Драга Кајгана

[Erich Zann]

Кајгано денеска умре од Куд Идијоти пејачот од рак после година дена битка.
Куд идијоти беше последниот бенд кој му го пуштав на братучед ми додека ги живееше неговите последни дни. Воедно двајцата се тешевме демек ќе одиме на нивни концерт во таа 2010та. По некој ден братучед ми почина од истата болест погоре.
Пејачот не го познавав лично, но искрено ми е грдо што вака се поврзаа работиве. Воедно го чувствувам и тој како близок на некој начин, иако сум само обичен фан на бендот. Нека почиваат и двајцата во мир............

 

[OverClocker]

Драга, што сум видееел една женска на факс абе очи да ти испаднат , кејфот ми го прави опасно , али некако самодовербава у последно време ми е low така да работава ќе биде : само гледам ама нема да пипам

Него друго ме интересира мене , како луѓево така брзо менуваат мислења , како така брзо го менуваат ставот за одредени работи! Цел свет стана превртлив ... Со месеци си со некој пријател , и одеднаш тоа го снемува како резултат на слушање на мислење на некое сосемо бош трето лице.... стварно неможам да сватам како народов е толку наивен да паѓа на такви муабети...

Нејсе , ова го имало и ќе го има , него ја за крај ќе го цитирам Ворен Бафет пошто баш за него читав сега:

"Искреноста е многу скап подарок. Не ја очекувајте од евтини луѓе".

 

[Near]

Драга К.

Утре последен систематски. Дефинитивно ќе ми фалат за понатаму. На школо мртво as usual,преку 60 оправдани и 7-8 неоправдани иам за месеципол.Демек матурант и кој ти иде нашколо. Мора да се стегнуваме. Тоа е тоа,да одам да си легнам бидејќи утре ќе треба да се расправам со неразбраните тетки шо земаат крв и таа нимфоманката шо ќе ме тера (цитирам):Соблечи ги гаќичките,отвори го ку*енцето,мада може да се изненади од анакондава

 

[King B]

Но јас не сум таква, дојди провери.. Испробај ме ти

 

[NelTu]

Драга, шо му се дешава на антена 5, со тоше шо зборува?
нормални се овие?! или ја нешто не разбрав?

 

[Ѓорче 1932]

Ej Kajгано пет години без Тоше...иако сум машко,сепак жал ми е...

 

[studentka_]

Во последно време воопшто не ги разбирам луѓето околу мене, а веројатно ни они мене. Меѓусебно недоразбирање, па и не звучи лошо, нели? Можеби е трагично, можеби смешно, можеби воопшто не е битно, не се ни трудам да ги разберам. Сепак, знаеш, некогаш и тешко ми е поради ваквата ситуација. Само не сакам, или не можам, сеедно, да признаам. А веројатно немам некој пред кого би се осудила на таков чекор. Неверојатно. Мизерно. Страшно. Одвратно. Размислувам со каков ли збор да ја опишам ситуацијава. Не најдов содветен, или пак сите се соодветни, не знам, сеедно. Сеедно. Страшно е кога стануваш рамнодушна. Гледаш и јас се почесто го користам тој збор. Зарем станувам рамнодушна?

 

[Loner]

Драга моја Кајги... Одамна ти немам пишано... Всушност, кого лажам јас бе, никад ти немам пишано.
Секој ден почна да ми претставува и рутина и иронија. Луѓе кукаат за леб и повеќе пари, а сепак сеуште гледам како се полнат количките во Тинекс и остали супермаркети, носат јаки марки облека, и нормално редовно одат на одмор во Грчка. Дали тоа е откриен некој магичен начин на вадење пари од ракав или пак земаат кредити и ич не им чуе за враќање?И после некој ќе ми рече:“Господ така сакал“... Ма одамна им дигнав среден прст на сите светци...
Нема да изигравам Калимеро, само се обидувам да ја сфатам причината за своето постоење, своето место на овој свет. Зошто бе, зошто не можам да бидам едно егоистично копиле чии единствени цели се слава, пари и моќ? Преку долниов ми е веќе од емпатија. Се бунтував-правев грешки, станав пасивен-пак правам грешки.Обидувајќи се да им удоволам на другите, сам себе си го закопав духот. Ми премина во патетика други да ги учам на морал и етика, па прекинав и самиот да ги применувам, кое фајде од тоа нели? Доаѓа зима, станува студено, а должината на ноќта се зголемува правопропорционално со темнината во моето срце. Тешко е, многу е тешко сам на себе да си бидеш утеха, до тој степен што понекогаш помислувам дека ќе се поделам на две личности, као у некој амерички трилер. Велат никогаш да не ги покажуваш своите слаби страни, па така некои луѓе никогаш нема да дознаат дека на крајот од виножитото нема злато, туку јаглен. Ах, тој проклет подрум полн зимници...
Понекогаш си мислам дека кога би го вратил времето, би сменил многу работи.Но истовремено поучен од сопственото искуство, ефектот најверојатно би бил ист.Јадам механички-за да ги задоволам потребите на организмот, ретко спијам, и се преправам дека се е во најдобар ред.Дополнително си го перам мозокот слушајќи некои хард рок или метал песни и читајќи книги од Ниче.

Можеби те направив некојси вид на католичка исповедалница, но и онака веќе не им верувам на луѓето.

"A question that sometimes drives me hazy: am I or the others are crazy?" -Albert Einstein

Фала ти К.

 

[НеоН]

Кајги, за разлика од вчера, денеска имав прилично интересен ден кој ме натера да се замислам малце. Помина шо помина погребот, како беше беше, си дојдов дома кај 17 часот некаде. Татко ми си легна да спие јас филмче едно одруго, фана 20 часот некаде. Ме викаа помалите братучеди игри да им инсталирам таму, а воедно чичко ми со мојот тетин (познат гледач од Велес) славеа за на чичко ми некој си договор склучил. Седнав да пивуцкам и јас со нив, и едно време тетинов почна да ми расправа некој работи, да ми предвидуе иднина, не сум бил никогаш толку близок со него, ми кажа кога ќе се оженам, каква иднина ми престоела, од каква фамилија жена ќе земам, та дури и на која буква ќе почнуе името на жената, и две имиња ми кажа што би можеле да се погодат, ми скрши филм ама нема врска. Ќе се сеќавам на муабетов баш да видам дали ќе излезе така ко што рече, и е за веруење и не е, а ради тоа што и други муабети ми правеше вечерта, имам причина да верувам во тоа, а голем скептик сум за тие работи. Та дури на крај се понуди да ме однесе и до кафичот кај шо требаше на кафе со другарите да се сретнам, и така ме вози низ град, ме праша со пасош како сум стоел воа ноа, му реков дека имам се е во ред. Ми вика, некој од наредниве викенди ќе те барам со мене во Грција да дојдеш кампот да го средиме а и да се пробањаме еден ден. Сиот останав ваков . Нема врска, седнав на кафе едно друго, и гледам ми ѕвони број од странство, поим немам кој беше, на сестра ми ми е мемориран овој поим немам кој е. И се јавувам, и почнуе еден да ми баботи на хрватски, сакал зет да ме прави за сестра му. Он бил Марко многу ме бендисал наваму натаму едно друго, нема врска заврзлами, после се чув со сестра ми и то. Се на се ептен интересен ден од 17 часот наваму. Одам јас да мснам едно филмче, тутунче остан и легнувам. поздрав

 

[Sheldon Cooper]

Добро утро,
jа станав се расонувам го допивам кафето и идам у теретана.
Се читаме покасно

 

[Крусер]

ДК, иако се пензионирав од eRepublik, мило ми е што еМакедонија е сè уште таму и сè уште кичми сè живо. Па дури е и до таму со еАмерика да е во војна и да се јадат. А еГрција веќе им служи за тренинг!

Напред еНаши, еНивниот се плаши!

 

[The_Red1]

Драга, ти реков дека ке ти пишам во понеделник за ситуацијата, епа вчера немав интернет па затоа денес. ТАА (ситуацијата) статус кво е уште. Жими себе (оти најмногу си се сакам) ке се откажам...ке се откажам од се бе, не само од тоа. Туку ај да не откривам многу оти што ако се изнакажам и изнапишам толку зборови кога тоа нема ништо да помогне и плус голем дел ке се откажат кога ке видат толкав текст...(а не дека сега не се откажаа).
Д. денов некако мизерен беше, ништо лошо не се деси ама сив е бре да си јаде пд ушите. Си дојдов од факултет и така опуштен сум на креветот и внимание само тебе ти посветувам...не го перцепирам ни брат ми кога кажува нешто...Драга, мрза сум станал. Голема мрза. Ништо не ми се прави, нит излегувам а нит учам, а сеа за 20тина дена кога ке дојдат колоквиумите нема да сакам да се приберам и да го загреам столчето-си се знам, така функционирам еве веке 3та година е оваа.

Ах бе драга, минатата недела нешто ме анкетираа, конечно после толку време се почувствував гордо дека сепак некој решил да ме вметне во некоја истражувачка активност односно листа и го заболело таквото за мојот ''глас''-после видов дека од Велнес биле тие...Феил бе драга, па уште ме поканија на тоа нивното шит предавање за тоа колку вода требало да се пие и колку те дехидрира едно кафе. Абе шта да ти причам, вонреден едукативно-образовен процес од никаква категорија. Да ми беше поблиску можеби ке појдев, барем ке утепав 2-3 саата од денов ама усвета е (или па јас сум усвета), НЕБИТНО.

Друго Драга што сакам да ти кажам-минатата недела кога се возев со градски влезе контрола, после не знам колку време се почувствував мизерно и засрамено-ИМАВ карта. Јас имав а поише од пола автобус не. Замисли како ме гледаа... Грдо било бе да си малцинство, чудна работа е ова мало парче земја.

Драга...ми се приспа, а сакав уште малце да покуцам...ај друг пат ке ти кажам за колешката

Чусс....

 

[Medea]

Какво утро, каква ноќ. Низ сите бои и агли на Амели од Монмарт вчера отсонував. Стисокот на дланката додека бира зеленчук, брцкањето прстиња во зрнца леќа, ударот со лажичката во крем брулето. Мхм. Едночудо тежина на срцево, крваво и портокалово како собата на мис Мадлен.
Писма од далеку.
Албуми од близу и од суштината на ликовите.
Патеки со сини стрелки и црвени стоп знаци.
Книги скриени во камерите и вперени погледи во малите џуџиња.
Бакнежи скриени од дожд, во малите кутии од детството.
Сеќавања.
Да, од сеќавања живееме, и од нив како од невидлив конец си ги зашиваме сите отворени рани. И некому тоа му е грдо, некому му го спасува животот.
Затреперуваме ко лист среде ноемвриски ветер и се браниме како да не знаеме дека тоа е следниот чекор. Зрелост што не мора да значи откажување од сопствените соништа. Може да значи мало парче небо што само ние ќе си го растеме, негуваме, како цвет во саксија. Нема да ни избега. Ќе смени облик само.

Туку, после ноќна смена со умот, утрото и лицата на луѓето кои итаат на работа е бесценета глетка. Сите спијат а одат. Јас стојам, а будна сум. Како автомат за детски играчки. Стави ми ситно во уста, ќе почнат од мене да испаѓаат ситнурии, како од лупната пињата.
Сите имаме болки. Сите ги преживуваме. Само некој сака да биде жртва а некој херој после тоа.
Изборот е лесен и тежок истовремено.

Но. Јас бирам херојство. И онака градов не може да се пофали со херои, само со нивни лажни претстави, наполнети со премачкан авангардизам и лоша идеологија.
Бирам подобро утро за сето свое постоење а ако можам и за човештвото. Со минимални работи. Како на пример, враќање на падната пошта од сандачето на комшиката од трети.
Минимални радости. За големи чувства.
Љубете се’ што имате, оти е еднаш и не се враќа.
Гушкам во топол чај.

Медс

 

[048]

 

[Грејвдигер]

Драга, така се живее до 101 и назад. Требаше на факултет да бидам од 10:00 до сега, ама ја така како што си уживам во спиењето, едно убаво сум си се наспал до 3 саат. Не сум јас крив што на вакво време не ми се излегува од дома, посебно па ако врни кога треба да излезам, е тек тогаш никој не ме вади од дома. Се читаме приквечер, време е да се фати книга, пошто думан е работава.