Да, да, кога ќе ја види колата или што и да е, ќе падне во несвест, ама колата нема да и даде емоции и топлина, ниту пак поддршка во животот. Колку и да постојат луѓе кои се земаат за пари, секое човечко суштество кога влага во заедница со некого, сака да осети љубов, топлина или било каква форма на емоција, па и физички контакт (со други зборови - секс). Такви бракови завршуваат со спиење во различни соби, на различни страни од куќата и потоа не знам јас со таа кола и тие пари како ќе ја замени потребата за емотивна интеракција со човечко суштество. Таа брзоплетост и нагли одлуки кои ги прават само заради некоја наводна материјална сигурност, во еден период од животот, скапо ќе ги чини.
А за стројниците... зошто тогаш воопшто борбата да бираме сопствени партнери? Во 18-19ти век, родителите бирале кој со кого ќе се земе. Тоа на човештвото не му одговараше, на луѓето не им одговараше и затоа денес сме слободни сами да бираме (со исклучок на притисоци и оговарања од околина, но како и да е, изборот е наш).
И денес во Индија и многу држави имаш таков тип: Стројници, договорени бракови. Ужас. Каде е тука слободната волја, сам да избереш, макар и да се заебеш?
Ќе му нашле “добра мома од убава фамилија“. А зошто тој сам да не ја најде? А кој ќе ја праша момата дали воопшто сака да биде со него?
ljubov i emocii vo denesno vreme?Да, да, кога ќе ја види колата или што и да е, ќе падне во несвест, ама колата нема да и даде емоции и топлина, ниту пак поддршка во животот. Колку и да постојат луѓе кои се земаат за пари, секое човечко суштество кога влага во заедница со некого, сака да осети љубов, топлина или било каква форма на емоција, па и физички контакт (со други зборови - секс). Такви бракови завршуваат со спиење во различни соби, на различни страни од куќата и потоа не знам јас со таа кола и тие пари како ќе ја замени потребата за емотивна интеракција со човечко суштество. Таа брзоплетост и нагли одлуки кои ги прават само заради некоја наводна материјална сигурност, во еден период од животот, скапо ќе ги чини.
А за стројниците... зошто тогаш воопшто борбата да бираме сопствени партнери? Во 18-19ти век, родителите бирале кој со кого ќе се земе. Тоа на човештвото не му одговараше, на луѓето не им одговараше и затоа денес сме слободни сами да бираме (со исклучок на притисоци и оговарања од околина, но како и да е, изборот е наш).
И денес во Индија и многу држави имаш таков тип: Стројници, договорени бракови. Ужас. Каде е тука слободната волја, сам да избереш, макар и да се заебеш?
Ќе му нашле “добра мома од убава фамилија“. А зошто тој сам да не ја најде? А кој ќе ја праша момата дали воопшто сака да биде со него?

Sakas da kazis deka domoroden makedonec,sarmanten i so smisla za humor i 200 evra plata ima poveke sansi kaj zenite od nesarmanten gasterbajter so zema 3000 evra plata?Читајќи ја темава забележав една голема мисконцепција во врска со женскиот избор на партнер.
Ставовите се поделени на "Сите жени гледаат прво углед и пари па после све остало" и онаа другата, малку по романтична женска страна "Не сите жени се такви!".
Според моето будно набљудување на оваа тематика во реалниот свет доаѓам до малку по радикален закључок дека, имено, Ниедна жена не гледа прво во углед и пари.
Всушност, воопшто не ни гледа. Мислам дека се вистински (помалку од 1%) исклучок жените кои се стварно спонзоруши дури и пред самите себе си. Сите останати жени, кои во суштина, се спонзоруши, по различни критериуми и стандарди, секогаш исконски веруваат дека го љубат партнерот искрено и невино како во бајките. Значи проблемот воопшто не е дали жената бира љубов или пари затоа што жената секогаш бира љубов. Суштински она воопшто не бира, (her brain does it for her) туку само се заљубува. Само што таа љубов некако магично, секогаш се вродува кон маж со углед и пари.
Ова "секогаш", секако треба да се земе условно, затоа што секоја индивидуа е објективно огранича во изборот на својот партнер и според природниот закон кој вели "Nobody fucks down" евентуално секој си ги простира нозете колку што му е чергичката. Тенденцијата е секогаш многу по амбициозна и многу често индивидуата се лаже дека заслужува друга индивидуа која реално и по сите критериуми ја надмашува во поим, и once in a while, се случува и таков неизбалансиран спој на индивидуи кој никогаш, како ништо на светов неможе да ја издржи инерцијата на универзумот кој настојува да одржи хомеостаза. Природата секогаш победува и балансот е секогаш воспоставен, некогаш на многу чудни и мистериозни начини, за нас аутсајд-ерите, но, законот е закон и мора да биде проследен.
Она што е интересно и ми кепка на очи е заблудата пак дека жените се палат на пари, as in, пари, хартија. Тоа е чист булшит. Парите, угледот, социјалниот статус, рангот во друштвото/околината, фамилијата, образование, интелект и тако даље се само различни еманации на моќ. Она што суштински ја влече жената е моќта. Моќниот мажјак, дали тоа би била изразито високо интелигентна личност, дали е само богатство, дали е brute force како што е случајот со мафиозите, и тако даље, секогаш го маца курот во the creme de la creme на пазарот на пичка. Секој што го тврди спротивното треба сериозно да си ги преиспита обзервационите способности. Воопшто не тврдам дека жената овој избор го прави активно, односно свесно, баш спротивно, навредливо е за природата да претпоставиме дека нешто од толкава важност за опстанок на поредокот како што е репродукцијата би било препуштено на "слободниот" избор на една жена. Атракцијата се ствара автоматски и секогаш кон индивидуа на истата хоризонтала или вертикално нагоре на оската на моќта, каде што референтно тело или нулата е секогаш перцепцијата на личноста која бира, односно жената. Ова е објективната вистина, којашто едноставно Е. Секој обид да биде протолкувана како добра или лоша е ништовен, затоа што објективната ситуација никогаш неможе да биде крива, објективната ситуација Е, она што е криво се нашите очекувања и надежи.
Коа сме више кај очекувањата и надежите, можам слободно да кажам дека македонскиот маж живее во тешка илузија. Све што не му дава се прави јака пичка, све што му дава, е курва. Све што премногу му дава е курва, све што ќе прекине да му дава, е исто така, guess what, курва. Све што го неќе пошо е даунче, е спонзоруша.
Значи перцепцијата за реалната ситуација е толку извитоперена, (претпоставувам поради почетната грешна претпоставка на мажот дека со жената делиме ист морален свет и дека жената мора да те сака пошо ти ја сакаш, или пошо си добар, или некои такви хинду глупости) што денешниот маж запаѓа во тешка клиничка депресија. Наместо да ја согледа реалната ситуација каква што е, и како вистински достоинствено битие со неизмерна моќ да одлучи да еволуира и да се прилагоди на истата ситуација, односно да ја прифати женската природа и да стори нешто во врска со својата позиција на скалата на моќ (да почне да работи на својот шарм, хумор, интелектуален капацитет и реноме, излгед и тако даље) он избира како права пичка, да се стутка во ќош во фетална позиција и да плаче на форум дека пичето му избегало за некој од странство. Тоа е Трагично.
Што се тиче феноменот гастербајтер, како и феноменот на брак веднаш после долга врска, истите се само нус-производ на истиот овој закон. Ако земеме во предвид дека она што жената ја влече кај мажот е моќта, а она што мажот го влече кај жената е убавината и сите еманации на истата, и ако тргнеме од претпоставката дека убавината како проаѓа времето кај жената експоненцијално опаѓа, а моќта кај мажот прогресивно расте(?), точно во одредени точки на распонот на овој временски вектор се случуваат овие гореспоменати аномалии, како и ред други кои нема потреба сега да се набројуваат![]()
Последно уредено: