдини на Дунав.[550]

969 Рускиот владетел Свјатослав го освојува главниот град на Бугарија, Переслав-Филипопол (Пловдив). Свјатослав го остава Борис како владетел на Бугарија, но почнува да му ги диктира своите услови. Смрт на владетелот на Бугарија Петар I. Новиот цар Борис II во тоа време бил заложник во Цариград. Востанието во Западна Бугарија го предводеле четири браќа, синови на кметот Никола, поранешен владетел на еден од регионите на Западна Бугарија. Како резултат на тоа, било формирано Западнобугарското Царство со главен град во Сердика (Софија). Браќата Самуил, Арон, Давид и Мојсеј станале владетели.[550] Опсада на Киев од страна на Печенезите. Враќање на Свјатослав со војска од Бугарија. Повлекување на Печенезите. Смрт на принцезата Олга.

970 Свјатослав, владетел на Русите, се вратил во Бугарија, ја нападнал Тракија, но бил поразен од Византијците кај Анкадиопол.[550]



971 Византијците ги победиле Русите кај бугарската престолнина Преслав и ја освоиле. Бугарскиот цар Борис бил заробен. Свјатослав ја прифатил битката кај Доростол. Откако изгубил многу воини, побарал мир. Јован со задоволство се согласил, бидејќи по четири месеци речиси ништо не останало од огромната руска војска. Свјатослав се согласил да не ги напаѓа византиските колонии во Крим и да ја напушти Бугарија. Византија ја освоила Источна Бугарија. Бугарскиот цар Борис II бил одведен во Цариград. Крајот на I Бугарска династија [550]

На островот Березан - Белобережје - руските рибари ловеле риба и често останувале таму за зима, што било оспорено со руско-византискиот договор. На истите овие места, за време на лоши временски услови, се закотвувале трговски бродови, следејќи го патот „од Варангијците до Грците“; Свјатослав ја поминал зимата 971–972 година тука со својата војска на враќање од Бугарија [452]. Дел од војската на Свјатослав, предводена од принцот Свенелд, се вратила во Киев. Свјатослав се справил сурово со христијанските воини. Роднината (братот?) на Свјатослав бил убиен.

Искористувајќи ги победите на Свјатослав, Византија ги протерала Хазарите од Југозападна Таврика, а во 971 година, по поразот на Свјатослав во руско-византиската војна, византиското влијание било обновено на истокот од Кримскиот Полуостров и во Таман. Откако ја вратила Сугдеја, Византија започнала интензивна изградба на утврдувања во градот. [202]

972 Гузите на селџучкиот хан, откако го прифатиле Исламот, почнале да се нарекуваат Туркмени, а подоцна Туркмените ја создале Отоманската Империја.

Смртта на Свјатослав и неговата свита на брзаците на Днепар. Печенешкиот принц Курја направил пехар за вино од черепот на Свјатослав.

973 Започнува падот на Русија.

974 Почеток на кнежевските судири. Хазарите се утврдиле во Тмутаракан и Дагестан.

 

[121314]

976 Децата на бугарскиот хан Ахмед, Мумин и Талиб (првиот го презеде престолот во Булгар, а вториот во Сувар), ги влошија односите помеѓу двата града, што предизвика војна меѓу двата најголеми центри на Бугарија. Победата на Мумин над Талиб во 976 година доведе до конечно губење на политичката независност од страна на Сувар. Ова беше последната граѓанска војна. Бугарите го проширија своето влијание на Долна Волга и станаа единствената феудална држава на самиот Исток на Европа, опфаќајќи го регионот од Волга и Кама до Каспиското Море, кое во тоа време почна да се нарекува Бугарско.

Ширењето на паганскиот варангиски култ на Перун со човечки жртви, но православната заедница преовладуваше во Киев.

Западното Бугарско Царство објави војна на Византија во обид да ги врати своите поранешни поседи [550]

977 Освојување на Итил од страна на Хорезм, преобраќање на Хазарите во Ислам [370]

977-985 Заземање на Хазарија од страна на Хорезмјаните; преобраќање на Хазарите во Ислам

978 Во Византија избувна сериозно востание против царот Василиј II. Византискиот престол, веќе во тешка ситуација поради поразите од Бугарите, незадоволството кај Грузијците и Ерменците и тивките немири кај грчкото население во земјата, почна да се ниша. Во таква критична ситуација, Василиј II се обратил до киевскиот кнез Владимир за помош. Вториот се согласил да пружи воена помош, но, се разбира, не бесплатно, туку за одредени отстапки од Византија. Во сите договори помеѓу Русите и Грците, трговските и економските интереси се на прво место - трговија без царина, создавање поволни услови за руските трговци за време на нивниот престој во Империјата, дозвола за извоз на стоки во Русија чија трговија била ограничена (на пример, свила). Мора да се претпостави дека, искористувајќи ја критичната, безнадежна позиција на царот, Владимир не пропуштил да ги реши токму ваквите прашања. Но, претходното искуство покажало дека ако ситуацијата се промени, Византијците лесно ќе се откажат од сите свои ветувања, а Русија ќе ги изгуби предностите што ги добила. За да спречи сето ова да се случи, Владимир ја побарал принцезата родена во пурпур, сестрата на царот, Ана, за своја сопруга, која требало да стане еден вид гарант за исполнување на условите од византиска страна. [452]

980 Во „Повеста за изминатите години“ за прв пат се споменува еден од дванаесетте синови на великиот војвода Владимир Светиот - Мстислав. Таму се наведува и дека неговиот татко му ја дал на Мстислав Тмутараканската земја.

981 „Избор на верата во Русија“: муслимански мули од Волшка Бугарија, Евреи од Хазарија, католички свештеници од Рим, грчки монаси од Цариград и, очигледно, богомили од Балканска Бугарија пристигнале и се обиделе да ја преобратат Русија во нивната вера.



985 Поход на Владимир против Волшка Бугарија и Хазарите. Во сојуз со Гузите, Владимир го освоил Каганатот и му наметнал данок [370](?????)

Целта на походот не била да се освои територијата на Бугарија, ниту да се собира данок од неа, туку да се демонстрира силата на Владимир, да се принуди Мумин Ибн Талиб да се откаже од своите династички претензии кон киевскиот престол во лицето на младата ќерка на Јарополк и да се повлечат бугарските трупи од Русија. Целта била постигната со склучување на вечен мир и брак на Владимир со бугарската принцеза Милолика (мора да се претпостави дека ова име е превод од бугарското име Бизјак), која по крштевањето (по крштевањето на Русија во 988 година) го добила името Ана и му родила два сина - Борис и Глеб.

Мирот помеѓу Бугарите и Русите бил толку силен што не бил нарушен 100 години, што била ретка појава во меѓународниот живот во тоа време.

986 Руски походи против Кавкаските Хазари, анексијата на Тмутараканското Кнежевство кон Русија,

987 Емирот на Дербент „тајно побарал помош од Русите против напаѓачите“, кои пристигнале во овој регион со 18 бродови. Русите биле на служба во самиот Дербент како гуљами (слуги), формирајќи ја гардата на емирот.

 

[121314]

988 Владимир го испратил својот син Мстислав во Тмутаракан да владее. Тмутаракан станал главен спроводник на руската политика на југ [370]

Руски одред од 6.000 војници пристигнал во Цариград и наскоро учествувал во воени дејствија. Одредот, составен од одбрани воини, добро обучени и вооружени, им обезбедил предност на царските трупи, а бунтот бил задушен. Откако ја зајакнал својата позиција на престолот, Василиј II почнал да го одложува исполнувањето на своите обврски на секој можен начин. Потоа Владимир презел решителен чекор: удрил во Херсон. Ова било исклучено со паметно решение на проблемот. Факт е дека Херсон постојано љубоморно ја бранел барем надворешната независност од централната власт. Очигледно, до времето за кое станува збор, Херсон, всушност обичен византиски град, бил составен дел од империјата, формално поседувајќи одреден степен на независност. Така, рускиот принц, напаѓајќи го Херсон, нанесувајќи суров удар на Византија на многу болно место, официјално не влегол во војна со неа, руската војска продолжила да му служи на византискиот цар. По долга опсада, Херсон не паднал без помош на поддржувачите на киевскиот кнез во градот. Византиската принцеза веднаш била предадена во Херсон, а наскоро Владимир бил крстен и оженет со Ана. Обредите ги извршил херсонскиот епископ заедно со црковни луѓе испратени од Цариград. Напуштајќи го Херсон, Владимир од него зел мошти од некои светци, разни црковни прибори - икони, крстови, садови, испратени во Киевските споменици на уметноста, вклучувајќи бронзена квадрига од античко време. Во Херсон, до времето на опсадата и заземањето од страна на кнезот Владимир, имало повеќе од десетина големи цркви (базилики и крстовидни цркви). Иконостасите на секоја од нив вклучувале неколку десетици, па дури и неколку стотици икони, а во сите цркви имало не помалку од илјада првокласни дела. Мора да се претпостави дека новообратениот христијанин Владимир не стоел на церемонија со поразениот град и ги исчистил сите негови цркви „под метла“, како што може да се разбере од хрониката. Овие илјадници икони станале златен фонд на создадената Руска Црква. Тие ги украсиле најважните катедрали во изградба во големите градови на Античка Русија (Црквата на десетокот, Успенската катедрала на Киевско-печерската лавра, Новгородската катедрала „Света Софија“). Анастас Корсуњанин (оној кој му помогнал на Владимир во освојувањето на Херсон, давајќи му информации за насоката на водоснабдувањето што го снабдувало градот со вода и советувајќи да се прекине водата) бил назначен за настојник на Црквата на десетокот, а всушност и за поглавар на целата древна Руска Црква, бидејќи Црквата на десетокот била, според Владимир, мајка на сите руски цркви. [452]

Русија го прифатила Христијанството од Византија како државна религија под кнезот Владимир. Крштевање на Киевјаните, соборување на идолите. На овој чин му претходел договор според кој кнезот Владимир се оженил со сестрата на царот Василиј II, Ана.



990 Владимир го испраќа филозофот Марко Македонски во Волшка Бугарија за да го шири христијанството. Како резултат на неговото проповедање, четири бугарски кнезови го прифатиле крштевањето и се преселиле во Киев. Меѓусебната пропаганда не довела до ништо, двете држави останале верни на своите религиозни исповеди.

992 Поход на Русите против Белите Хрвати - идните Русини во Закарпатска Русија. Византија им забранила на Венецијанците да транспортираат еврејска стока.

995 Емирот на Ургенч Мамун ја зазел Волшка Хазарија.

997 Указот на Синодот на Цариград го потпишал, меѓу другите, и архиепископот Константин од Сугдеја. [202]

998 Несторијанските христијани биле протерани од кинеската граница во степата.

Хазары

 

[121314]

 

[121314]

Значителна група Бугари се преселила на Дунав, а во 679 година се случило прабугарското освојување. Аспарух бил основач на современа Бугарија (680-681) јужно од Дунав, која ја вклучувала и римската покраина Долна Мезија. (Тоа биле Дунавските Бугари). Во оваа бугарска држава името Бугари се користело за различни етнички групи како што се Бугари, Словени, Власи и други.



Заедно со Византија, Бугарите биле најмоќната нација помеѓу Дунав и Хемус (Балканските) планини по 679 година. Тие себеси се нарекувале Бугари дури од времето на Симеон (888-927), иако биле нарекувани Бугари уште во 482 година во латински, грчки и ерменски извори.

 

[121314]

По востанието во 1186 година, во кое учествувале и Кумани и Власи, Бугарите, предводени од браќата Асен и Петар од куманско потекло, ја вратиле својата независност.

E. Illyés, Ethnic Continuity in the Carpatho-Danubian Area - Archaeology