Svetata tajna ispovest-pokajanie
Od kade ovie termini "sveti tajni" mnogu nekako misticno zvucat.Pocnuvas da se dvizis nakaj okultizam so vakvi nekoi skrieni raboti.A toa svetata tajna ispovest pokajanie verovatno ti ja voveduvas vo hristijanstvoto kako novitet, poradi osvezuvanje na vernicite da razbijat monotonija.
Molimte najdi citat kade sto Hristos im zapoveda na apostolite vakvi ili slicni raboti.
Okolinata ako ne te zabelezuva deka si se pokajal znaci ti zivees po starite normi(ne si nanovoroden). Spored nacinot na tvoeto odnesuvanje se poznavaat darovite na Svetiot Duh koj ti se dadeni.
- Не воведувам ништо во православието. Се што е потребно, веќе постои. Православието не трпи призволности, проширувања, скратувања, додавања, одземања или „модерни„ толкувања на учењето кое веќе ни е подарено од Апостолите и Светите Оци од минатите векови.
- Сакаш цитат? А што после цитатот? Ќе ми речеш дека и цитатот ми е контрадикција?
О.К. Еве го цитатот: „..исповедајте си ги гревовиоте еден на друг и молете се еден за друг за да се исцелите. Голема сила има усрдната молитва на праведникот. (Јаков, 5.16).
Ајде сега да те читам...
- Таман работа ако околината ме забележи. Додуша, морам да признаам дека секоја промена во однесувањето од поединецот е лесно забележлива, но целта на преумувањето и целосно преорганизирање на личнто живеење не е во тоа другите да ме видат (како „праведните„ фарисеи, кои ужувале да бидат гледани од околината!), туку сам Бог да ја види мојата промена, после која следи и Божјата помош на патот кон спасението.
- Јас не сум Апостол Христов на кој Светиот Дух ги излил своите дарови непосредно. Според поравославното учење, даровите од Светиот Дух с
е стекнуват преку побожниот живот, што значи дека тие не се категорија добиена по автоматизам.
Мудроста, советот, смирението,
расудувањето и сл. се дарови од Светиот Дух, кон кои тежнее секој православен верник.
ako crkvata e zbir od poedinci, sfativ, po mene crkvata e zbir od dogmatici i idolopoklonici.
Да, Црквата е заедница од поединци, независно од нивната национална и “обоена„ припадност, кои решиле да го примат Христа за свој Бог и според Него да живеат. За разлика од Стариот Завет каде само јудеите биле одбран народ Божји, во новозаветново време, Црквата-заедницата од поединци (а не цел народ-колектив) е одбраниот народ Божји.
Догмите се проверени, утврдени и неменливи учења, кои се неизбежен дел од православието.
Самиот поим „идол„ значи „наместо„, „на местото од...„ па пошто христијански е да се прифати Христос за свој Бог, тогаш, како може прифаќањето на вистинскиот Бог да биде идолопоклонство? Христос воопшто не е поставен „ на местото од...“„ туку сам Христос е вистинскиот Бог.
