Каде е топката на децата?
Топчето ми падна,
Калинка го грабна.
Дај ми го Калинке!
Не ти го давам!
Ќе го продадам
за два- три гроша.
Калинка е лоша!..
Вака отприлика изгледаше некогаш.
А сега? Е сега Калинка можеш да си ја бираш колку лоша може да биде и каква игра да играш со неа. Можеш да ја дриблаш, а да немаш врска од фудбал, можеш да ја тепаш, а да немаш врска од бокс, можеш да ја облекуваш и соблекуваш, а Калинка да не се буни. Можеш се да и правиш и тоа сомо со показалците на рацете. Едноставно Калинка е сега жртвата која виртуелно ги наплаќа фрустрациите кои до пред некоја година ги создавала кога во маало ја земала топката затоа што подобро дриблала, како резултат на тоа што немало ден, а да не вежба со топката, додека ги гледала поголемите батки како играле фудбал на мали голчиња. Сегашниве деца уплашени од приказната за лошата Калинка, да не им се случи истото како и на нивните претходници избраа побезболна игра која Калинка ја стави по подредена улога или нивна слуга. Чуството на доминација над Калинка (и тоа со само два прста) ги направи самобендисани и горди, па таа доминација кај нив предизвика мрзеливост и немање потреба за лично соочување со вистинската Калинка во нивното маало. А Калинка? Е, Калинка некое време чекаше на нова пресметка, но потоа и таа се повлече во своето царство, откако виде дека вистинска пресметка нема да има....А што е интересно, во последно време и животинчињата и рибите од маало се префрлија дома и почнаа да живеат со нив благодарение на двата показалци, кои помеѓу две малтретирања на Калинка добиваат: храна, вода и се што им е потребно. Така реалното маало стана нем сведок на лошотилакот на Калинка. И обраснувајќи со трева полека ги покри камењата натопени од крв од колената, како резултат на Калинкините сопки ставени во докажувањето, кој е подобар дриблер, а се создаде ново виртуелно, во кое секој може да биде главен, без при тоа да ја осети тврдоста на маалските камења на своите голи колена.