Маска...

[Apokalipto]

Ја употребувате или не, ја користите за сменет (лажен) уанаби вистински приказ на вашата внатрешност и карактер пред луѓето во секојдневната комуникација или не...

Која е потребата од лажен (маскиран) приказ на работите?

Што се случува кога ќе ви/им падне маската, кога ќе исплива она вистинското јас?

 

[Lavanda]

Никогаш не користам маски јас сум си таа што сум, знам да зборувам повеќе од што треба, арно ама што имам на ум тоа на друм, некогаш се лутат луѓето за мојата отвореност и искреност ама таква сум неможам да секријам позади нешто што несум, ќе изгледам смешна и глупава кога ќе се видам во огледало, а може и да не се препознаам... Мислам дека луѓето кои ги користат истите се плашат од себе си , од тоа што се, можеби и се срамат од нив самите од нив вистинските, секој кој е свој , стабилен и знае кој е и што сака нема потреба од маска, сака сите тоа да го видат, за разлика од оние кои своите вистински лица ги кријат длабоко во себе, за да им излезат на виделина баш тогаш кога е касно или кога не треба, а маската не е вечна мора некогаш да падне , и тогаш што?? Што кога ќе останеме голи без маски??

 

[Avoid The Void]

Сите ние одвреме - навреме се криеме позади различни маски. Ни помагаат да скриеме дел од нас кој едноставно не сакаме или не сметаме дека некои луѓе треба да го видат. Во моменти кога сме скршени, незадоволни ја ставаме маската со насмеано лице, можеби од страв да не не' повредат уште толку или искористат.. Ова го сметам за нормално однесување, зошто сите го правиме ова.
Но, кога некој упорно се претставува како некој друг, се крие позади маска на совршен човек, на личност која би сакал/а да биде, е веќе тогаш е забегано бидејќи тие не се свесни дека кога - тогаш ќе им излезе вистинското лице на виделина.

 

[*OSS*]

Маската како што гледаме е претворена во секојдневен обичај, навика. Јас на маските кои луѓето ги користат гледам како на одбранбен механизам, како зид кој тие го градат околу себе да се заштитат од околината, станува збор за страв од себе, срам од себе и од чувствата кои ги поседува таа одредена личност, и желба истата да биде општествено прифатена.
Некои луѓе го покажуваат лицето зад маската само пред одреден број на луѓе, некои живеат вечно во заблуда...
Јас одамна се соочив со личноста пред огледалото, и денес сум горда на себе и своите чувства, признавам грешки, свесна сум дека никој не е совршен, маска никогаш не сум употребувала-единствена "маска" и одбрана од околината била мојата молчаливост...

 

[Crazy in Love]

Маска,да имам.
Кога ми се плаче и кога ми е тешко - јас се смеам,за да не видат другите.
Маска на себе ставам,кога ми е страв да не бидам повредена и ги тргам сите од мене и останувам сама.

Инаку маски со луѓе на кои осеќам дека можам да им верувам не ставам.Кога имам лошо претчувство во врска со некоја особа,едноставно се повлекувам во себе,не се откривам.Иако често,сум станувала свесна за личноста откога ќе и се отворам.

Маските се потребни.Некогаш тие се единствената заштита од злобните луѓе.
Има луѓе кои се ситат кога на друг не му е добро или плаче.Затоа ставаш маска,се смееш и нема да го добијат тоа задоволство да ме видат таква.

 

[Setsuko]

Многу често се кријам зад маска. Не сакам другите да знаат кога сум повредена, кога нешто ми недостига, можат да знаат само најблиските.
На другите едноставно не можам да им дозволам да се радуваат на моите проблеми, а тајно да се прават дека ме сожалуваат. Се обидував порано да бидам искрена со сите ама не успева. Можам да се смеам цел ден во друштво, а потоа кога ќе се вратам дома кога ми е тешко ќе ја истурам нервозата и тагата врз перницата. Никој не може доволно да те сфати како што можеш ти самиот, ама за жал не можеме да опстојуваме сами, секогаш имаме потреба да се искажеме на некој, внимателно ќе избираме на кој.
Маските понекогаш се корисни, ти помагаат да заборавиш на себе за момент, да глумиш и да се залажуваш дека тоа си ти.
Сепак мразам маски, мразам а ги користам.

 

[Razorblade Kiss]

Што би било ако сите од прва си го покажат своето вистинско лице,мислам на она кога несвесно си ги чешаме гениталиите додека гледаме некој рандом тв канал, мишките заудараат и изгледаме како зомби кое добило туш од вц шоља,од тоа поверодостојно нема,иако и за овој оригинал е дискутабилно. Уф,не сакам ни да помислам. Подзината уста и издишување во исто време,зависи дали си пријатно или непријатно изненаден. Да да,знаеме дека не е во ред да имаш маски пред луѓето и да бидеш искрен па макар и тоа нив да не им се допадне,но кој го практикува тоа?И не е во ред да го практикуваш,бидејќи единствено ти ќе си ги сносиш последиците. Глупава констатација која се рамни со онаа да немаш секс пред венчавка.
Сосема во ред е да имаш маски,тие не прават поубави,позанимливи,неприметливи ако ви здодеало од славата,дополнета со малку шминка дури можете да излажете некого дека сте интелектуалец. Зар не е добро чувството кога некој ве гледа со восхит од тоа како вие го живеете животот секоја секунда,колку сте запознаени со секој аспект од животот,а всушност сте парфимирано гомце.
И така испробувајќи многу многу низ животот на крај ќе се одлучите за една,ни прескапа,но ниту евтина ,да го задоволите својот и вкусот на другите. Мизерно но вистинито. И вистинското лице е всушност маска,колку парадоксално да звучи.

 

[statusQuO]

Што би било ако сите од прва си го покажат своето вистинско лице,мислам на она кога несвесно си ги чешаме гениталиите додека гледаме некој рандом тв канал, мишките заудараат и изгледаме како зомби кое добило туш од вц шоља,од тоа поверодостојно нема,иако и за овој оригинал е дискутабилно. Уф,не сакам ни да помислам. Подзината уста и издишување во исто време,зависи дали си пријатно или непријатно изненаден. Да да,знаеме дека не е во ред да имаш маски пред луѓето и да бидеш искрен па макар и тоа нив да не им се допадне,но кој го практикува тоа?И не е во ред да го практикуваш,бидејќи единствено ти ќе си ги сносиш последиците. Глупава констатација која се рамни со онаа да немаш секс пред венчавка.
Сосема во ред е да имаш маски,тие не прават поубави,позанимливи,неприметливи ако ви здодеало од славата,дополнета со малку шминка дури можете да излажете некого дека сте интелектуалец. Зар не е добро чувството кога некој ве гледа со восхит од тоа како вие го живеете животот секоја секунда,колку сте запознаени со секој аспект од животот,а всушност сте парфимирано гомце.
И така испробувајќи многу многу низ животот на крај ќе се одлучите за една,ни прескапа,но ниту евтина ,да го задоволите својот и вкусот на другите. Мизерно но вистинито. И вистинското лице е всушност маска,колку парадоксално да звучи.

кога првпат ја прочитев темава си викам и го утнале местото, или треба да биде во општо или во мода и убавина
ама одкако го прочитав твојот пост, се узгубив у преводот и дефинитивно темава ја напраи да биде за у Филозофија и психологија...:icon_neut

 

[PSYtisfaction]

Да немав маска, пола од луѓето што ги познавам ќе ме мразеа, зошто без никакви маскирања ќе им ги кажував нештата што сакаат и не сакаат да ги чујат. Поради второво може и ќе добиев некој ќотек. Никогаш немаше да завршам средно, а од факултет ќе летав уште првиот месец, зошто немаше да можам да ги скријам гримасите на одвратност од некои професори и нивните постапки. Ќе имав малку, скоро ич пријатели. Луѓето би ме избегнувале, зошто ќе им прдев гласно и непритаено, ќе им ждригав у фаца и ќе им дигав мишка за да проценат коа последен пат сум се туширала. (би било нефер спрема неколку луѓе да не потенцирам дека истите некои од моиве безмасковни манифестации сепак ги трпат против своја воља ) Не би можела да задржам ниедно работно место повеќе од недела, зошто ниеден шеф не е кокиче, а мојата света немаскираност би ме довела до изразување на моето свето мислење, што ќе ме доведе пак до отказ. Животот би ми бил мизерен ако немам маска.

Маските се добра работа. Секогаш носете си, а понекогаш, многу претпазливо и многу ретко, извадете ги. За да видат луѓето и некој друг Вие. Ама само пред одбрани луѓе.

И така испробувајќи многу многу низ животот на крај ќе се одлучите за една,ни прескапа,но ниту евтина ,да го задоволите својот и вкусот на другите. Мизерно но вистинито.

Ја па си имам неколку. Маска за секоја пригода. За секој човек, различна маска. Како он со мене, така мојата маска со него. Ако ми е некој пролазен во животот, ќе си ја држам маската, нема потреба да ми го види лицето. Ако ми стане близок, со тек на време сам ќе си направи слика за тоа како изгледам под маската, нема дури ни да има потреба да ја вадам.

 

[Fortune]

Зошто прикривањето на некои чувства го толкувате како маскирање? Ај вака да видиме. Не мислите дека кога сте во близина на луѓе кои не ви се толку блиски, вие се однесувате со нив како што треба - како со луѓе не-толку блиски? Каде е тука маската? Дистанцата не ја гледам како маска, таа си е граница која сами си ја одредуваме и се однесуваме во согласност со своите принципи, одредби шо знам јас.

Јас не мислам дека ставам маска на себе. Кога сум решила да бидам во близина на луѓе подалечни, моето лице ќе биде онакво какво што ќе ми влијаат. Пак ќе бидам јас, нема маска.
Што знам, малку сум специфична. Ако има нешто што не сакам да го види некој друг, знам да се изолирам за да не морам да ставам маски, па ќе бидам во близина на луѓе пред кои не можам и не сакам да кријам. Ако не се чувствувам добро и ако сметам дека во нечие присуство нема да ми е фино нема ни да си дозволам да глумам нешто.

Можам да се смеам цел ден во друштво, а потоа кога ќе се вратам дома кога ми е тешко ќе ја истурам нервозата и тагата врз перницата.

Е, јас вака не можам. Ако нешто ме мачи, јас не можам да се смеам. Ќе можам откако ќе си кажам зошто сум тажна. Доволно ми е со два збора да си му кажам на човек кој знам дека искрено ќе ме сослуша. Мене ми помага муабет и после може да сум најнасмеана и најрасположена.

 

[Buterfly]

Сите ние одвреме - навреме се криеме позади различни маски. Ни помагаат да скриеме дел од нас кој едноставно не сакаме или не сметаме дека некои луѓе треба да го видат. Во моменти кога сме скршени, незадоволни ја ставаме маската со насмеано лице, можеби од страв да не не' повредат уште толку или искористат.. Ова го сметам за нормално однесување, зошто сите го правиме ова.

Да, само во тие моменти ја ставам маската и се е совршено или проклето совршено. Не сакам да ме сожалуваат или сите да знаат дека сум повредена, тажна и разочарана од што и да е.

На другите едноставно не можам да им дозволам да се радуваат на моите проблеми, а тајно да се прават дека ме сожалуваат. Се обидував порано да бидам искрена со сите ама не успева. Можам да се смеам цел ден во друштво, а потоа кога ќе се вратам дома кога ми е тешко ќе ја истурам нервозата и тагата врз перницата. Никој не може доволно да те сфати како што можеш ти самиот, ама за жал не можеме да опстојуваме сами, секогаш имаме потреба да се искажеме на некој, внимателно ќе избираме на кој.
Маските понекогаш се корисни, ти помагаат да заборавиш на себе за момент, да глумиш и да се залажуваш дека тоа си ти.
Сепак мразам маски, мразам а ги користам.

Да, корисни се маските, одбранбен механизам, мојата дургарка која ја викам по потреба. Значи некој неможе пред сите да ги покажува своите чувства или во случајов тага и насмевката е нели едниствената крива линија што исправува многу работи. Така да зашто да се сити некој на мојата тага? Не дозволувам! Додека најблиските на кои можам да се доверам секогаш знаат што е работата и милион маски да ставам ќе знаат дека нешто не е во ред.

 

[Devil-King]

Имам кога се наоѓам со луѓе со кои не можам да се смешам никако као вода и масло, а неам друг излез.

 

[~~БоЖиЦа~~]

Па сите имаме маски..Само зависи за која примена ја става..За да помогни на некого или спротивно да уништи....И јас како и сите имам..Само не за да искористам нешто од другите..Туку да скријам..

 

[Setsuko]

Е, јас вака не можам. Ако нешто ме мачи, јас не можам да се смеам. Ќе можам откако ќе си кажам зошто сум тажна. Доволно ми е со два збора да си му кажам на човек кој знам дека искрено ќе ме сослуша. Мене ми помага муабет и после може да сум најнасмеана и најрасположена.

Проблемот е што ретки се луѓето кои ќе те сослушаат и реално ќе ја сфатат ситуацијата каква што е, па дури и да те посоветуваат. Пред таквите нема маски, нема глумења, тие доволно те препознаваат дури и кога се обидуваш да глумиш. Маската е за останатите, оние кои сакаат да те видат таков, кои се радуваат ако нешто не ти успеало, ако си депресивен и слично, не им го допуштам задоволството да ме видат така.

 

[Fortune]

Проблемот е што ретки се луѓето кои ќе те сослушаат и реално ќе ја сфатат ситуацијата каква што е, па дури и да те посоветуваат. Пред таквите нема маски, нема глумења, тие доволно те препознаваат дури и кога се обидуваш да глумиш.

Се согласувам дека се ретки. Само мене тоа не ме интересира толку многу. Не ми се потребни нови најблиски за да морам да му ја мислам дали човекот ќе се погоди или не. Доволни ми се оние што си ги имам. Пријатели се секогаш добредојдени, меѓутоа за повеќе од тоа нема потреба.

Маската е за останатите, оние кои сакаат да те видат таков, кои се радуваат ако нешто не ти успеало, ако си депресивен и слично, не им го допуштам задоволството да ме видат така.

Те сфаќам што сакаш да кажеш. И добро е да е човек претпазлив. Јас нешто посебно од такви не сум страдала, немало за што да ми се ситат и да ме гледаат нерасположена. Како што кажав, се повлекувам и тогаш искажувам пред луѓето во кои верувам. А другите ќе ме видат кога ќе ми помине. Ем не им се допушта да те видат таков, ем не ставаш маска