Како тагувате?

vlatkolik напиша:
не се покажува машкост со неплачење...воздржувањето и чувањето на тагата во себе е лоша работа...
Кликни за повеќе...
eheheheeeeeeee znam druze ali toa e pojako od mene pa ima li poloso nesto od toa srceto da ti place a ti si ko stub ali .......
​
 
Па имам изгубено многу блиски особи ама сум многу слаб на солзи,најчесто кога ке се расчисти цела гужва пуштам по некој солза ситна и тоа кратко ми трае..денес од сабајле како што разбрав цел ден се трудев да го терав нормално, во секој момент кога ке снемаше муабет ми текнуваше на оваа случка ама проаѓаше тоа и не бев ни блиску до плачење, до пред малце кога го покажаа како се крсти во една црква пуштив една солза и тоа беше.. самата сликата ме утепа.
Овој човек успеа да собере и да зближи толку народ заедно (како жив така и мртов) мислам дека тоа му беше и неговата животна поента да бидеме заедно..дај боже да извадиме поука од ова и да се трудиме барем малку повеќе да има меѓусебна почит заедништво тој беше голема душа и гарант тоа би го израдувало најмногу.
 
Најчесто тагувам во себе. Ми доаѓаат солзи, ама никако да капнат. Само грутка во грло и некоја тежина во гради.
 
Првите моменти кога ќе ми соопштат некоја шокантна вест сум некако недоверлива и многу чудно реагирам. Не плачам, не дека се воздржувам туку во тој момент не ми доаѓа да заплачам.
Пред одредени личности знам да се воздржам навистина. Еве конкретно за овој настан со Тоше успеав да бидам смирена и да ја утешам и смирам комшиката, ама кога останав сама па уште ја слушав и "Игри без граници"...
Имам јас свои моменти кога сум сама. Тогаш може да плачам и вриштам ама никој да не ме гледа. Досега сум заплакала пред не повеќе од три личности. Сакам сама да тагувам најверојатно. Знам дека е полесно да го споделам тоа со друг ама тогаш не ми идат солзи.
 
**The Beauty** напиша:
Смртта на Тоше, Бог да го прости, ме натера да размислам, како тагувам.
Ја гледам мајка ми цел ден плаче сирота, сите околу мене плачат а јас солза не пуштив. Премногу ми е жал, и тагувам. Али тагувам во себе, се повлекувам и не ја споделувам тагата со никој. Сама размислувам зашто морало да се случи тоа..
Значи, солзите ви се филтер за тага, осамувањето, хистеричното смеење, паѓање во "несвест"...:smir:
Кликни за повеќе...
Со солзи ... тоа е нештото над кое немам контрол, идат без да прашат.
И обично сум сама во маката си ...а убаво би било да имаш "рамо на кое да се продпреш, до кад солзите текат"
 
Едноставно јас тагувам а срцето ми плаче :(
 
Како тагувам... Ни јас неможам да кажам точно. Расположение 0, некако мака ми е да работам било што. Само ми се одмара и ми се слуша некоја квалитетна музика. Ништо друго.
 
Тагувам најчесто со солзи...течат и не престануваат!
Овие два дена плачам за Тоше,за неговата младост...Грутка ми стои на градиве,тежина неизмерна за суровата вистина која неможам да си ја признаам...
 
jkd напиша:

eheheheeeeeeee znam druze ali toa e pojako od mene pa ima li poloso nesto od toa srceto da ti place a ti si ko stub ali .......
​
Кликни за повеќе...
Те таков сум и јас. Што да прајш едноставно и да сакаш не можеш да заплачеш
 
pa ako taguvam za nekakva smrt moze malko da zaplacam kako naprime so pracah za teenceto ama pak nemozeh da zapijam mislejki za nego samo dva saata mi :(:icon_razz:helou:se ima nasobrano cao odam da nanam :kesa:
 
мене тагата ме стигнува подоцна!вчера кога дознав не ми се веруваше.не ми беше ништо.сите плачат,а јас ко сеуште да не бев свесен што се случува.и кога се вратив од факс и го вклучив телевизорот ме стигна тагата.цел ден не можев да се смирам.плачам како скот.дома,самиот,не пред други.
 
кики напиша:
Првите моменти кога ќе ми соопштат некоја шокантна вест сум некако недоверлива и многу чудно реагирам. Не плачам, не дека се воздржувам туку во тој момент не ми доаѓа да заплачам.
Пред одредени личности знам да се воздржам навистина. Еве конкретно за овој настан со Тоше успеав да бидам смирена и да ја утешам и смирам комшиката, ама кога останав сама па уште ја слушав и "Игри без граници"...
Имам јас свои моменти кога сум сама. Тогаш може да плачам и вриштам ама никој да не ме гледа. Досега сум заплакала пред не повеќе од три личности. Сакам сама да тагувам најверојатно. Знам дека е полесно да го споделам тоа со друг ама тогаш не ми идат солзи.
Кликни за повеќе...
Исто така. :smir:
Кога сум сама и плачам и се нервирам и се по ред. Има само мал број личности пред кои неможам да ги запрам солзите, со време се помалку и помалку има такви. Секогаш или го искористиле тоа или пак неозбилно ме сфатиле.
 
Не тагувам многу..едноставно пробувам во сеќавање да ми останат сите добри песни и дела што Тоше ги има направено и сакам да ги оттргнам мислите за неговото непостоење..иако е невозможно.Сеуште не можам да поверувам дека Тоше загина, а и не сакам да поверувам.Сепак, тоа е тоа..Вчера пуштив 2-3 солзи што би се рекло, од жал кога ја слушав неговата биографија, амбициите за во иднина што ги имаше, но за жал никогаш нема да ги исполни.
 
Само кутам и се молам да ми потечат солзи за да ми биде полесно,ама никако да се случи тоа.Внатре во мене имам камења,се молам да паднат од мене,да ме остават на мира,се обидувам да најдам некоја светла точка ама ја нема.Единствено што ми останува е да чекам да помине....
 
Како тагувам? Собирам се во себе, јас плачам во себе, и кога разговарам со некого јас плачам, солзите ги голтам, колку и да е тешко, гледам да не го покажам тоа. Е сега пред најблиските ќе пуштам солза две и толку, не сакам тагата да ја делам, али ќе се расплачам кога ќе видам дека мој близок плаче и тогаш плачам за него зашто тој се секира. Обично тагата ја изразувам преку песни и тогаш ќе се смирам. Премногу тага има во мојот живот и се научив да ги кријам емоциите.
Али за Тоше едноставно неможев.
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom