Здраво Кајгана.
Пак Таа и Тој. Но, со напредок: сега Таа збори во прво лице множина, т.е. вели Ние, за да означи заедничка активност, т.е. нешто што правела заедно со Него, т.е. нешто што Тие двајцата го направиле...
...
Нужни се вакви луѓе, т.е. степски волци, кои стојат од страна и катализираат... Без нас не би се случувале битните работи. Имаше право Херман Хесе. Може бил надуван или напиен кога ги пишувал тие работи, ама држат.
После денес, тоа ќе биде многу далеку. Буквално. До идниот пат и идното соочување. Нејсе. Дупките од минатото мора да се пополнат. Грешките мора да се поправат.
На крајот на краиштата, и јас бележам напредок. Многу голем. Тоа го знам секој пат кога се враќам накај дома.
Мудрост, вера, надеж, љубов... Меѓу верата и надежта е границата. Колку полево се оди од неа, работите се ослабнуваат со зголемувањето на количината на алкохол во крвта. Колку подесно се оди од неа, толку повеќе се засилуваат работите со зголемувањето на количината на алкохол во крвта.
...
Значи, човек не може ни да биде тажен. Среќа, нели?
Добра ноќ. :helou: