Нервите болат, и тоа не знам зошто е секогаш на левата страна. Нема врска со срце, тоа се само контракции. Многу луѓе мислат срцев удар ќе ги удри но нема везе. Дијазепам помага, за некоја минута си релакс може и витамин б6 исто да помогне.
Анксиозност
- Креатор на темата pisatelka
- Време на започнување
- Член од
- 3 март 2010
- Мислења
- 663
- Поени од реакции
- 465
што има врска со социјална анксиозност
едноставно дремиш како споменик што е многу застапено денес за разлика од минатите децении кога сите се забавуваја, овие генерации денес се гледаат како телиња од што се тупи, досадни, незаинтересирани, устрамени, изгубени во просторот и времето, ништо ненормално сосема природна појава. Ако сакаш да ти биди интересно пуштај се на женски со сила, после тоа ке ти се заубај ич нема да дремиш. Ти дремиш не оти имаш анкс, туку оти ти е досадно.
Социјална анксиозност е кога ке те стегни паника во краудед плејсес, не можиш да дишиш, напнат си етц.
- Член од
- 9 мај 2019
- Мислења
- 39
- Поени од реакции
- 2
- Возраст
- 21
Ako e mislenjevo za mene...Ne ne sum pusac posto imam 15god a i se hranam dobro treniram ali neznam ke vidam denes ako ne ne podobro utre odam na lekar
- Член од
- 9 мај 2019
- Мислења
- 39
- Поени од реакции
- 2
- Возраст
- 21
Fala ti za mislenjeto
- Член од
- 30 мај 2019
- Мислења
- 68
- Поени од реакции
- 40
Да ви кажам мое искуство.1 месец ме мафа оваа анксиозност дали шо оставив цигари и имав мал здравствен проблем незнам.Посебно лошо беше навечер си викав којзнае дали ке се разбудам,300 лоши филмови , те недостиг на воздух, те пецкање во градите,малаксаност.Буквално од дома не излегував.Кога ке излезев одма ми беше страв дали ке паднам или умрам некаде а само 25 години.Пред тој месец полн со живот и се.Правев 2 пати у 1 месец крвна слика,2 пати ехо,2 пати екг,ренген... све супер али одкаде тој гавол ми влезе не та не сум здрав.И се додека не ми пукна филм еден ден доддка сс туширав си праам муабет сам со себе си викам ејј глупак до хелекс стаса ... ден за ден живеееш нигде не одеш ...станам цел ден дома вечер со страв легнувам..И да се врнам на најбитното знаете шо заклучив? Си реков па ајде бе удри ако си решил срце ајде удри и до тука нека е преку се ми е веќе и ги фрлив и хелекс и шо ти знам шо се у пм .Си излегувам па ме маа таа психа ама што би рекле ич на онај не ми е .Нека удре и нека не ме замара та не секоја вечер ке умирам и оп утре пак станам(жив здрав) Дефиницијата ми е мозокот е дел од мене или ке ме слуша или и он нека се гони у 3 пм.Се надевам ддка помогнав на некој .Позз
- Член од
- 24 јуни 2009
- Мислења
- 182
- Поени од реакции
- 354
Imas nizok pritisok zatoa te boli grb,razmani kafe,soleni jadenje,idi kaj maticniot lekar neka ti prepise apcinja za pritisok i se ke ok.
- Член од
- 9 мај 2019
- Мислења
- 39
- Поени од реакции
- 2
- Возраст
- 21
Pritisokot mi je ok 120/70 cat pat 135 bev na lekar mi rekoa nes nz kak ide toa na mk jazik GWS syndrome na (DE jazik se vika taka)
- Член од
- 10 јули 2018
- Мислења
- 1.613
- Поени од реакции
- 2.510
Истиов твој проблем го имам и јас, само што имам 17години. Секој втор ден осеќам болка во пределот на срцето и ги замарав моите пола година дека имам некој сериозен проблем. Една вечер и малце пијан и плус надуван 200 лоши филмови ми се свртија во главата како на различни начини ке умрам таа вечер. По цел ден и вечер седам дома освен ако некој не ме викне на кафе. Навечер излегувам максимум 3 пати у месец, и така последниве 2 години. Изгубив и друштво, страв ми е да пријдам на девојка. Буквално се затворив сам во себе. Најубавите години ми проаѓаат дома сам пред компјутерот.
