Thief напиша:
Платон или Аристотел?
Ако ми го видите чичково на аватар, ќе претпоставите дека сум приврзаник на дијалектичкиот материјазлизам, кој започнува со Хегел, а своите вистински корени и процут ги доживува со Маркс. Но, не е така! Лично, повеќе сум убеден во иделизмот, во Платоновото гледање на онаа пештера и свет на идеи. Едноставно, античките мислители биле и продуховени луѓе, херменевтичари, чии моќи се граничеле со магиски. Така и ги се здобивале со идеите, кои го движат светот. Материјата е само копија на предметот од светот на идеите. Материјата е резултат на големите способните на луѓето да ја реализираат идејата. Значи, идејата е архе, идејата е зачетокот на светот, тоа е праелемнтот од кој се настанало и во кој се` ќе се врати.
Thief,
Идеата ја отелотворува материјата. И` дава значење, постоење и цел. Значи идеата е најбитна, без неа ништо, џабе е се` останато. Се` друго може да оди у таквото шо се онадуе.
Можеби, ама јок!!!:nenene:
За лесен и едноставен одговор кој би содржел доза на вистина, а да се придржуваме до твоето напишано (не дека си целосно у криво), е да ја именуваме идеата со еден проблематичен за многумина збор, а тој збор е ГОСПОД!!!
За човек кој застанал со мнението од пред 2000 и појче години па му е неопходен лесен и едноставен одговор како она прво било темница, па Господ (идеата) создал светлина итн. Можеби ќе се задоволи од одговорот. Всушност и не постои ништо лошо и во таквото гледање на нештата бидејки секако е некаков одговор, лаички одговор, ама сепак одговор.
Во денешницава ни наша насушна тоа за некои веќе не лепи. Не држи вода.
Иако Неговото постоење е неоспорно, досегашната дефиниција за Него и народното верување во Него не соодејствува со технолошкиот и научниот развој во кој се наоѓа човекот. Тој е многу повеќе, а што? Е па, најверојатно ќе ни треба многу повеќе милениуми на постоење додека сфатиме, ако воопшто сфатиме некогаш што е.
Досега, како цивилизација, имаме откриено дека, не само во нашиот свет, ами и во целиот универзум
нештата се со голема меѓусебна зависност едни со други. Едно нешто не може да постои или функционира без другото. Другото не може да постои без или да функционира без едното. Да се тврди дека идеата е единствена, независн и супериорна и се` друго се подредува под неа е само обид да се наметне човеково (политичко, во широкото значење на аборот) гледање на научното, односно нему како му одговара наместо како навистина е.
Материјата без идеата е ништо, односно човековата концепција на ништо, ама сепак постои бидејки е материја, но е материја бидејки идеата ја има дефинирано како таква.
Идеата е ништо или непостоечка (бидејки не е материја) без самото претходно постоење на некаква материја. Сепак идеата е опредметена и постоечка бидејки неоспорното постоење на материјата овозможува да постои идеата и покрај тоа што материјата без идеата не постои, односно како што ја познаваме.
Материјата и идеата се неодвоиви. Обидот да се одвојат и да се даде поголемо значење на едното наспрема другото е, накратко, нецелосно познавање на нештата. Од друга страна пак, кога ли тоа ние како вид ќе ги спознаеме нештата целосно?
Умереноста е мерка, кој ли само го рече тоа? Алал да му е!
Во средината на спротивставените екстремности се наоѓа вистината.
Овој одговор го дадов вака за да не мора да навлезам во одредените општествено-политички аспекти на постоењето на поделбата на материјализам или идеализам кои, за жал, се покажува дека сеуште се потребни да постојат.
Како и да е, за тоа што го напиша, заслужуваш една позитивна оценка во репутацијата да ти се тури!!!