Бега(в)те ли од часови/предавања на училиште/факултет?

[Word$haker]

Колку бевте редовни на училиште?
Знаевте ли да си фатите пат под нога во случај да не сте подготвени за часот, или едноставно да не ви се седи, или како примерни ученици секогаш си бевте присутни?

Раскажете и за основно, средно и факултет, од кои часови бегавте, какви оправдувања имавте, од кои предмети пак никогаш не сте бегале и сл.?

PS - Може да раскажете за некоја интересна случка при бегање, ваша или од некој друг

 

[Chombe_United]

Искрено, во средно воопшто не бегав бидејќи ми беше многу интересно на училиште. Не дека учев нешто ама бевме многу добро друштво па не смеев тоа да го пропуштам.
А на факултет бегање колку сакаш:pos2:

 

[VLaT43]

Beganje vo skolo skoro sekoja nedela ima,imase edna interesna slucka so edno drugo oddelenie,oni koga begaa nastavnikot so koj trebaa da imaat cas pocna da gi brka nadvor(neznam sto mu bese poentata,dali da gi vrati ili...neznam):pos2:toa bese taka interesno

 

[Clubber]

Не бегам многу. Слично како Чомбе, друштвото е лудница, на час паѓа смеење у големи количини, така да, си седам на час

Ни учам нешо многу, многу ми е галје за испрашувања, ако се спасам се спасам јебига, како шо праам секад

 

[Акаша]

Бегав у основно, бегав и у средното кога ми беше досадно, без некоја посебна причина и најчесто одев да кафе А на факултет не бегам туку не се појавувам само кога мора... пријавување, испити и слично.Патем ти шо вака инспириран за ваква тема да не планираш да бегаш од испитот утре

 

[Демијан]

Бегам и тоа многу бегам.Класната ми се качи на глава за тоа,ама како да седам на часови кога сме 34 машки и немаме ниедна девојка.

 

[Овердрајв]

Основно, средно, факултет.. мада на факс не е бегање, зашто нема неоправдани

 

[Ѓорѓески]

Повеќе по улици одколку во школо. Тоа бев.. тоа останав

 

[курајбер]

Основно да средно не интересно ми беше на час учев со ментиши секој час ми беше смеење....ги испуцував напочеток сите неоправдани до 21-15 таму колку што можеше лимитот и после си седев на школо до крај на година

 

[Word$haker]

Во средно, во трета година при крајот почнав да си отсуствувам од хемија, бидејќи многу го мразев предметот, професорката фати доста често да испрашува, јас секогаш неспремен, а бев бр.1 во дневник И секогаш си одев со причина дека ми е лошо, се јавував дома на моите, ги лажев дека ме боли стомак и дали може да си одам
Во четврта, второ полугодие повеќе не бев тука отколку што требаше да сум, едноставно никому не му се седеше, на час одеа макс. 10 деца, остатоков - фотокопираат! Јас конкретно од логика си одев, нешто ме фати мрза да учам по тој предмет тој период, професорката нормално си земаше да испрашува и јас од страв да не добијам кец, викам ај поарно ќе си одам

Во основно се сеќавам еднаш, избегавме цел клас колективно од час, и тоа некој глупав видел дека кабинетот е заклучен и заклучил дека ќе губиме! И ние сите дома, арно ама неколкумина останале да се врткаат во дворот, наставникот дошол 5 минути откако ние остатокот сме си заминале. Па ги видел децава, и кажал на класната, таа чадеше од лутина, не викна сите после 6-ти час да разговараме - значи беше ригорозно во поглед на отсуства!

А на факултет веќе, што би рекла Акаша, не отсуствувам - туку не се ни појавувам

 

[Fabullous_178]

-У основно бегав највеке.Посебно у осмо.На крај имав некаде повеке од 35 неоправдани,и ако ми ги верифицираа,немаше да можам да се запишам во Гимназија,пошто и пред тоа ми беше намалено поведението оти проваливме у школото,и малку требаше да завршам у Оризари.
Затоа и влегов на класната,со една даска,демек ке ја тепам,и некако и наредив на ми ги избрише неоправданите.И на крај имав само 18.
-У средно,не бегав толку често,само колку да си го достигнам просекот,за да не биде без ич.Имав некаде околу 13 во просек.
-Сега на факс,си одев од предавања додека имав девојка од Штип.Поточно заедно си одевме.А у моментов немам со кој,и затоа си киснам у Амфитеатар,и си чекам да заврши предавањето.
-Бтњ,никогаш не сум избегал поради испрашување или тест.Секогаш одам на тоа,оти ми е интересно.Си одев само коа зимавме ново нешто,оти ме мрзи да пишуам.
Или од математика,оти органски ја мразев професорката.
Или коа ке ме викнеа другарчињата од УЗУС...
И така...

 

[The Blob]

Во основно си бев многу мирно и повлечено детенце, и си седев мадро и си живеев на „стара слава“ што „ја стекнав“ од прво до петто.