- Член од
- 30 мај 2019
- Мислења
- 68
- Поени од реакции
- 40
Јас би ти препорачал да се бореш против тоа.Друго чаре нема.Викаат дека антидепресиви помагаат ама чим јас на 25 си викал мал сум за такви срања тогаш ти у никој случај не треба да помислеш на тоа.Мој совет е да пробаш на некој да се искажеш како се чуствуваш, некој што мислиш дека нема да те направи луд ...И не се давај да те обземе тоа чуство ништо не ти е .Психата е заебана работа.Јас нем да мислиш дека толку ништо не ми е, али се дружам и ми доага тоа пак лошо пречуство али си викам ништо не е ништо не е ке помине.Кога пинам 3-4 пива најлесно мине хаха али најди нешто да не мислеш на тоа.
LordDragonII
Dr.Strangelove
Не се изолирајте, разговарајте со пријателите околу тоа што ве мачи.
Крвни слики или ехо ОК е да се прави на 6месеци до година, најнормална работа треба да е а не да ви прави лош филм.
Сите ќе умреме некој ден така да сега додека сте здрави и прави искористете го секој ден.
Откажете се од хелекси, ве прават како зомби.
И да; со тек на време автоматски ќе се себекоректирате, веројатно ќе исфрлите некои навики или што и да е коренот кој е причинител на анксиозност или панични напади. Треба време, само трпение - инстинктот за преживување ќе си го направи своето.
П.С. мора да сте про-активни, што и да ве прави среќни, кои и да ви се соништата - ако треба на сила почнете да работите на тоа. На почетокот ќе биде тешко но после првите најминимални резултати ќе видите дека анксиозноста не е ништо страшно и дека може да се победи прилично лесно.
Крвни слики или ехо ОК е да се прави на 6месеци до година, најнормална работа треба да е а не да ви прави лош филм.
Сите ќе умреме некој ден така да сега додека сте здрави и прави искористете го секој ден.
Откажете се од хелекси, ве прават како зомби.
И да; со тек на време автоматски ќе се себекоректирате, веројатно ќе исфрлите некои навики или што и да е коренот кој е причинител на анксиозност или панични напади. Треба време, само трпение - инстинктот за преживување ќе си го направи своето.
П.С. мора да сте про-активни, што и да ве прави среќни, кои и да ви се соништата - ако треба на сила почнете да работите на тоа. На почетокот ќе биде тешко но после првите најминимални резултати ќе видите дека анксиозноста не е ништо страшно и дека може да се победи прилично лесно.
Последно уредено:
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 4.524
- Поени од реакции
- 8.322
Многу глуп муабет е "баталете хелекси и чуда".
Мислам океј, факт е дека тие ствари се ХЕМИЈА, и доколку станете зависни би можеле да имате проблем. Ама тие од друга страна, се шанса за да можете колку толку (макар и како зомбиња) да функционирате во текот на денот, додека паралелно работите на себе.
Реално страшна ствар се АКО и само ако се стане зависен од истите и ако се земаат на долгорочен план во континуитет.
Ама морате да сфатите дека на човек кој до толку е анксиозен што неможе да функционира е тешко да има immediate импакт ако е физички активен или про-активен (у секоја смисла на збор), тешко дека демек еј ќе се истрчам, ќе исфурам една 10 минутна guided meditation, и толку чао пријатно анксиозност. Ова посебно е невозможно ако имаш проблеми со спиење. Ако анксиозноста ти се одразува на спиењето - тоа е next level shit. А многу често е тоа случај.
Доколку објективно сметате дека анксиозноста ви го има нарушено секојдневието и не можете да идете на работа/факс/школо, слободно пијте по препорака на доктор такви апчиња, и паралелно со тоа средувајте исхрана, вежбајте идете у природа и активно соочувајте се чекор по чекор со она што ве плаши/грижи и што ви ја предизвикува нелагодноста и нападите.
Бидејќи анксиозноста на моменти скроз ќе ве извади од такт и ќе ве напраи да бидете нефункционални, дајте си време и направете си добра стратегија и промена во навиките за како да искочите од истата.
Стварно неможе на некој што толку е анксиозен или депресивен да му кажуваш ај иди трчај ќе ти биде боље, кога тој во тие моменти се прашува за самата своја егзистенција и е целосно искочен од реалноста и од сопствените сетила (мисли на ствари кои се тотално нереални). Да не зборам за оние што имаат себеповредувачки или суицидални мисли. Кај таквите состојби МОРА лекарства иницијално, бидејќи тоа е длабока и напредна фаза, скроз комплицирана.
За месец-два е сосема океј да се пијат апчиња при тоа паралелно работејќи на себе и имплементирајќи ги сите оние веќе клише муабети кои толку страници се изнапишаа.
Реално пример медитацијата е стварно одржливо решение за излез од анксиозност, ама додека да стигне човек до тоа ниво да биде целосно "вземјен" и in the moment, време и време треба да помине.
И да, често пати самата неможност да функционирате ради анксиозноста, ве прави уште по анксиозни. Ќе почнете да мислите дека нема да можете да ги завршите обврските, дека ќе има некаков конфликт ради тоа,и уште повеќе ќе забегувате во ирационалности.
А проблемот е што кај нас има стигма - фармакомафија, хемија, зомбија, чуда... и некако сите се кријат и имаат предрасуди спрема некој што користи такви апчиња (а пола држава ги конзумира - парадокс тотален). Секако, тоа се опасни и зависни апчиња, ама служат за immediate relief, и не се одржливи на долг рок, и можам да кажам дека да не биле тие 1/2 месеци време додека да сменам многу нешта кај себе, денеска немаше да бидам тоа што сум. Да сум бил свесен, и при првите анксиозни напади да имав при себе хелекс, верувам и убеден сум дека проблемот немаше толку да се прошири и толку да трае, туку тоа ќе траеше многу кратко.
Како зомби може да функционираш до некаде, ама не и во ек на хардкор анксиозен напад.
Мислам океј, факт е дека тие ствари се ХЕМИЈА, и доколку станете зависни би можеле да имате проблем. Ама тие од друга страна, се шанса за да можете колку толку (макар и како зомбиња) да функционирате во текот на денот, додека паралелно работите на себе.
Реално страшна ствар се АКО и само ако се стане зависен од истите и ако се земаат на долгорочен план во континуитет.
Ама морате да сфатите дека на човек кој до толку е анксиозен што неможе да функционира е тешко да има immediate импакт ако е физички активен или про-активен (у секоја смисла на збор), тешко дека демек еј ќе се истрчам, ќе исфурам една 10 минутна guided meditation, и толку чао пријатно анксиозност. Ова посебно е невозможно ако имаш проблеми со спиење. Ако анксиозноста ти се одразува на спиењето - тоа е next level shit. А многу често е тоа случај.
Доколку објективно сметате дека анксиозноста ви го има нарушено секојдневието и не можете да идете на работа/факс/школо, слободно пијте по препорака на доктор такви апчиња, и паралелно со тоа средувајте исхрана, вежбајте идете у природа и активно соочувајте се чекор по чекор со она што ве плаши/грижи и што ви ја предизвикува нелагодноста и нападите.
Бидејќи анксиозноста на моменти скроз ќе ве извади од такт и ќе ве напраи да бидете нефункционални, дајте си време и направете си добра стратегија и промена во навиките за како да искочите од истата.
Стварно неможе на некој што толку е анксиозен или депресивен да му кажуваш ај иди трчај ќе ти биде боље, кога тој во тие моменти се прашува за самата своја егзистенција и е целосно искочен од реалноста и од сопствените сетила (мисли на ствари кои се тотално нереални). Да не зборам за оние што имаат себеповредувачки или суицидални мисли. Кај таквите состојби МОРА лекарства иницијално, бидејќи тоа е длабока и напредна фаза, скроз комплицирана.
За месец-два е сосема океј да се пијат апчиња при тоа паралелно работејќи на себе и имплементирајќи ги сите оние веќе клише муабети кои толку страници се изнапишаа.
Реално пример медитацијата е стварно одржливо решение за излез од анксиозност, ама додека да стигне човек до тоа ниво да биде целосно "вземјен" и in the moment, време и време треба да помине.
И да, често пати самата неможност да функционирате ради анксиозноста, ве прави уште по анксиозни. Ќе почнете да мислите дека нема да можете да ги завршите обврските, дека ќе има некаков конфликт ради тоа,и уште повеќе ќе забегувате во ирационалности.
А проблемот е што кај нас има стигма - фармакомафија, хемија, зомбија, чуда... и некако сите се кријат и имаат предрасуди спрема некој што користи такви апчиња (а пола држава ги конзумира - парадокс тотален). Секако, тоа се опасни и зависни апчиња, ама служат за immediate relief, и не се одржливи на долг рок, и можам да кажам дека да не биле тие 1/2 месеци време додека да сменам многу нешта кај себе, денеска немаше да бидам тоа што сум. Да сум бил свесен, и при првите анксиозни напади да имав при себе хелекс, верувам и убеден сум дека проблемот немаше толку да се прошири и толку да трае, туку тоа ќе траеше многу кратко.
Како зомби може да функционираш до некаде, ама не и во ек на хардкор анксиозен напад.
LordDragonII
Dr.Strangelove
Не, глуп муабет е "неможам да функционирам", "не сум функционален" итн. што најтрагично сите го земаат ова како норма а напротив си и те како функционален. На некој начин трагично се гледа на болеста, грешка која сум ја направил и јас и искрено смешно е но жал ми е што сум губел време.
Лапни хелекс и толку?
Како прво; 99% од случаите нема потреба, како второ; само ќе се пролонгира состојбата.
Ако нешто е стигматизирано тоа е посета на психијатар/психолог или барем најотворен разговор со пријател.
@Agda Beata спомна когнитивна бихевиористичка терапија која е супер но не секој може да си дозволи или му е срам итн. Затоа спомнав да се прави нешто што те прави среќен, некое хоби или пак нешто од најобични домашни обврски - има доста елементи (вежби) од оваа терапија. Менталната гимнастика е клучна доколку сакаш да го надминеш овој проблем а не при првиот напад да лапнеш хелекс и да биднеш зомби.
Лапни хелекс и толку?
Како прво; 99% од случаите нема потреба, како второ; само ќе се пролонгира состојбата.
Ако нешто е стигматизирано тоа е посета на психијатар/психолог или барем најотворен разговор со пријател.
@Agda Beata спомна когнитивна бихевиористичка терапија која е супер но не секој може да си дозволи или му е срам итн. Затоа спомнав да се прави нешто што те прави среќен, некое хоби или пак нешто од најобични домашни обврски - има доста елементи (вежби) од оваа терапија. Менталната гимнастика е клучна доколку сакаш да го надминеш овој проблем а не при првиот напад да лапнеш хелекс и да биднеш зомби.
Последно уредено:
- Член од
- 8 јули 2008
- Мислења
- 4.524
- Поени од реакции
- 8.322
Очигледно само прочита тоа што ти одговара и истото го сврте како ти тебе одговара, кога 90% од работите кои ги напиша немаат врска со тоа што го зборам.
Ако ми викаш дека "Неможам да функционирам" или "не сум функционален" мислите се глуп муабет, тогаш очигледно не си се соочил со хардкор анксиозност која ОБЈЕКТИВНО И РЕАЛНО те прави нефункционален на секое поле, а тоа што си го мислиш истото ти ја влошува сосотјбата. И тоа е реален (но ирационален) зачаран круг во кој запаѓаш кога си анксиозен.
Отиди кажи му на некоја хардкор депресивна личност со суицидални помисли или себеповредувачки нагони дека треба хоби да има а секојдневно поминува низ трауми, и секој ден може да му е последен.
Депресијата не штети само на умот, туку и на целокупното тело од повеќе аспекти. Антидепресивите се нешто што може краткотрајно да те направи функционален, во довлна мера за да си го смениш животот и да поставиш стратегија како да се справиш со истото и да го надминеш проблемот преку паралелна работа на себе.
Кај посериозните случаеви антидепресивите се неизбежни и морални. И кај потешките случаеви антидепресивите се покажале РЕЛАТИВНО успешни. Имај на ум дека депресијата е многу комплицирана болест во поглед на дијагностицирање и формулација на истата.
Ја знам и реков милијарда пати дека хемијата е штетна на долгорочен план, ама ти пружа некаква можност за функционирање додека да се поправиш. И, доколку ја користиш хемијата 1/2 месеци, и АКТИВНО РАБОТИШ НА СЕБЕ во поглед на исхрана, сон, активност,медитација, секс тоа може да биде (и често е) рецепт за успех.
Имај на ум дека тој што минува низ депресија на своја 30та година, има работа, жена, деца, кредити и многу често неможе да си дозволи анксиозноста да му ја наруши кариерата и семејството, нешто што би го довело до работ буквално. Затоа како некоја краткотрајна солуција постојат и лекарствата, ама без онаа РАБОТЕЊЕ НА СЕБЕ компонента, тешко дека ќе се надмине анксиозноста/депресијата.