Така е другар, но проблемот е тоа што ти колку и да се трудиш да не се врзеш за личноста емотивно нема да има ефект особено кога ќе бидеш во контакт со таа личност на пример повеќе од една година.
Ова што го говориш има ефект само во ситуации кога пример со некоја личност си релативно краток период.Тогаш и да ја откачиш таа личност нема да има тоа некаков ефект врз тебе.
Но, со некоја личност ако комуницираш повеќе од една година (особено со нејзиното едно лице, зошто општо познато е дека човекот има две лица), и моментот кога ќе се сретнеш со второто лице на таа особа станува малку лошо.Едноставно ти се крши сликата за личноста, всушност дознаваш она каква е он/она внатрешно и ти станува јасно всушност со каков човек си фатил работа и зошто тој човек бил со тебе другар/ка или пак зошто она се обидела да ти се вовлече под кожа и.т.н. да не ги набројувам останатите ситуации кои се најчест двигател или пак искра која го разгорува тој оган наречен „разочараност“.
Општо познато е дека човекот има две лица и тоа никој не треба да го чуди, но проблемот настанува моментот кога дознаваш дека тој човек со кој што си комуницирал на еден начин неговото „второ лице“ го силува своето „прво лице“ со цел да си ги задоволи своите императиви, без разлика за каква ситуација станува збор, хранење его, личен профит и.т.н.
Не сум психолог да говорам за овие работи, но јас барем така гледам на работите.Јас пример имам „второ лице“ но јас имам и контрола врз тоа мое „второ лице“.Го прикажувам тоа лице само кога е соодветно да се прикажува, а ако не е воопшто потребно тогаш не ни го прикажувам.Тука настанува проблемот, ретко кој денес знае тоа да го контролира, тоа најчесто настанува од неиживеаност, некаква повреда од некој друг претходно, селјаштво (обид да се направиш џек пред некој), лошотилак и.т.н.