Е сега, во средно е друга приказна:

Во прва година, на крајот имав незадоволително поведение и 33 неоправдани, рекорд што досега не е надминат во моето училиште (главно заради тоа што следната година направија со 30 неоправдани да бркаат од училиште)

Кога матурирав, во алманахот ми пишуваше: „Кидачот-спремам деца за културно кидање од часови“. Бегањето го имав доведено до уметност

Истата практика продолжи и на факултет. Во прв семестар,кога мораше да се присуствува заради вежби и потписи,бев редовен. Но откако престанаа да бараат присуство за потпис, јас не бев појавен на факултет. Во 3 години студирање, се на се можеби месец-два ми се собра присуство (колку за полагање испити,запишување година и сл.)

И ко за чудо, ги прележав тие „детски болести“ :pos2:, и сега си сум примерен граѓанин, мирен,фин,вработен,не забушавам:pos2:

 

[Emma]

Во основно, т.е. прво одделение, важев за многу... Примерен ученик, уствари. Второ одделение, наставничката ми кажа дека сум збеснала. И во право беше, од тогаш така и останав. Немирно дете, правев глупости, ама учев.
Не бегав многу во основно. Првото групно бегање беше во седмо одделение, останаа едно 5 - 6 деца од класот и изрецитираа се`, па си добивме укор. Вториот пат кога избегавме цел клас, ама цел, ни намалија оценките за две, мене и уште 2 - 3 деца за една. Осмо одд., класната имаше некоја повреда на раката и отсустуваше од настава цели две недели. Тој период се растурив од бегање. Не беше страшно во основно како и да е. Првото бегање ми беше од физичко, патем. Класика.

Средно школо... Колку им` се плашев само. И да немам грижа на совест, ќе и` се јавев на мајка ми, ќе и` кажев дека не сум спремна за едно 6 часа тој ден, се заканував дека ќе избегам, ја молев да ме извади од школо... Ма јок бре. Ни оправдувања лажни не ми пишуваше. И УШТЕ НЕ МИ ПИШУВА!
Видов, не видов, почнав да бегам. Од предмети како физика, биологија и социологија. Бегав од испрашувања. Не од обични часови заради досада, туку часови на кои мојот број во дневникот се совпаѓа со датата и јас теоретски имам загарантиран шпац.

Најдебилно бегање, ми бешеее... Математика, втора година. Уште неколку души имаше пред мене, ќе ме кренеше на табла секако, а јас дрво, нормално. И додека кинев некакви ливчиња под клупа, се молев да се запали школото или гром да мавне, прво ми падна на памет да се онесвестам, ама не знам да глумам таква работа, пробав еднаш и се изгазив од смеење кога професорката испаничи.
У дел од секунда ми текна дека имам некакви си апчиња уште, антибиотикот од последното боледување, и замолив да излезам да се напијам. Ме пушти, и не се вратив до крајот на часот. Едни добри 30 и нешто минути. Знаеше, ама тоа е... Си одговарав после.

Најлесно бегање беше она на први, евентуално втори час. Ќе влезев минута пред да ѕвони, ќе кажев дека сум била крв да ми земаат или слично, и си ја носам крвната слика од претходниот пат, не од што гледаше таа датата. И пошто бев анемична, морав сееекој месец на проверка на крвта.

И од Англиски бегав, ама само во прва. Побогу, не можев да ја поднесам. Не само што заспивав на тој час, жената беше толку антипатриотски настроена, што секој божји час тропаше нешто како, не сме биле ние народ, не сме биле држава, чак и кујната ни е бугарска... Што ти е ма? :nesvest:
Ја презирав. А она ме сакаше, јбг.

Немам одамна бегано. А и не ми фали, искрено.

 

[Точкест]

Уф.....бегање до последно 3 години во средно уште во октомври му се јавуваа на ттатко ми да дојде да потпишува опомена пред бркање али у 4та незнам што ми дојде и мноооогу слабо бегав, скоро ич.

 

[Мар мар]

Во основно на почетокот не бегав, многу бев мирна и си седев на час, ама во 7-мо и 8-мо ме фатија бубачките и со другарка ми редовно си одевме од некој час, а класната не ни бараше оправдание зошто не’ сметаше за примерни и одлични ученички.

Во средно истата приказна. На почетокот бев помирна ама после пак место не ме држеше на час. Во втора година имавме колективно бегање од историја, професорката не можевме да ја поднесиме. Ама тие неколку души шо останаа кажаа се’ и добивме намалено поведение. И од тогаш, ми тргна, секоја година имав намалено поведение, па и како ќе немам ко не се појавувавме на час.

Факултет е друго, сакаш одиш, сакаш не одиш. Многу пати ќе одев на предавање и на паузата си заминувавме со колешките. Освен на англиски морам да одам, заради поени не за друго. :hihihi: