Албанците не се Илири
Херакле, античкиот јунак од Арголида – синот на Амфитрион и Алкамена е историска личност која завзема видно место во престројувањата меѓу народите пред и по Тројанскатса Војна. Ние немаме намера да се занимаваме со неговите патешествија, но преку нив доаѓаме до сознанија интересни за нашето писание.
Чичкото на Херакле, Евристие бил крал на тогашната држава Арголида. Самиот Херакле се стекнувал со голема храброст од која дури и Евристие се плашел и сакал внукот да му биде што подалеку од неговото кралство, и од тие причини му давал задача како војсководец да војува надвор од Арголида за да не изврши удар во кралството.
Од тие причини јунакот Херакле ги направил подвизите во тогаш познатиоѕ свет. Меѓу другите историчари и Јустин го наведува во своето дело: ,,филипова историја,, и во книга 42. глава 2 вели:
,,Арменија се протега од Каподокија до Каспиското Море,, Основана е од Тесалиецот Армениј, придружникот на Јасон кој што кралот Пелиј сакал да го погуби поради неговата исклучителна храброст што ја сметал опасна за неговото кралство. Одкако му објавил војна тој му заповедал на Јасон да замене на Халкида и да го донесе она знаменито за сите народи ,,овново руно,,.
Пелиј се надевал дека Јасон ќе загине. Кога се слушнало за овој толку славен поход и кога кај него се насобрале влдечките првенци речиси од целиот свет, тој од нив составил војска од многу храбри мажи кои биле наречени Аргонаути.
Откако Јасон извршил многу подвизи се вратил назад жив и здрав и синовите на Пелиј повторно го изгониле од Тесалија. Тогаш Јасон со огромно множество луѓе кои откако слушнале за неговата храброст секојдневно доаѓале.
Имено, рековме дека Илириј имал девет синови и една ќерка. Времето во кое се појавил Илириј на европска сцена може да се лоцира меѓу четвртиот и петиот милениум, почнувајки од денес на назад.
Ако тврди Херодот дека од него до Дионис имало разлика во време од илјада и шестотини години, тоа се заедно со тие читиристотини години пред појавата на Херодот два миле- иума. Ако е точно, а треба да веруваме дека е така, должината на владеењето на тогашните кралеви е седумдесет години, тоа значи дека треба да се додадат годините на Дионис, околу дваесет, на Самела, неговата мајка, како и годините на Кадмо, од тоа произлегува дека се работи за околу четири илјади и двесте години на држави како што се: Автарија, Дарданија, Македонија, Перхебија, Паонијa, Тавлантија, Кадмеја, Тракија ,чии родоначалници произлегува дека се нивните први кралеви, синови на Илириј.
Додека кралот Дионис во историјата на тогашниот свет се појавува во разни имиња како што се: Рамзес први, Рамзес втори, Озирис ,Амон Ра, Ороталт, Рампсинит, Загреј, Апид, Серапис, Бекхос, Усире и др.
Овој крал – бог Дионис познат како најголем освојувач во тогашно и сегашно време кој во својот долг живот, изродил со своите вонбрачни жени, љубовници многу машки потомци меѓу кои и самиот Македон. Македон го имал со својата немажена свеска.
Постојат и други предпоставки дека родоначалникот на македонците потекнува од други родители, но спрема: Домазетовиќ ,,Античка Македонија,,
Како најприфатлива предпоставка која се совпаѓа со времето кога и јасите се преименуваат во македонци како што и бил обичај во тогашно време се ставаат имиња на држави и народи спрема името на кралот во случај со Македон крал на трачаните и македонците.
Понатаму Македон има два сина Пиер и Емат по чие име биле именувани териториите со кои владееле.
Авторите на тврдењата дека Македон е основоположник на името на Македонија делимично се разидуваат во времето на појавувањето на Македон, но како и да е, се птретпоста- авува дека времето може да се лоцира помеѓу 1 500 год.п.н.е Што значи дека оваа територија на денечна Македонија, денешна Грција и Тракија некогаш имале заедничко име Македонија.
Историјата како наука не може точно да даде одговор кога и каде се одиграла Тројанската Војна, со што многу се отежну- ваат работите околу утврување на последователните настани од тој временски период, што навистина само по себе претставува чудо. Некои научни работници од таа свера тврдат и застапуваат едно мислење, а на спроти нив други го тврадат спротивното, односно целосно го негираат претходното тврдење, од што произлегуваат несигурности кај обичните читатели на историјата од тој период.
Кнкретно нам ни се наметнува да бираме меѓу сите научно историски тврдења дека највистини се оние кои нудат логичност помеѓу нештата како на пр: дека Јонското Море е меѓу Грција, Албанија и Италија, а не покрај бреговите на Мала Азија, каде што некои историчари ја лоцираат Јонија како држава, или пак таа е настанала по одвивањето на граѓанска војна како еден вид светска војна.
Од постојаната историска литература до колку истата внимателно и објективно се прочита и протолкува ќе се заклучи дека кралот Дионис со своите дејствија на воен и економски план, како да бил предвесник за случувањата врзани пред и после Тројанската Војна.
Споменатата војна спрема мислењето на некои историски истражувачи навистина била светска војна со оглед дека во тоа време го зафатила познатиот свет исфрлајќи протагонисти од типот на Херакле, Пријам, Хелен и др.
Македонија во тоа бурно време како и останатите држави ја зафатила борбата за опстојување што е многу тешко да се опише во еден ваков временски и просторен теснец.
Ќе напомениме дека таа не можела да ги одбегне настаните на процесите кои траеле повеќе десетици години и каде доаѓало до менување на кралеви и територии како на филмска лента.
Било како било историјата како наука ќе истражува и ќе докажува некои тврдења ќе ги потврдува, а некои ќе ги негира и така во недоглед, но сепак евидентно е дека Македонија е држава која менувала кралеви, кои и го менувале името раководени од нивното име, но народот кој живеел во неа од некои па до сега останува со исти или слични традиции, особености и посебности во однос со сите од подалечното соседство.
Ќе ни треба многу време и простор да ја презентираме историјата на Македонија и нејзините соседи во времето од Тројанската Војна па до појавата на македонските кралеви од династијата Темениди почнувајќи од Пердика први но затоа пак ќе се потрудиме да напоменеме за периодот во кој се појавува кралот Хелен, син на Пријам кралот на Троја.
Хелен како уважен и голем антички пророк имал бурен патешествен живот кој го довел во ситуација да стане крал на Хелада, денешна Грција, но територијата и народот кој живеел во неа не биле така именувани од самиот Хелен како што досега било обичај, туку од неговиот наследник – синот Кестрин кој по смрта на неговиот татко земјата ја нарекол Хелада, а нородот хелени. Кои се територии од тогашниот свет влегувале во кралството на Хелен и во кои држави сега се наоѓаат е тема за друго списание, но за нас е важно дека хеленизамот се појавува на историската сцена многу подоцна од колку македонизамот кој те се појавува, те се губи како некоја река подморница се до доаѓањето на власт на новата династија на кралеви Аргеади – Темениди од како што рековме Пердика први.
Секоја од овие држави има своја историја, време низ кое нејзините народи минеле, проткаено со добро или лошо, со војни и мир и со градење на своја култура, која пак сведочи за нивната самобитност.
Од изнесеново преку извадоците од споменатите автори јасно се гледа каква била геополитичката состојба на Балканот, кои народи биле присутни и со кои народи се судрил таткото на тогаш современата Македонија, кралот Филип втори Македонски.
Од ова читателот може сам да ги извади заклучоците што му се потребни за да ја утврди вистината за генезата на тогашните жители на балканските држави и на крај да се убеди дека на тие територии живееле народи што потекнуваат од ист корен.
Преку изградената култура и нејзините сведочења можеме да ја следиме и судбината на државата. Тоа ќе ни одземе многу време и простор во овој случај но во ова сегашно време, со обѕир на повампирените националисти на Балканот, потребно е да им се каже на таквите дека се на крив пат.
Времето течело за соменатите народи, но течело и за останатите за нивните соседи, па ние во понатамошното наше излагање ќе се обидеме преку историјата на Македонија да ги следиме и фактички состојби на останатите народи на Балканот. Споменавме дека Македонија го добила името по синот на Дионис, кој се викал Македон и кој бил назначен од Дионис за крал на Тракија и тогашната територија што се викала Ематија, по името на Ематион, крал што владеал со Ематија област во Паонија, како што наведува Јустин во книга седум во Филиповата историја.
Рековме и дека од самото конституирање на државата Европа во денешниот континент главно на три дела, три родоначелства Гали, Келти и Илири.
