Двоумење

[statusQuO]

Можеби, ама со тоа не му го даваме епитотот вистински, зошто тоа не постои, единствено можат да постојат факти кои што се засноваат на нешто веќе случено а и тие се дискутабилни, не па бирање на вистинска работа кога таа никогаш нема да биде потполно вистинска, нешто ќе фали, ќе прелева и на крај ќе се констатира дека треба да се смени.

Многу логично, нашиот избор зависи од нашите искуства, начинот на размислување, како сме расположени во моментот итн итн итн...Нашите образложенија на тоа зошто сме го избрале тој пат од неколкуте “зададени“ е бидејки ни изгледа најмалку болен за нас, а потоа размислуваме на другите.

 

[PhantomerX]

Нашите образложенија на тоа зошто сме го избрале тој пат од неколкуте “зададени“ е бидејки ни изгледа најмалку болен за нас, а потоа размислуваме на другите.

И за нас може да е болен... И најчесто е... Бидејќи двоумењето е несигурност како што кажа некој погоре. А несигурноста не е некоја cool особина. Во моментот на двоумењето најчесто донесуваме избрзани одлуки кој секако влијаат лошо дали врз нас или на некој околу нас.
После анализираме, и гледаме која е грешката... Тоа е тоа. Инаку штом се работи за двоумење прашањето би било кое зло? Она што мене ќе ме убие, или она што ке ги убие лугето околу мене....

 

[[zEUs]]

Се двоуми човек кој нема карактер кој нема свое јас.
Според мене ова е лоша особина бидејќи секогаш и секогаш треба да стоиме на својот став, не треба да го мењавамо по никоја цена. Никој не е попаметен од нас самите па да ни кажуа како треба да се прави нешто.

 

[good girl]

Двоуменето можеби кај мене е најголемиот проблем, знам за наједноставни работи да се двоумам, и во нешто што сум била претходни 100% сигурна да му најдам многу мани кои ме носат на голем крстосница не можам да кажам дека за некои одлуки сега се каам но кога сум пред некоии одлуки знам многу да се замислам, едноставно се чуствувам како со глава во ѕид да удирам, како да нема друг излез односно совршено решение. Мозеби проблемот е што сум многу критички настроена и знам да забелижувам детали кои ме носат до големо двоумење?
Што мислите нормално е, мислам мојот однос кон нештата од кои треба да изберам, ви се случува и на вас?
Сакам да слушнам повеќе мислења.

 

[DonJas]

Двоуменето можеби кај мене е најголемиот проблем, знам за наједноставни работи да се двоумам, и во нешто што сум била претходни 100% сигурна да му најдам многу мани кои ме носат на голем крстосница не можам да кажам дека за некои одлуки сега се каам но кога сум пред некоии одлуки знам многу да се замислам, едноставно се чуствувам како со глава во ѕид да удирам, како да нема друг излез односно совршено решение. Мозеби проблемот е што сум многу критички настроена и знам да забелижувам детали кои ме носат до големо двоумење?
Што мислите нормално е, мислам мојот однос кон нештата од кои треба да изберам, ви се случува и на вас?
Сакам да слушнам повеќе мислења.

Види, двоумењето секогаш постои. Човек буквално за се се двоуми, само не го приметуваш по баналното двоумење, пример кога земаш чаша од куна имаш 4 наредено, која ке ја земеш еве пример ја земаш 3тата, значи си се двоумела. А тие маани шо ги наоѓаш во ствари и се двоумиш за се и сешто, е сосема нормално, сите го прават тоа, само што ти повеке се приметуваш дека го правиш, па ти е малку чудно.

 

[The Goddess]

Еднаш некој ми рече: Најлоша работа е двоумењето. Подобро да го избереш погрешниот пат отколку да се двоумиш и на крај да избереш еден пат, а потоа цел живот да се запрашуваш што би било ако го избереше другиот пат... со што секако се согласив.

Двоумењето во никој случај не го доживувам како нешто добро. Што добро би можело да донесе истото кога секогаш е пропратено со страдање на душата?
Отсекогаш сум била против неодлучноста. Верувам дека при донесувањето на секоја наша одлука во животот, првата одлука што ни паѓа на памет е секогаш вистинската одлука додека пак сите други преостанати се само можности кои заслужуваат да бидат разгледани од наша страна, но не и прифатени. На крај сите ние длабоко во себе знаеме како треба да постапиме само треба да се сетиме на тоа.

 

[Stan The Man]

retko koga e opravdano dvoumenjeto, inaku e rezultat na nedovolna spremnost i promislenost
koga covek mnogu se dvoumi treba da zastane, da go isprazni umot od misli i resenieto samo da dojde