Со закаснување го добив 8 - битниот АTARI 800XE ('89 г.). Имено, некои играа на ZX уште од '84 (после се појавија и C-64, Amstrad и сл.). Срање беше (осмобитна графика, учитување игра околу пола саат, многу мал избор на наслови, џојстик само со рачка и едно копче...), али бевме пресреќни зашто боље немаше.
'91 земав GameBoy, а '93 - Super Nintendo (8 - битното Nintendo го рипнав).
Конзолите на Nintendo = оригинални кертриџи. Нормално ги немаше кај нас и многу беа скапи. Зимаш игра и ја играш до крај, нема заебанции. Добрата страна е тоа што игрите што се на кертриџ немаат никаков loading.
Кога излезе PS, одма го нарачав и знам дека го платив 800 е. Сменив повеќе модели и мислам дека е една од најбољите конзоли ever. У меѓувремену братми зема GB advance (закон!).
PS2 ме разочара (неквалитет на hardware-от, мал напредок у однос на кецот...), па решив да го рипнам и да идам одма на next gen. конзолите: Wii, PS3, 360.
Но, ми трупнаа у раце еден како подарок (за свадба), па не се жалам (иначе ја не би го купил).
PC
Играње на PC одувек ми било смешка, особено кога некој ме убедува дека нешто што е произведено за куцање (тастатура,де), може боље да служи за играње од нешто што е произведено за играње (односно gamepad). Али интернетов ме натера да го купам моево прво PC - 2005
год.
Да, да, долг е постов ама многу имам да кажам, јеби га.
сеуште 'чувам' некои од касетите со игри 
