Падна муабет за Back to the Future во оскари темата и едноставно морав одново да ги изгледам!
Друг последен,
John Carpenter's Christine.
Koга ќе ми текне како помал колку се плашев од филмовите на човеков.. И еве, пред некој период Psyside ме потсети, препорачувајќи ми го Тhe Prince of Darkness (кој by the way, го обожавав), морав едноставно да ги изгледам и другите феноменални (некои за првпат) некои по незнам кој како што се Halloween, The Thing, The Fog, Village of the Damned, They Live etc да не ги бројам, па.. помина многу одтогаш и си реков мора да се потсетам на времињата. Разгледав што немам гледано и во очи ми падна Christine.
Приказната е адаптација на новелата на Stephen King. Незнам како ќе го рецензирам прибидејќи секако ќе звучи смешно. Приказната е за злобна кола што убива. Има supernatural powers сама да се поправа и плус го менува својот газда. There, laugh out loud. Кој би гледал вакво нешто, а? Но за поклонување е како е тоа екранизирано. Толку озбилно, вистинито, тензично.. секоја чест. Започнува филмот уште кога колата е направена, па после се префрлува 20тина години подоцна каде е запустена, паркирана во стара запустена куќичка. Таму ја наоѓа тинејџерот Арни кој инстантно се заљубува во неа и ја купува. Решава да ја поправа во јавна гаража каде се изолира од пријателите и семејството и станува обседнат со колата. Но незнаејќи дека и колата станува опседната со него, дури и на многу начини љубоморна на секој кој е во контакт со тинејџерот. As the story goes by, Aрни станува арогантен кон секого и блиските негови за загрижуваат. Ќе прекинам овде, дека премногу открив ама who cares, ионака никој нема да чита после првите редови и зошто да трошам тастатурава.
Мене ми се допадна. 7/10. И секако тука се заразните рок'н'рол траки во позадина односно кога радиото во колата само се вклучува. Но не бев изненаден, знаејќи дека освен како режисер, Карпентер е одговорен за одличната музика и во повеќе негови филмови. Се чекаат неговите нови дела.