Епа баш за тоа и јас зборам: Зашто да не дојде до брак?
Видете вака, да не бидам сфатена погрешно, значи дали јас таков брак оправдувам или не е една работа, нешто сосема друга работа е тоа за што од вчера тука зборам- а тоа е осудата.
Е тоа е тоа што мене ме нервира. Нели сите сме обични смртници? Нели сите сме земски суштества? Со кое право едно земско суштество се издигнува над друго и си зема за право да осудува нечиј избор или да му кажува што е исправно а што не? Сите сме подеднакви. Зашто нечие мислење да биде посупериорно од нечие друго мислење? Со кое лице доаѓаат посматрачи од надвор да осудуваат нечија врска,брак или што ти јас знам кога не се лично засегнати од тоа? Секој може да си прави што сака со сопствениот живот затоа што има избор, ама туѓиот избор да не се осудува.
Не станува тука збор за космополитски погледи или продавање на зборови колку само некој да испадне нестереотипен тип... Кажав, јас зборам за осудата. Немаме право да ги осудуваме другите... Не сме достојни за тоа...Не сме никој и ништо за тоа да го направиме...
Не знам зошто се правдаш?! Јас не те осудувам. Побара мислење, напишав мислње. Прави како мислиш дека е најдбро, впрочем одговорноста за одлуката е твоја и ничија друга.
Значи ме прашуваш зошто “не’’ и зошто има осуда? Прво, мора да се има предвид дека никој од нас не живее во вакум, туку сме дел од група (општество, семејство, црква/религија, класа, раса, друштво, работа, итн.). Ова поделба на групи држи дури и во оние општества на Запад што се индивидуалистички, како Канада на пример, каде што згора на се дури има и голема отуѓеност меѓу луѓето.
Одговорот е “не’’ - и затоа што многу често, да не речам најчесто, доаѓа до судир меѓу сопружниците како резултат на различните животни концепти кои потекнуваат од религијата и со кои се раководат двајцата. Тоа е вредносниот систем којшто не раководи за се што правиме во животот. Тој дел од нашата свест/ум се разликува од делот каде што е во оптек љубовта.
Впрочем, имаме големо искуство и многу податоци од мешани бракови во поранешна Југославија (7 милиони луѓе) за да дојдеме до одредени заклучоци. Постои одреден број сопружници кои со својата љубов поминале низ се’, но тие се поретки. Нивните животни приказни потсетуваат на филмови од Холивуд, со среќен крај, но ...речиси СЕКОГАШ еден од сопружниците е отфрлен од своите сонародници и мора да се “претопи’’ во другиот “табор’’ за да опстане. Што мислиш, ако се омажиш за муслиман, кој ќе превагне?
Друго, основната цел на бракот е да се има пород. Што станува со децата во “мешани’’ бракови’? Обично, НО НЕ СЕКОГАШ, децата се збунети, често се без јасна идентификација, не(до)дефинирани се, не ретко се искомплексирани, хиперчуствителни и лесно навредливи. Сето тоа има удел врз нивниот развој и начин на функционирање подоцна во животот.
Значи не збориме за чувството за космичка правда во Струга каде што љубовта наводно се’ победувала според една наша со-форумка тука, туку за наметнати реалности на/во животот со кои ти како единка многу тешко би можела да излезеш на крај!
Затоа најодговорно не ти препорачувам “мешан’’ брак. Но на тебе е да размислиш и одлучиш, а за тоа треба да го слушаш својот инстинкт. Dolphin нема да биде уз тебе ако се случат работи кои барем статистички можеме да претскажеме дека ќе се случат.
Јас можам да зборувам само за мене. Мојот инстинкт ми кажува дека таквиот брак не е за мене, сум почувствувал во живо како е, значи сум имал врски со луѓе од разни националности и религии -- а додатно имам пет-шест членови од пошироката фамилија омажени/оженети за странци, и тоа од Франција, Британија, Обединетите Арапски Емирати, Малта, и Египет - и да се изразам дипломатски, не секогаш било лесно или сјајно.
Поздрав и среќно.
. Она што можиме да го направиме, е да не бидиме толку крути и неотворени кога е во прашање некој поединечен случај на љубов меѓе две вери и да не осудувме. Оти оној кој суди нели и нему ке ми се суди. Ете, и еден религиозен концепт.
