Добар е Чави за на клупа, за битни утакмици кога ќе треба да задржиме топка. Сепак не е престар. Ваква средина мислам дека е топ. Иниеста и Рафиња креативни, Ракитич, Бускетс и Маскерано дефанзивни, Чави креатор.. Ја повеќе сакав Маскерано да се продаде место Сонг, али што е тука е. Исто С.Роберто мора да оди негде дали на позајмица дали со бај бек опција пошо реално нема многу да добива шанса.
За наадот незнам шо да кажам, гледаме сите дека Нејмар и Санчез растураат у репрезентација а кај нас не се толку добри. Дали сами имаат страв од Меси, или пак Меси им набива страв незнам, ама не иде вака. Ја сум да се донесе класична 9ка што ќе влага по потреба или пак класа шпиц, а Меси да се врати на крило.
Одбрана, 2 стопери мора (Маркињос и еден искусен) и десен класа бек ако се продаде Алвеш. И не го напаѓајте само Пиќе исто како Фабрегас. Дечкото изигра за 10ка на сите битни утакмици годинава (Реал, Атл. Мадрид, Сити..... )
Голман Браво.
Тер
Алвеш - Маркињос - Пиќе - Алба
Ракитич - Бускетс
Санчез - Иниеста - Нејмар
Меси
Браво
Монтоја - Бартра - ? - Адриано
Чави - Маскерано
Делофеу - Рафиња - Педро
Љоренте
[DOUBLEPOST=1402792401][/DOUBLEPOST]
Španija je Svjetsko prvenstvo u Brazilu otvorila na, blago rečeno, katastrofalan način, a iz dominatne pobjede Holandije (5:1) može se izvući nekoliko zaključaka. Što se Holanđana tiče, može se reći da su se osvetili za poraz u finalu Svjetskog prvenstva od prije četiri godine, dok se, s druge strane, počelo raspravljati i najboljoj generaciji igrača koja je ikada igrala za špansku reprezentaciju.
Važno je podsjetiti da je reprezentacija Vicentea del Bosquea, aktuelni evropski i svjetski prvak, najvećim dijelom sačinjena od igrača koji su prve fudbalske korake napravili u čuvenoj La Masiji. Casillas, Ramos, Torres... Sve su to veliki igrači, koji su bili vitalni za uspjehe koji su ostvareni pod vodstvom Luisa Aragonesa, a zatim i Del Bosquea. Ali, Xavi, Iniesta, Busquets, igrači Barçine "kantere", su dali identitet ovoj reprezentaciji.
Kao Barça
Nakon poniženja koje im je priredila reprezentacija Louisa van Gaala, stiče se dojam da je vrijeme sustiglo ovu generaciju pobjednika. Ono je uzelo danak u FC Barceloni, a taj problem, očito, sustiže i seniorsku reprezentaciju Španije. Mišljenje i rasprave o ovoj temi su bezbrojne, a lako se braniti koristeći uspjehe Španije i Barçe kao argument, odnosno "štit". Međutim, evidentno je da su reprezentaciji potrebne temeljite promjene, koje će se u Blaugrani desiti tokom ljetnog prijelaznog roka.
Barça je svoje zlatno doba otvorila u sezoni 2008/09, kada je ekipa Pepa Guardiole osvojila trostruku krunu. Naravno, posebno se ističe pobjeda u finalu Lige prvaka nad Unitedom (2:0). Pep je uveo revoluciju u Klub i fudbal, gradeći ekipu oko novog broja 1 Lea Messija. Xavi, Iniesta i Puyol su predvodili grupu igrača koja je većinom bila sačinjena od domaćih igrača, i koja se uklapala u filozofiju Guardiole i njegovog pomoćnika Tita Vilanove: posjed za napad i odbranu, pritisak na protivnika i prisiljavanje da izgubi posjed lopte, napadanje kako bi se neutralisao protivnik, ekipni talent ispred individualnih sposobnosti...
Te ideje je, nekoliko mjeseci ranije, koristio Aragones na Evropskom prvenstvu u Austriji i Poljskoj, gdje je Španija osvojila prvu titulu nakon 1964. godine. Naravno, ne treba podsjećati da su vitalnu ulogu u uspjehu te ekipe imali Xavi i Iniesta, čuveni Barçin dvojac. 2010. godine Furija se popela na vrh svijeta, nakon što su u već spomenutom finalu slavili protiv Holandije. Zlata vrijedan pogodak postigao je Iniesta, u 116. minuti. Godinu dana ranije, Andres je proglašen herojom Stamford Bridgea, nakon što je, u posljednjim trenucima susreta, postigao pogodak koji je Barçu odveo u finale najvećeg takmičenja na Starom kontinentu.
U tom periodu, Barça je bila smatrana jednom od najboljih ekipa u historiji fudbala. Na FIFA-inoj svečanoj ceremoniji u januaru 2011. godine, Del Bosque je dobio nagradu za najboljeg trenera, dok su u užem izboru za Zlatnu loptu bila tri igrača Blaugrane: Messi, Xavi i Iniesta. Još jedna zlatna stranica u klupskoj historiji ispisana je kada je Guardiola svoju ekipu odveo do još jednog finala Lige prvaka, ponovo protiv Manchester Uniteda. Barça je slavila s 3:1, a veliki Sir Alex Feguson taj je poraz označio kao najteži u menadžerskoj karijeri. Taj uspjeh pratilo je osvajanje Svjetskog klupskog prvenstva, kada je "razmontiran" Neymarov Santos.
Međutim, nakon nekog vremena, počeli su se pojavljivati znaci da ekipi trebaju nešto veće promjene: Što se potvrdilo odlaskom Guardiole (2012. godina), koji se osjećao "praznim" nakon četiri godine na čelu ekipe koja je zadivila kompletnu fudbalsku javnost. Istina je da je Pep tih godina živio "ubrazno", bez mnogo šansi da zastane i uživa u životu, ali je poslije priznao da su njegovi igrači izgubili motivaciju, što je bio razlog za njegovo odstupanje s mjesta šefa stručnog štaba. Tito Vilanova je pokušao učiniti ono što nije mogao njegov prethodnik, ali nije uspio, a na kraju je, zbog teške bolesti, bio prisiljen dati ostavku.
U ljeto 2012. godine, Španija je osvojila drugu titulu evropskog prvaka, nakon što su u finalu s 4:0 pobijedili Italiju. Sezonu nakon toga, postalo je jasno da Barçi, bez obzira na Ligu osvojenu s rekordnih 100 bodova, trebaju promjene. To je pokazalo polufinale Lige prvaka, u kojem je Bayern "uništio" Katalonce (ukupno 7:0).
Sezona iza nas je potvrdila da je ciklus došao do kraja. Ekipa je sezonu završila bez ijedne titule, a vjerovatno najviše boli ispadanje u četvrtfinalu Lige prvaka, što je ubjedljivo najlošiji rezultat u posljednjih nekoliko godina. Paradoksalno, pad španske reprezentacije dolazi u vremenu kada je Real Madrid osvojio svoju desetu titulu Lige prvaka i Atletico podigao trofej Lige. Još jedan znak da je "duša" španskog uspjeha bila Blaugrana.
Ono što se desilo nije isključiva krivica Gerarda Martina, već je jasno da su pojedini igrači dali sve od sebe. Pale su i prve "žrtve". Puyol je okačio kopačke o klin, dok su Valdes i Fabregas već napustili Klub. Ostali će morati prihvatiti, ukoliko žele ostati, da neće imati ulogu kakvu su imali prethodnih sezona.
Izvjesno je da će sastav Blaugrane doživjeti promjene, ali se stil neće mijenjati, s obzirom da će ostati igrači poput Piquea, Albe, Busquetsa, Inieste i drugih, dok su vraćeni Rafa Alcantara i Gerard Deulofeu. U odnosu na Luisa Enriquea, Del Bosque, kao selektor, ima nešto lakši posao. On može birati između igrača čija se forma podiže posljednjih mjeseci, a u prvom redu mislimo na igrače poput Javija Martineza, Kokea, pa i Thiaga Alcantaru, koji zbog povrede propušta takmičenje u Brazilu.
Za Barçu opcije nisu tako jednostavne. Klupski čelnici se moraju angažovati na tržištu kako bi doveli nekoliko "stranaca", dok čekaju da čuvena La Masia iznjedri nove talente, koji će biti spremni za takmičenje na najvišem nivou. Možda ih par polako prilazi prvoj ekipi, u prvom redu misleći na Munira, Adamu Traorea i Sampera
Read more:
http://www.barcabalkan.com/news/rea...stigli-i-spansku-reprezentaciju#ixzz34fCDoUEC
Коке?
