Кеј,
Само што ја догледав серијата Cosmos: A Spacetime Odyssey, под огромни импресии сакам да споделам едно парче од цитатот кој треба да делува освестувачки за сите нас. Инспириран е од фотографија направена од вселената на 14 февруари 1990 година на која Земјата се гледа како бледа сина точка - A pale blue dot. Всушност ова е извадок и од истоимената книга на Карл Саган.
Додека читате пуштете го видеото во позадина.
„Тоа е овде. Тоа е дом. Тоа сме ние. Тука се сите што ги сакате, сите што ги знаете, сите за кои некогаш сте слушнале, сите човечки суштества кои постоеле, ги проживеале своите животи. Собир од нашите радости и страдања, илјадници самоуверени религии, идеологии и економски доктрини, секој ловец и сточар, секој херој и кукавица, секој создавач и уништувач на цивилизацијата, секој крал и селанец, секој млад заљубен пар, секои мајка и татко, надежно дете, секој изумител и стражувач, секој морален учител, секој корумпиран политичар, секоја „суперѕвезда“ и секој „врховен водич“, секој светец и грешник во историјата на нашиот вид живеел овде - на прашинката која лебди на сончевите зраци.
Земјата е многу мала сцена во пространата космичка арена. Сетете се на реките од крв пролеани заради сите тие генерали и императори за во слава и триумф да бидат моментални господари на делче од точката. Сетете се на бескрајната суровост која жителите на еден агол од овој пиксел им ја направиле на едвај различните жители на некој друг агол, колку се чести нивните недоразбирања, колку се желни да се убиваат еден со друг, колку е жестока нивната омраза.
Нашите ставови, нашата измислена само-важност, заблудата дека имаме некое привилигирано место во Универзумот се предизвикани од страна на оваа точка со бледа светлина. Нашата планета е осамено зрнце во големата космичка темнина што се одмотува. Во нашата оскудност, во сиот овој простор, нема никакво навестување дека помошта ќе дојде од некаде и ќе нѐ спаси од нас самите.
Земјата е единствениот свет за кој досега знаеме дека одгледува живот. Нема никој друг, на кој би можеле да се преселиме барем во блиска иднина. Да посетиме, да. Да се населиме, сѐ уште не. Ви се допаѓало тоа или не, во моментот Земјата е местото каде што остануваме.
Речено е дека астрономијата е скромно искуство кое изградува карактер. Можеби не постои подобар приказ на човековото глупаво вообразување од оваа оддалечена слика од нашиот малечок свет. За мене, тоа ја потцртува нашата одговорност да се однесуваме пољубезно едни кон други и да ја сочуваме и цениме бледата сина точка, единствениот дом што некогаш сме го знаеле.“
демек
