Кога немате повеќе сили...

[city]

Ова го кажав одамна:

i mene mnogu retko mi se slusuva da dojdam vo vakva situacija...no koga ke dojdam so site sili se odiduvam da najdam izlez

Сега скоро секој ден ми се случува само да дојдам и да легнам пред трошка сила и енергија.

Излезот го гледам во предлогот после среда да се стави ден сабота.

Само одмор вистинки е прав начин за враќање на силата и енергијата, дефинитивно сум убеден во тоа.

 

[Пеам на свадби]

Не сум кадра да отпочнам нешто, ако старото не ми е во тек. Не толку лесно се откажувам од моите соништа и идеали, потребно е многу за да ме сруши, да ме бутне, да треснам толку јако за да не можам да станам...Многу често знам да го живеам животот и да туркам повеќе работи одеднаш и тоа со толкава жестина, како да ми е малку...Така што, сакам нови предизвици и секогаш ги наоѓам ако некој претходен пропадне... На почетокот боли што сите надежи си ги насочил кон нешто кое не функционира и е повеќе од она што можеш да го издржиш. Но, треба новитет кој ќе ја врати самодовербата и исполнетоста. Факултетот не е најважната работа во животот, така што фокусирај се на други аспекти кои те привлекуваат и исполнуваат.:back:

 

[~windy~]

Верглав минатите две недели!
Верглав ли? Ма не, ни тоа не правев. Ми откажаа сите моторни функции, целосна стагнација и физичка и ментална! Гадна работа мајку му.
На пола пат застанав.. И? Назад? Напред? Каде? Физичката исцрпеност се заборава кога водиш дијалози со...:icon_eek:Да ме убиеш не знам со кого..со другиот ти кој ти го опседнал умот со негативни мисли!
Се каравме цел викенд позади спуштени ролетни, со тони кафе и канцерогени стапчиња! Доктор Хаус ми правеше друштво неколку пати, ги гњавев моите на skype, се шмекав со писиво, искинав една блуза во наплив на гнев, се изнаплакав....
Сега сум бренд њу!
Ова ми беше прво вистинско и поголемо енергетско празнење! Од кожава ми се испаѓаше!
Јас милувам сама да полнам батерии! Ментално се исцрпувам до максимум, далеку од очите на светот! Се карам со натрапничката која пак се скри во мене, знам кучка е, си дозволувам налудничави епизоди како хистерично плачење и потоа спиење 15 саати!
Ментална детоксификација!
Кога ќе почувствувам дека отровите се надвор го гушкам светот пак!
А светот е fucked up...so am I...so are we...But you"ll never gonna survive unless you are a little crazy!
Сега сум чиста и спремна да го истрчам патот пред мене! Дупки ќе има знам , а и јас сум неспретна и ќе се сопнувам! И ќе паѓам и ќе се изморувам, ама така знам дека живеам! Кога ќе го видам знакчето FINISH ќе следи уште еден дреналнски наплив, а потоа ќе забавам темпо и ќе се насладувам на успехот и истрајноста за завршената трка, се до наредната!
Затоа штитници на колена и :salut:

 

[leila]

Што правите кога немате повеќе сили...енергија да го истуркате некој животен проект (на пример факултет) гледате дека воопшто не ве исполнува и неможете да го најдете одговорот или немате едноставно енергија и да отпочнете нешто друго, на крајот завршувате во еден затворен круг од кој не гледате излез. Од една страна неможете да отпочнете друго,а од друга страна неможете да го завршите она што моментално го правите. Можеби темата е повеќе за Образование (бидејки токму на тоа мислам) ама имаме други слични проблеми во животот, па некоја генерализација не е на одмет.

Јоур опинјонс?

Ех токму така се чуствувам последниов месец. Работата воопшто не ме исполнува, а не можам ни така лесно да се откажам и да ја сменам. Од една страна имам решение, осигурана сум, 2 години и нешто стаж, ама е досадна, затоа што не ме мотивира, не ме ангажира....Ако дадам отказ, треба да барам работа како професорка, што ми е супер професија, ама кој знае кога ќе добијам решение и колку време ќе шетам од училиште во училиште со по 3-4 часа во едно, 3-4 во друго и тн. Не знам...

 

[Ankica]

Не се водите по последниве денови има нешто во атмосверава што не фрла во депримираност меланхонија и немање желба и енергија . С акам да кажам дека многу често и времето делува на нас затоа не се разочарувајте малку примирите се и се ке помине и ќе се среди

 

[Rick Wright]

шо знам .. во последно време мн пати сум бил во таква ситуација да ми се скурчи од све да размислувам не можам да продолжам. па плус ако се погоди да сум сам во таков период , да нема со некој да излезам, шо не глупости ми паѓат на памет. како решение мислам е да одмориш малце, да се дружиш со пријателите и низ дружење муабети и нормално со добри совети од тие шо ти значат нешо ќе помини то чувство ...

 

[Вештица]

плачам некои 30 минути. И во рок од овие 30 минути се најлошо што ми се случило ми поминува низ глава. Потоа отспивам добро и утре дента сум добра.

 

[Sungerot Bob]

Доколку дојдам до такво нешто, прекинувам, правам пауза, одмарам еден период и кога ќе соберам повторно сили продолжувам од местото каде што сум застанал

 

[Gandradelic]

Idam napred bre... se kurcham i nerviram ama idam napred. Teram se u pm, se teram i sam u pm i se u pm! Ama bitno idam napred...
Stangiram skroz, ne se bricham i sreduvam ama idam napred... Relativno e se, taka da i toa.