Родоначалството на Илириј видовме дека се додржало до Тројанската војна и од самиот почеток на создавањето на македонската империја. Речиси иста таква геополитичка состојба е затекната при навлегувањето на Римјаните.
Дали денес ние македонците како една од најстрите цивилизации дојдовме до ситуација да граѓанините на Македонија, и нејзините животи владее историска борба за опстанок на фамилијата, градовите, селата.
Во ваква ситуација на ,,беда,, која неслучајно на македо- нскиот народ е наметната со кој се ограничува и често онемогучува македонецот да ја шири македонската култура во јавноста, а воедно да даде голема подршка на културните делатности, во случајот со нас, каде и весниците, медиумите, новинарите се контролирани.
Зошто!
Дали само затоа што треба македонецот да ја докаже вистината за постоењето на Македонија ,а со неа и нашето постоење, нашата историја, нашиот културен апарат.
Кој се плаши од нашата вистина!
Имаме уште докази со кои можеме да доказиме за нашите сограгани од албанска наионалност не се воправо,и кој ги користи,и зошто плаќаат скапо со својата кожа за туѓи интереси.Били толку досетливи и им ја дале нашата историја.Време е наши македонски сограгани да се отрезните!
По повод експидицијата на Јасон во Колхида, едно племе од таа земја можеби ги ставило темелите на Колхиниум (Дулчињо-древно име на Драч кое така се викало во римско време) на бреговите на Македонската Илирија (област меѓу Охрид и Јадранското Море), а подоцна се измешале со жителите на земјата.
Тукидит зборува за нив.
Зборува за Доберус-Дебар како за место каде што тие се собирале.
Птолемеј ги споменува Албанците на северниот дел на реката Скомби (Толи - древен назив за реката Шкумба во Албанија; се викала и Толи ) во Албанополис-Елбасон. Скертоните (Шипесарите - древни имиња на Албанците со кои ги споменуваат Тукидит и Птолемеј) ги поместува на границата меѓу Македонија и езерата Лабеатис (Скадарско Езеро, околу него живеело тракоилирско племе Лабеати). Плиние, кој ги дели на дванаесет родови, ги нарекува ,,Скиртари,,; меѓу овие родови ги набројува Колентините, Чепарите, Епетините и Грабите.
Ана Комнен се искажува вака:
,,Преку еден скит, брз како Меркур, Алексис го извести царот за дебаркацијата на Боемонд во Италија. Скитите, командувани од Кантакузин, залогорени на рекета Харзан (Апус), нападнаа на Французите.......,,Magil Patavini ги нарекува азијати и синови на Кавказ.
Енеј Силвие (бискуп во Трст, од 1458год.папа-Пие втори) го имал истото мислење.
Што се однесува до нас, веруваме дека јазикот треба да послужи да се запознае потеклото на еден народ. Само, ја- зикот преставува трошка на латинскиот, меѓутоа не можеме да кажеме од кој латински корен произлегол, ниту дека се Французи, како што некои велат.
Албанците си се нарекуваат Шипетари.
Образуваат четири големи фамилии: Геги и Мирдити, Токизи, Јапизи и Хумизи, и се делат преку јазиците. Вака пишува Димитрие Болинтинеану (1819 год - 1872 год.) патописец и виден романски поет, публицист, општествен и државен деец.
Нашиот сосед Албанија и нашите сограѓани од албанска националност заслепени од идејата за ,,Голема Албанија,, и од криво реченото дека се потомци на Илириј, како староседелци на Балканскиот Полуостров навистина имаат потреба своето учење да го наметнат врз останатите држави на Балканот, со цел да останат таму каде што се, и да ѓи и прошират териториите на сметка на останатите, каде на своите потомци би им овозможилке кров над глава и услови за подобар живот.
Од она што ќе биде изнесено може слободно да се заклучи дека кралот Филип II во неговата кампања не наишол на народ кој за себе тврди дека се Албанци. Наишол на кралеви на народи потомци на илирите како што се: Перхеби, Скодри, Тракијци, Тауланти, Дарданци, Автаријати, Паонци, Трибали..
Истата ситуација се поврзува и тогаш кога кралот на кралевите – царот на царевите Александар III Македонски ски ги средува причините за средините кои биле приклонети кон ,,Филипова Македонија,,.
Нашата главна идеја е да се обидеме да докажиме дека:
,,Патот во минатото е виза за иднината,,
)