Беспомошност

  • Креатор на темата Креатор на темата Crazy in Love
  • Време на започнување Време на започнување
Па јас сум се почувствувал еднап у мојот живот безпомошен,а тоа беше моментот на утакмица кога ме повредија и чекав 30 секунди да дојде докторката.:toe:
 
25,06,2009.

Притисокот ненормално низок. Едвај на нозе стоев. А и емоционално празнење имав. Да имаше како, ќе одев на планина во 2 часот сабајлето. Само страв ми беше да не се случи нешто. Едноставно ми требаше помош, некој да биде со мене, ама не сакав никого да замарам во тоа време. But enough about my down times...

Ваквите ситуации се случуваат на секого, само секој различно ги искусува, манифестира. Некој со нервоза, некој со депресија, некој со самоубиство and so on...

Најдобро што можеме во ваков момент е да сме/мислиме на тие што ги сакаме, на саканата/ниот, на другарите, на фамилијата. И ако се чувствуваме така, да не се срамаме да побараме помош од нив. Во вакви ситуации треба да се мисли на позитивното, на она што не задоволува. Ќе ни помогне да се чувствуваме подобро, макар и само на момент. Барем јас си пронаоѓам мир во вакви ситуации, мислејќи на саканата, како се смее, се сеќавам на некои ситуации низ кои сме поминале, на непознатата иднина која не очекува... И не заборавајте, има секогаш некој кој се грижи за вас, иако вие тоа не го гледате (and I don't mean god or crap like that).
 
Беспомошоста е призвод на ниска самодоверба.

Многу далеку од вистината...
Зарем има поголема и побола беспомошност од таа да гледаш некој близок болен а не можеш да му помогнеш?
Убива беспомошност...
 
Многу далеку од вистината...
Зарем има поголема и побола беспомошност од таа да гледаш некој близок болен а не можеш да му помогнеш?
Убива беспомошност...
па не мислев за крајни случаи како смрт, сепак добро мислење имаш и ти.
 
Животот сите не’ прави понекогаш слабаци, па и беспомошни. Повеќе од јасно е дека често доаѓаме до ситуации каде не знаеме што да правиме, како да постапиме, правилно или неправилно или во краен најлош случај воопшто да немаме решение за ништо, да немаме моќ врз ништо и без идеја за постапка и без сознание како да се однесуваме. Секако дека повеќето од овие моменти се плод на некоја непожелувана случка која не’ повредила, збунила. Јас лично мислам дека беспомошноста се појавува како резултат на стравот поради некоја било каква [рандом] ситуација и нормално е поради стравот да се смета дека за проблемот се нема решение.
Според мене, во вакви случаи најдобро е да се биде оптимист и полн со самодоверба. Со оптимизмот најчесто се постигнуваат добри резултати, па на крај ако е можно, да се искоренат [до некаде] стравот, несигурноста, бидејќи тие се оние коишто не’ прават карактерно слаби во такви ситуации. Доколку се постигне тоа, без проблем се пронајдува решение :).
 
Беспомошоста е призвод на ниска самодоверба.
Верувам дека една личност со силна самодоверба ќе може да го смени процентот на лица кои што секојдневно умираат од глад во Африка.
 
Многу далеку од вистината...
Зарем има поголема и побола беспомошност од таа да гледаш некој близок болен а не можеш да му помогнеш?
Убива беспомошност...





Se soglasuvam, najbolno e koga nekoj najblizok go gledas bolen a nemozes nisto da napravis, go imam oseteno toa na svoja koza i ne bi go posakala toa na nikoj drug duri ni na neprijatel S:
 
Животот сите не’ прави понекогаш слабаци, па и беспомошни. Повеќе од јасно е дека често доаѓаме до ситуации каде не знаеме што да правиме, како да постапиме, правилно или неправилно или во краен најлош случај воопшто да немаме решение за ништо, да немаме моќ врз ништо и без идеја за постапка и без сознание како да се однесуваме. Секако дека повеќето од овие моменти се плод на некоја непожелувана случка која не’ повредила, збунила. Јас лично мислам дека беспомошноста се појавува како резултат на стравот поради некоја било каква [рандом] ситуација и нормално е поради стравот да се смета дека за проблемот се нема решение.
Според мене, во вакви случаи најдобро е да се биде оптимист и полн со самодоверба. Со оптимизмот најчесто се постигнуваат добри резултати, па на крај ако е можно, да се искоренат [до некаде] стравот, несигурноста, бидејќи тие се оние коишто не’ прават карактерно слаби во такви ситуации. Доколку се постигне тоа, без проблем се пронајдува решение :).

Апсолутно се сложувам. Сепак зборот не ми беше за смртни случки или за некои претерано немили ситуации и настани но како и да е мислам дека суштината е во самодовербата и во психичката стабилност на личностите.
Некого и најмала ситница може да го направи да се осеќа слабо сепак тоа зависи пред се од карактерот и како што кажав самодовербата која е пресудна во такви ситуации. Инаку стравот го имаат сите живи суштества но разликата е во тоа колку е развиен односно кој колку го осеќа од надворешноста.
 
Верувам дека една личност со силна самодоверба ќе може да го смени процентот на лица кои што секојдневно умираат од глад во Африка.


Тие место по 15 по 30 деца нека прат во текот на нивнио живот и сите ќе бидат најадени и среќни.
 
Тие место по 15 по 30 деца нека прат во текот на нивнио живот и сите ќе бидат најадени и среќни.
Штета што иронијата и суштината не ги објаснувам доволно просто за секој commoner да ме разбере.
 
Беспомошност;

Состојки: страв, несигурност во себе, слабост, малодушност, недоверливост, криза на идентитет. А, помалку и бегство по линија на помал отпор, потсвесно одмарање на телото кое преминува од состојба на подготвеност и концентрираност во состојба на разлабавени одбрамбени механизми и препуштање на слободен проток на сите емоции, енергии, и импулси кои доаѓаат од околината меѓутоа и не можност за нивна свесна и концентрирана селекција, напротив имаме состојба на нивно целосно восприемање без критичко анализирање на истите.
 
Секој добро поставен проблем е пола решен. Значи Ви останува уште пола.... Секогаш има решение... Зависи кој како гледа на нештата... `Со колку очи...`
 

Kajgana Shop

Back
На врв Bottom