Зошто мислам така,читај подолу...
Првин ке почнеме од развојот на една индивидуа во ова општество како карактер,значи од мали нозе...
Деца се затворени,често се со нивните родители,не излегуваат од дома,од мали нозе на компјутери,немаат детски социјален живот(крадење по маала разни овошки,играње жмурки и други детски игри...)
Родители незнаејќи како да го решат проблемот на детето му даваат се што тоа посакува со цел детето да биде среќно,што создава проблеми во понатамошен развој(не се сузбиени навиките кои нетреба да ги има)
Уште од самиот ран почеток на животот, главата на децата им се полни со лоши работи. Самиот однос и меѓусебната комуникација помеѓу родителите се одвива на доволно лош начин за на самото дете да му дадат лош пример за тоа што е комуникација помеѓу две луѓе. Најчесто браковите се сведуваат на терање у пичку матер, што прво претставува лош пример за дететото, а второ претставува сериозен стрес што понатаму може да име сериозно влијаение врз животот на младиот човек. Последиците со особено видливи во периодот на пубертотот, тогаш ако не се поправат се е отидено во курац и е создадена една катастрофална лоша личност, која нема да има поима од позитивни и коректни вредности.
Одиме во пубертетот
Како последици од животот од "мали нозе" детето нема дружби,нема игра,нема смеа,ги прифаќа вредностите од телевизија и во помодерното време од интернет...
На интернетот и на тв знаеме дека 60% и повеќе од работите се насилни,од што повеќето деца го прифаќаат тоа,и го пренесуваат тоа во околината каде се движат(најчесто училиштата)
Таму често среќаваме насилни работи,па затоа гледаме клипови со сецкање на мачки,иживувања врз послабите и др...додека професорите и психолозите ништо не превземаат...
Ако порано пубертето почнувал на крајот од основното образование, сега тоа се случува во пето одделение. Ако порано им се кажувало на децата дека вистинско време за прв сексуален однос е моментот кога самата индивидуа ќе се почувствува спремна за тоа, а тоа е некаде на почетокот од средното образование, сега децата тоа го прават во средно.
Порано се она што е лошо во карактерот на дететот се правеле напоро да се промени, сега во периодот на пубертот се гледа истото како нормално и се остава понатаму да постот.и како такво.
Пубертот е специфичен период во животот, во кој гради карактерот на дететото. Ова е период кога треба сериозно влијание да се посвети на младите, затоа што најсериозното измрдување од колосек се случува токму во периодот на пубертото. Токму во овој период децата посегнуваат по алкохол, цигари, дрога...и ако не успееш токму сега да му објасниш дека тоа не е во ред, верувајте дека никогаш нема да можеш да го направиш истото. Ова е период во кој треба на младиот човек по секоја цена да му се стави во глава што е добро, а што е лошо за него понатаму во животот.
Одиме сега во возрасно малолетство
Индивидуата како последиците од предходното живеење нема развиено способнисти за вклопување во друштвата,најчесто се повлекуваат,немаат луѓе социјален живот,немаат познанства и со тоа прават психолошки проблем,додека пак почнуваат како идоли да си прават луѓе како Кристијан Голубовиќ,ликовите од Ране,Лејди Гага,Боки 13 и др...во најлош случај почнуваат и да се однесуваат така...со тоа тие криминални/шмизласти работи ги ставаат во категорија вредности(нечесност,насилие и др)
Возрасен живот
Веќе создаден никаков карактер,си продолжува со фантазиите,индивидуите водат некои чудни,ненормални односи со другите слични индивидуи(кои ги има во доминантен број),родителите обично ке се обидат да му најдат работа,но тој ја одбива,едноставно навикнал на неработа,и на "газдарење"(а не е свесен дека во тоа има повеќе работа),развил ниска свест и нема придонес ни во општеството ни во својот живот,луѓето кои се развиле поразлично од нив(чесни,со висока развиена свест,кои се во помал број)ги навредува,ги понижува...
И ова е клучниот период во кој се гледаат резултатите од она што сме го граделе во детството и периодот на пубертот. Ова е клучниот момент во кој се гледа производот кои сме го изградиле ние како родители. Токму тука ќе видиме дали сме создале човек со кој ќе се гордееме или млад човек со кој ќе си имаме секојдневни проблеми. Тука личноста веќе сама размислува и почнува сама да го води и трасира својот живот. Ова е период во кој човекот сфаќа дали досегашниот начин на однос и воспитувањето на родителите биле правилната работа или можеби за жал погрешната работа.
Моето едноставно прашање кое претпоставувам дека е и реторичко е каде грешиме ??
Каде грешиме? Тешко, но и лесно прашање.
Грешиме во оној момент кога се сметка на сите работи во животот ќе го баталиме синот или ќерката.
Грешиме кога наместо да го учиме со позитивни ставови и вредности, оставиме истото да го правиш друштвото и општеството.
Друштвото - најчесто учи на лоши работи (не велам секогаш)
Општеството - ни е максимално расипано т.д. истото ако ти биде репер во животот, тогаш е жално.
Мојот став е дека треба повеќе време, напор и енергија да се посвети со цел во мозокот на младите да се внесат позитивните вредности. Сите единки кои имаат влијание врз социјалиазацијата на младите човек треба да се обединат со цел од него да направат цврст и квалитетен човек. Да му докажат дека она што треба да се потпира неговиот живот се позитивните вредности (бракот, семејството, децата и сл.). Затоа што она што сега го правиме, резултатите ќе ги гледаме после 50 години. Мораме сега да вложуваме за долгорочно да создаваме здрави млади луѓе и здрава иднина, во спротивно вечно ќе се каееме за грешки што сега сме ги правеле.
ќе пишам овде пошто ќе го доведам проблемот во корелација со искривените вредности..ВАКА: имам приметено на автобуски станици во центар, во метрополата ни наша, како одредени индивидуи (дедовци) напаѓаат млади девојки/девојчиња..зборувам за манијаци, од некои 70-тина години, кои со кеса во рацете и џемпер (им служи за прикривање) го вадат и дркаат :uvo: знам кои трауми ќе ги имаат девојчињата, така да што да превземеме, размислував да пријавам во полиција 
