- Член од
- 16 февруари 2007
- Мислења
- 2.780
- Поени од реакции
- 8.235
Денешна перспектива луѓе....денешна.
Многу е лесно историско-хронолошки да се согледуваат работите,и да се наоѓа некоја длабочина во самиот факт дека постоела како институција на човечките размени пијана плунка од памтивек.Многу е лесно да се нагрне цела вина за нејзино уништување на минатиот систем(па маму му јебем,за се е крив комунизмот.Никогаш човечката природа).Многу е лесно да се оправда постоењето на таа кочина чисто водејќи се од фактот дека човекот обичајно се навикнал на неа по систем на повторување низ генерациите.Дека му е потребна.Дека е вентил за неговата душа.
Перфиден е обидот оваа модерна исекотина од искуство да се претстави како ослободување од секојдневната тортура,како демек човек е немоќен и слаб,кршлив и фрагилен на попаметни работи да ги троши негативните вајбови или желбата за опуштање,релаксација и лечење од трауми....па ова му е оптималниот излез или вентил.
Имам другар кој ги обожава Кисми.
Поради самиот тој факт веќе ми е бивш другар.Неговата фаза на преоѓање од учење преку искуства не-баш добри,до лечење на истите тие искуства со тој тип на музика во ресторан Саат-Џипун,беа поразителни за неговиот,иако мал,сепак постоечки отвор во рецепторот за обработка на световното.
Да не тупам.
Значи,своевремено постоеле места на кои се собирале синокрвците.Носеле ориентални егзотични танчерки или пеачки и уживале во атмосферата,друштвото,разговорот и пијалоците.Она што отпрвен го напишав во однос на денешната перспектива,важи во тој контекст дека денес ама баш ниту еден елемент од тие работи нема да најдете во сегашниве биртијачници.Егзотика само во стриптиз клубови.
Потоа,револуционерните периоди на пред-кон буржоазија се малку поблиску до денешнава фаза,со тој мал а битен детал кој се однесува на причината и поентата.Тогашното масовно Ура се договарало на такви места,денес во кафана имаме масовно плачипичосување колку ништо не чини,колку ни е катастрофа државата,колку сме разочарани од љубовта и колку сакаме да ја сринеме од ебење келнерката.И се тоа завршува кога ќе излеземе од кафаната ползејќи и ќе почнеме да мислиме на тоа како ќе преживееме утре на работа(во случај да не сме стечајци).Размена на идеи-да.Напразно-дефинитивно(Деловни состаноци excluded).Далеку од Французите и нивната потреба да одат во кафана.
Комунистичкиот период е пресвртницата овде,да.Што не значи дека имало некаква конспирација...туку дека сме се облегнале премногу и сме си поставиле многу попогрешна претстава за тоа што е поентата на ренесансата и насочувањето кон себеси.Сме се насочиле кон дебилно тапшање по рамо,уживање во кич и простотилак,кршење чаши,пропаѓање во непродуктивни беседи и заглавување во лавиринт на намерна интелектуална деградација.До степен на претерана површност единствено оправдана преку тоа "Па да го ебам,еден е животот.Бар ќе уживам во моментите."
Уживајте.Немам ништо против.Барем бидете реални кога гледате на таа работа и на фактот дека (од денешна перспектива) кафаната стана баш тоа место на квазиинтелектуалци,љубовни романтичари,перверзници и боеми кои немаат за леб.
Непродуктивно парче фецес кое ионака веќе постоечката кошница на заедничко пливање во повраќаница ја претвори во дрвено старо буре со три години стоено комење.
И да...Сусаро е исклучок.
Исклучок кој го потврдува правилото.
Многу е лесно историско-хронолошки да се согледуваат работите,и да се наоѓа некоја длабочина во самиот факт дека постоела како институција на човечките размени пијана плунка од памтивек.Многу е лесно да се нагрне цела вина за нејзино уништување на минатиот систем(па маму му јебем,за се е крив комунизмот.Никогаш човечката природа).Многу е лесно да се оправда постоењето на таа кочина чисто водејќи се од фактот дека човекот обичајно се навикнал на неа по систем на повторување низ генерациите.Дека му е потребна.Дека е вентил за неговата душа.
Перфиден е обидот оваа модерна исекотина од искуство да се претстави како ослободување од секојдневната тортура,како демек човек е немоќен и слаб,кршлив и фрагилен на попаметни работи да ги троши негативните вајбови или желбата за опуштање,релаксација и лечење од трауми....па ова му е оптималниот излез или вентил.
Имам другар кој ги обожава Кисми.
Поради самиот тој факт веќе ми е бивш другар.Неговата фаза на преоѓање од учење преку искуства не-баш добри,до лечење на истите тие искуства со тој тип на музика во ресторан Саат-Џипун,беа поразителни за неговиот,иако мал,сепак постоечки отвор во рецепторот за обработка на световното.
Да не тупам.
Значи,своевремено постоеле места на кои се собирале синокрвците.Носеле ориентални егзотични танчерки или пеачки и уживале во атмосферата,друштвото,разговорот и пијалоците.Она што отпрвен го напишав во однос на денешната перспектива,важи во тој контекст дека денес ама баш ниту еден елемент од тие работи нема да најдете во сегашниве биртијачници.Егзотика само во стриптиз клубови.
Потоа,револуционерните периоди на пред-кон буржоазија се малку поблиску до денешнава фаза,со тој мал а битен детал кој се однесува на причината и поентата.Тогашното масовно Ура се договарало на такви места,денес во кафана имаме масовно плачипичосување колку ништо не чини,колку ни е катастрофа државата,колку сме разочарани од љубовта и колку сакаме да ја сринеме од ебење келнерката.И се тоа завршува кога ќе излеземе од кафаната ползејќи и ќе почнеме да мислиме на тоа како ќе преживееме утре на работа(во случај да не сме стечајци).Размена на идеи-да.Напразно-дефинитивно(Деловни состаноци excluded).Далеку од Французите и нивната потреба да одат во кафана.
Комунистичкиот период е пресвртницата овде,да.Што не значи дека имало некаква конспирација...туку дека сме се облегнале премногу и сме си поставиле многу попогрешна претстава за тоа што е поентата на ренесансата и насочувањето кон себеси.Сме се насочиле кон дебилно тапшање по рамо,уживање во кич и простотилак,кршење чаши,пропаѓање во непродуктивни беседи и заглавување во лавиринт на намерна интелектуална деградација.До степен на претерана површност единствено оправдана преку тоа "Па да го ебам,еден е животот.Бар ќе уживам во моментите."
Уживајте.Немам ништо против.Барем бидете реални кога гледате на таа работа и на фактот дека (од денешна перспектива) кафаната стана баш тоа место на квазиинтелектуалци,љубовни романтичари,перверзници и боеми кои немаат за леб.
Непродуктивно парче фецес кое ионака веќе постоечката кошница на заедничко пливање во повраќаница ја претвори во дрвено старо буре со три години стоено комење.
И да...Сусаро е исклучок.
Исклучок кој го потврдува правилото.
