Сметам дека од тоа што сега ни е познато, патување со брзина на светлината е невозможно, бидејќи според досегашните теории и сознанија сето тоа е невозможно, но што би било ако ја разгледаме работата малце пообјективно и на повисоко ниво... Вака јас размислувам, критиките се добредојдени:
1° Специјална Теорија на релативност:
∆t = ∆t’/√(1-(〖v/c)〗^2 )
m = m_0/√(1-(〖v/c)〗^2 )
l = l_0 ∙ √(1-(〖v/c)〗^2 )
V = Vo ∙√(1-(〖v/c)〗^2 )
Е = m ∙ c²
Eo = m_0 ∙ c²
2° Зависноста меѓу 0 и ∞:
n/0 = ∞
n = ∞ ∙ 0
0 = n/∞
________________________________________________________________
V – брзина на телото
l – пат (должина)
∆t – време
m – масa
V` – волумен
Е – енергија
∆t’ – сопствено време
m_0 – сопствена маса
l_0 – сопствена должина
Vo – сопствен волумен
Ео – сопствена енергија
U’ – брзина на телата во забрзаното тело (брод)
c – брзина на светлина
a – забрзување
n/x/k – било кој број – недефинираност
V = C =>k =√(1-(〖v/c)〗^2 ) = √(1-(〖c/c)〗^2 ) = √(1-1²) =√(1-1) = √0 = 0 => k = 0;
∆t = ∆t’/k = ∆t’/0 = ∞ ; Според „2°“.
m = m_0/k = m_0/0 = ∞
l = l_0 ∙ k = l_0 ∙ 0 = 0
V` = Vo ∙ k = Vo ∙ 0 = 0
l = V ∙ t => V = l/t => V = 0/t ;
t = x ;
0 : x = 0 => V = 0 / x => V = 0;
V = 0; V = C => C = 0;
E = m ∙ c² = ∞ ∙ 0² = ∞ ∙ 0 => E = n ; Според „2°“.
l = 0; V = 0 => a = 0
F = m ∙ a => F = ∞ ∙ 0 => F = k; Според „2°“;
Според ова:
Вредностите за телото придвижено со брзина на светлина, гледани од Инерцијален Референтен Систем (ИРС), да речеме земјата, се:
∆t = ∞
m = ∞
l = 0
V` = 0
V = C = 0
E = n
F = k
А сопствените вредности се независни од овие вредности, односно, без разлика дали процесот на движење со брзина на светлина се одвивал пет секунди (∆t’=5s), или десет минути (∆t’ = 10 min), времето гледано од точка на земјата секогаш ќе биде еднакво на бескрајност.
Пример:
∆t = ∆t’/0 => ∆t = 5s/0 = ∞;
∆t = ∆t’/0 => ∆t = 10min/0 = ∞
Објаснение:
Тоа значи дека за телото сите вредности остануваат исти и еднакви на оние кои биле пред тргнувањето на бродот. Но што ќе се случи кога бродот ќе ја намали својата брзинa? Тогаш за него повторно дејстуваат класичните закони на физиката и тој се враќа во првобитна состојба. Но тука се појавува одреден парадокс. Гледано од Земјата процесот на движење трае бесконечно секунди, односно, процесот ќе заврши за бесконечно секунди, преку што, движењето гледано од Земјата никогаш нема да заврши и бродот не би требало да се врати во првобитна состојба. Но сепак бродот се враќа во одредена реалност во која постојат класичните закони. Тоа значи дека бродот се враќа во некој си систем каде функционираат класичните закони, но не и во првобитноста. На тоа единствено рационално решение е дека телото пристигнало во некоја паралелна димензија, скоро идентична на претходната, но не иста, односно, отпатувало во друга реалност. Но што се подразбира под недефинираните вредности за „Е“ и „F“? Тоа значи дека тие две величини на никој начин не му дејствуваат на бродот, туку дека зависат само од сопствените величини на овие вредности. Од тоа следува дека еквиваленцијата помеѓу Е и m: Е = m ∙ c², се сведува
на сопствена енергија Ео, од што следува дека Ео = mo ∙ c². Тоа значи дека во првобитната реалност сепак се запазува законот за запазување на енергија и маса и како што телото преминува во друга димензија, позади себе остава количество на енергија еквивалентно на сопствената маса на телото.
Пример:
Конструиран е вселенски брод кој има својство да се движи со брзина на светлина. Токму во овој момент, 22h:44min, тој стартува. Неговата почетна брзина е доволна само за да ја надмине втората космичка брзина и од кога ќе излезе од атмосферата на Земјата, да го стартува Суперсоник акселераторот. Тој во 22h:46min е надвор од атмосферата на земјата и почнува со спремање на Суперсоник акселераторот, додека цела планета го гледа процесот со најновите телескопи. Тој, во 22h:47min го стартува акселераторот и тргнува со брзина на светлина. После некоја микросекунда во просторот сè што остана од вселенскиот брод е чиста енергија. Никој повеќе не го виде тој брод и засекогаш остана запомнет обидот на храбриот научник Мартин да докаже дали е возможно патување со брзина на светлина. Но интересното е тоа што веднаш потоа, кога веќе можеше да се види преку прочистената енергија, на неговото место стоеше сличен таков вселенски брод, да не речам идентичен. Бродот се упати кон Земјата и научникот, кој премногу личеше на Мартин, излезе од бродот. Во понатамошните испрашувања луѓето сфатија дека тој потекнува од друга димензија на истиот универзум и дека конечно после толку време докажаа дека постои четврта димензија и дека патувањето низ нејзе е овозможено. Всушност, научникот потекнува од друга димензија во која исто така се труделе да го извршат процесот и во која тој никогаш нема да се врати.
Заклучок:
Секое тело кое се забрзува со брзина на светлина, гледано од некој надворешен ИРС има бесконечно голема маса, бесконечно долго трае и има волумен еднаков на нула. На ова тело веќе никоја од физичките својства не му влијаат, нема величина, но има бесконечно голема маса, а колкаво и да е сопственото време, додека тој се движи со брзина на светлината, времето според ИРС ќе биде еднакво на бескрајност, односно во природата на ИРС никогаш нема да престане тој процес. Тоа тело никогаш нема да се врати во оваа реалност, но сепак кога ќе заврши процесот после одредено ∆t’, ќе се најде во некој универзум паралелен на овој и поради законот за запазување на енергијата и масата, ќе резултира со енергија еквивалентна на масата на бродот.
Е_0= m_O ∙ c²