Пред месец дена им ги најдов писмата на моите дома што си ги праќале, претежно од татко ми кога бил во војска.. абе прав поет се згазив од смеење додека ги читав. Сега некој такво нешто да прати ќе го направат ретардиран
еве уште нешто во врска со љубовта,
нејзината вредност - верност и почит во мое време
да не биде многу долго ќе го земам само примерот кога служевме во армија
одевме таму на отслужување на воениот рок 15 - 18 - 24 месеци и тоа каде ќе те пратат во кое место не зависеше од нас- позивот и тргаш 1000км. пат.
( а не како сега овие изминати 20 години додека имаше кај нас АРМ,на пр.
ќе го пратат некој во Велес од Скопје ,или од Велес во Штип и потоа триста врски ваќа да биде поблиску, т.с. од каде што е, така беше.)
Банкетите и испраќањето неможе да се опишат треба да се доживеат.
Посебно испраќањето со девојката - а таа најчесто е една поточно прва.
Врската со домашните,пријателите и девојката се одржуваа со писма.
Само еднаш,поретко два пати се доаѓаше на отпуска поради далечината а и трошковите.Еднаш и тие доаѓаа таму на посета,ама не кај секого.
Ние тогаш млади, горе -доле сите и си работевме пред војска и животот го теравме во „друштва“, па отприлика 10 - 20 се разбира машки - женски, ама имаше и машки негде повеќе т.с. што немаа девојки.
Кога некој другар отидеше војска,девојката остануваше во друштво со нас.Го чекаше, му праќаше и добиваше писма и беше верна.
Ние другарите ја „чувавме“- односно таа си продолжуваше да живее во нашето друштво, било да е на школо или на работа. Секој ден била со нас и со ништо не сме ја заборавале или запоставувале. На корзо била со нас, по викенди - излети кои ги практикувавме секогаш била повикувана и присатна. Прв муабет кога ќе ја видиме или кога ќе дојде било „ доби ли писмо од Никола “. Понекогаш се десило и да остане со нас ако одиме некаде. Ако одиме пак во посета кај другарот што е во војска без нејзе,нашата другарка не тргаме. За сето време додека е тој таму, таа е со нас и најчесто и неговите домашни тоа го знаат, а се десило и сите заедно да одиме кај неговите дома.
Е ова е веќе несватливо за вас,што ќе ви го кажам.Таа цело време ќе го чека и ќе го дочека да се тој врати и потоа продолжува нивната љубов.
Е сега тоа секогаш и не завршуваше со брак, но најчесто - Да.
Но ова е уште по несватливо. Никој од „ друштвото“ - другарите не ни помислува на лоши работи - да ја заведе девојкава или да и се удвара.
--------------------------------------------------------------------------------------------------
а сега да ти е страв да ја пуштиш сама и ко ќе се слика за лична карта,
секој одма мисли да ја свали, а пак жена ни на пазар не се пушта сама.
Ако ти се наоѓа другото писмо постирај го, те молам.
Едно време мислам на памет ги знаев. Чале на граница на Хрватска, мајка ми во Скопје. Девет месеца преписки.
... Јас имам пратено писмо по пошта сакав да го изненадам мојот дечко се утепав од пишувањееее, слики наши ставав, поклонче мало му купив но за жал тие од пошта го зафрлиле некаде и не го испратиле 
ми беше многу криво да знаев ќе му го ставев јас пред врата
