Уствари грешка сум бил

. Сега ми текна една случка баш за на темава.
Седум часот насабајле идам накај Скопје со комбе имав резервирано место ама испадна дека за џабе било тоа и морав да стојам. Пошто комбето е ниско(или јас сум висок?) морав поднаведнат да стојам и си викам ок не е страшно ќе помине.
Во моментот атмосферата беше луѓево сите поспани со едвај очи отворени(многу нормално 7 часот насабајле беше) само една баба енергична почна да плука како се нечинело(стандард муабет во наше време) како во нивно време се било подобро,а денес се нечинело и почна по ред за владата и се останато да зборува(како ние да не знаеме каква ни е ситуацијата).
И и дојде идеја по студентите да плука(не дека не беше во право донекаде вистина си збореше само не беше ниту време ниту место за таков муабет).
Па ми се обрати мене (една столица пред неа стоев) и онака и одговарав од култура. Стандард муабет кој си/од кај си/ што учиш. И покрај што плукаше по студентите почна и по професијата да ми плука. (Според неа за да развиваш софтвер биле потребни фабрики

)
Од овој момент почна да тропа еден куп глупости и очигледно немаше појма за што зборува кои бев приморан да ги слушам и да климнувам со главата пошто немаше кај да бегам.
Во глобала жената немаше осет за оние околу неа(можеби годините влијаат на тој дел од мозокот?) на сите им се спиеше и претпоставувам никој не сакаше да слуша bullshit рано насабајле.
Имав чувство дека во секој момент ќе стане некој и ќе ја заќути
После оваа кратка авантура(читај 90 ина минути) сфатив дека прагот на трпеливост ми бил ептен висок(сеуште не сум баш сигурен дали е дарба или клетва оваа способност)
П.С Некои детали беа намерно изоставени.(Не сум сигурен дали е дозволено на форумов толку глупости на едно место да испишам

)