Мене една работа не ми е јасна: дали знаете колку од нашите дедовци или прадедовци биле во војна? Нема многу да згрешам ако кажам - скоро сите. Дедо ми бил во втора светска како момче во планина, потоа на сремски фронт каде грмело од пукање и гранатирање дење - ноќе. Тие генерации, и оние пред нив, виделе крв колку што ние не можеме да замислиме. Загубиле семејства, роднини, пријатели, живееле во разурнати домови...
И се прашувам, како бе тие не се истрауматизираа од ебаниот поствоен синдром, па 10 години подоцна да им пукне филмот и да потепаат кој им згрешил? Fun fact: нема човек што во 50те работел како милиционер, а да не бил партизан предходно. Fun fact 2: Ако овие луѓе страдале од ПВС, без никакви третмани и ни еден доктор што слушнал за таква работа, до сега еден од нас немаше да остане, со тој пристап до оружје ќе бевме див запад.
Сепак на крајот си мислам дека на овие луѓе им фалела даска пред 2001. Познавам нормални луѓе што беа во војната и тие си останаа нормални. Но во секој град има локални силеџии и сите ги знаеме. Некои од нив беа во војната и сега се на места на кои имаат пристап до оружје. Тоа е единствената разлика помеѓу нив и оние кои сеуште се маваат со шишиња по кафани и ноќни клубови.
Пост воен синдром, my ass.