„Во принцип, не сме многу заинтересирани за аутсорсинг или за држење обуки, во моментов сме фокусирани на МаркО, односно сакаме да излеземе со сопствен производ што ќе го пласираме на глобалниот пазар. Многу би било полесно доколку како на Запад постојат бизнис ангели, „венчр“ капитал фондови (Venture capital – фондови коишто влегуваат во почетна или во рана фаза од развојот на еден стартап), кои ќе дојдат и ќе „искешираат“ 200.000 евра, и ќе можеме година-две да работиме без главоболки. Вака цело време жонглираме – мораме да работиме аусорсинг за да преживееме – на нашите сопствени продукти им треба уште време за да носат пари – дури и Твитер сеуште не носи пари“, вели Деспотовски. Според него аутсорсингот не е ништо друго, туку лон-систем, како во текстилот. „Само што во текстилот е трудоинтензивно, а овде е поинтелектуално. Но, сепак се работи за систем – напиши ми го кодот и врати ми го, како што во текстилот ти носат платно, копче и конец, за само да ги сошиеш. Работата е да направиш продукт што ќе го продадеш, а не некој да ги земе големите пари, а ти ситнуријата“.
