Драга, еден муабет со друштво што го свртев попладнево ептен ме расположи. Се присетив на средношколските денови што ми се состоеа од одење на школо (учев у џејбити лилааа), пливање, идење по натпревари, ширење познаства, импресии. Ми текнува како требаше да се тепам со професорките да им објаснам дека имам важен натпревар и да ме остаат да одговарам следниот ден, аааали, најчесто кецови ми лупаа па иди објаснувај се после (со чест на исклучоци). Нормално да бев у друга држава витештво ќе имавме за заслуги заедно со друштвото ама то е ко шо би рекле охриѓани. Не па некои дрољи да не мотаат.
Не знаат што испуштаат децава што не се бават со спорт туку дремат на ФБ по цел ден. Уште ги памтам некои работи како првиот медал, првата титула, заедничкиот тренинг со Маленко и Бошевска.... Советите од Бојаџи, првиот повик од репрезентацијата, моментот кога Мешковска си се постави сама себе за селектор, ко оној од Кореа идол да и е......моментот кога на државно првенство двајца тренери се степаа и паднаа во базен...моментот кога во Ниш не ставија да спиеме во подрумот кај едни баба и дедо со чудни ритуали и материјали за БДСМ во собите..едниот кревет беше под лавабо а над другиот имаше Харе Кришна елементи...
Еве како на пример овој медал ми е најдраг зошто го освоив пливајќи со скршен прст, само тој седи блиску до мене, другите се собрани и се во некој плакар.
Криев од тренерот дека ми е скршен прстот а моите мислеа сабајлето дека идам кај братучетка ми на гости хахХа тугооо...
сега кога пишувам ми доаѓа смеа невидена ама ми доаѓаат и солзи пошо тоа никад нема да може да се врати
само се надевам дека моето дете ќе продолжи ако сака нАли и ќе има инфраструктурни услови за повеќе. Ваљда ќе го наследи талентот од мајка му, да бог да.
И така, ме фати носталгија и си се исповедав, сега ќе пробам да најдам нешто на телевизија
кисс
шо е бе ова? дали се нормални сител и канал5? 
човек може слободно да збудали.
