Дали ги криете емоциите?

секогаш ги кријам емоциите.
во 99% од времето не можат да познаат како ми е навистина зашто веќе сум навикната во секоја ситуација да реагирам како што доликува на ситуацијата,т.е да ја покажувам емоцијата што е нормална во моментот.
секако се случува оние најблиските да ми прочитаат у очи што ми се дешава вистински и нив поретко можам да им скријам.

а има и моменти кога емоционално се празнам ама најчеста реакција на околината е =>:nesvest:-што значи дека се вчудоневидени од ненадејната промена (наречена пмс:))
 
Секогаш ги кријам емоциите:smir:...не им го дозволувам тој луксуз на другите да знаат лични работи за мене...има само мал број на луѓе кои навистина ме знаат...:toe::music2::angel1:
 
porano gi kriev,gi kontrolirav nekako ama sega poleka im se prepustiv i ne mozam da gi sokrijam, bile za dobro bile za loso:toe:
 
Не чувствувам потреба да ги кријам. Не се срамам од нив. Уживам во секој емоционален пресврт, секоја нагла промена во моменталната емоционална состојба. Не, не ги кријам емоциите. Освен во ретки случаи...
 
Мистичен напиша:
Дали ги криете емоциите и зошто?

Дали е подобро да ги потиснуваме во себе за да не бидеме повредени, да ги искажуваме искрено па "што биде нека биде". Дали е полесно да се одглуми или пак да се крене "границата на отпорност на болка"?
Кликни за повеќе...
Знам дека не треба да се сокриваат емоциите во себе, но јас го правам тоа и затоа многу често плачам без причина-за сето тоа што ми се збирало во мене. Еднаш плачев 3 саата. Сепак тука е и гордоста која на многу од нас не ни дозволува да ги искажеме емоциите.:pipi:
 
Ретки се луѓето што сум им ги покажала моите чуства и моето вистинско лице. Но, од поголем број на луѓе се трудам да ги скријам сите мои емоции, за да не им дозволам да го употребат тоа против мене. Ама кога сакам, можам и моите емоции да ги кријам дури и од тие што цел живот ме знаат. До душа кријам и од нив многу често, ама понекогаш попуштам малку, за да имам еден вид на издувен филтер.
 
Da gi krijam,ne si dozvoluvam emociite da me vodat mene ,podobro e jas koga gi imam pod kontrola.
 
Ги кријам и то премногу..
незнам зошто кога и самата сум свесна дека подобро е да се каам за нешто што сум го пробала отколку за нешто што никогаш не сум имала шанса да го пробам и тоа све заради емоциите:toe:
 
Секогаш ги кријам емоциите, бидејќи така се заштитувам самата себе, и ретко на кого би ги покажала моите вистински чувства.
Честопати ми се случува подоцна да се каам зошто така правам, но секогаш сум верувала дека така е најдобро за мене, во смислам дали ќе бидам повредена или пак не.
Многу сум емоционална и несакам самата да си дозволам да ме повредат, затоа ги контролирам емоциите.
 
не и немам потреба, а зошто и да ги кријам...за мени си важи сеуште правилото, искажи си што мислиш.
 
Зависи што емоција пример лутината е опасна работа па ја избегавам, додека смеењето и ентузијазмот ги сакам затоа што смеењето ме ослободува.
 
Или ги пикам у џеб, најдлабокиот, и после некое време бутам со прстите надолу и надолу, да не би избиле, или се дешава баш тоа, експлозија.
 
не ги кријам...ако ги кријам се обидувам залудно и залудно...и ништо не постигнувам...најубаво да бидеш отворен
 
ауууууууууууу само ако се налутам на светот...
колку само сарказам лежи во тоа што само глумам насмеана фаца иако длабоко вомене врие вулканот со разбеснети урагани.
Јас скоро секогаш ги кријам емоциите,ретки се луѓето што навистина ме познаваат што и каков сум јас.
Да некогаш се случува да претера( како што народски кажано е пукне филмот) но сепак се воздржувам и тогаш до некој степен...:nesum:
 
You must log in or register to reply here.

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom