Освен тоа што кај нас владее таков менталитет според кој мислењето на комшијата е најбитно на цел свет, сепак има и други причини поради кои најчесто се бара новороденче кога станува збор за посвојување. Прво, со новороденче полесно може да се изманипулира целата ситуација, во смисла на преселба во друг дел од градот каде не те познаваат и на некој начин почнување на нов живот со бебето. Оваа мерка најчесто се превзема за да се заштити самото дете од можноста некој „добронамерен“ сосед да се излае и тоа во најлош можен момент. Процедурата за посвојување е тешка, но најтешкото нешто што адоптивните родители ќе мора да го направат во врска со посвоеното дете е да му соопштат дека е посвоено. Станува збор за деликатна ситуација која мора да се изведе што побезболно може и во 99 % од случаите е пропратена со шок, негирање, агресивно однесување, чувство на неприпадност, осамување и многу полошо. Ова се случува кога родителите ја соопштуваат веста. Рачунај сега што се случува кога детето дознава на улица, од другари, нивни родители, од тетката од карши или пред поголема група на луѓе.
А зошто таквата ситуација да треба да манипулира? Толку ли е страшно ако едно дете е посвоено?
Да знам кај нас каков менталитет владее, јасно ми е.
Затоа најубаво е на детето уште од мало да му се каже дека е посвоено, за да се избегнат ваквите трауми кои најчесто се случуваат. Па после тоа никој нема да може да го повреди и шокира тоа дете. Стварно не ми е јасно зошто родителите сметаат дека тоа е нешто што треба да се крие од детето.
Шокот, негирањето, агресивното однесување, чувството на неприпадност, осамувањето можат да се надминат со помош на стручни лица кои ќе работат со тое дете. Ама за да не дојде до потребата овие лица да треба да интервенираат, најубаво е уште од најрана возраст детето да знае дека е посвоено.
Во мојата блиска околина имам такви неколку случаи, кои во тинејџерски години разбрале дека се посвоени. Во 80 посто од случаите работите тргнале во погрешна насока. И се само заради тоа оти децата не очекувале такво нешто да им кажат, шокирани се и изненадени од тој факт и цел свет им се менува во 5 минути. И сега подобро ли е тоа или да знае детето уште од мало дека е посвоено?
И пак ќе кажам, најдобро е според мене уште од најрана возраст да се каже и на сето тоа ќе се се гледа и ќе се прифати како нешто најнормално.
Доста ми е веќе од теми кои мнозинството (читај малограѓанството) ги сметаат за табуа, а нема потреба од такво нешто. До кога со ограничен мозок ќе живееме, само тоа не ми е јасно.
--- надополнето: 6 јуни 2013 во 11:58 ---
Може, ако ги имаш “вистинските луѓе на вистинското место“!
Колешка на сестра ми (има 42 год.) како самохран родител посвои едвам двомесечно бебче. Нејзе матката и е извадена и никогаш нема да може да има свое дете (најверојатно ради ова неможе да најде брачен партнер) а има добро платена работа, сопствен стан и кола. Дури зема и “породилно отсуство“.
Што се однесува за посвојување повозрасно дете најчест проблем е што статусот за посвојување на тие деца не е расчистен. Биолошките родители на тие деца не се имаат изјаснето дека се откажуваат од родителското право а законот несмее присилно да им го одземе. Дури и не се согласуваат нивното дете да биде во згрижувачко семејство и често знаат да прават проблеми да ги зимаат децата од дом па повторно да ги враќаат назад или да им досаѓаат на згрижувачите барајќи им пари и слични работи.
Мило ми е што еве има таков случај на самохрана мајка која посвоила дете. Супер.
Штета само што пак „врските“ играат огромна и пресудна улога овде.
Статусот за посвојување на некои од децата не е расчистен, но не на сите. На тие на кои не е, во ред е да не се посвојуваат. Ама на ти на кои е, зошто да не бидат посвоени.
На тие родители, кои од било која причина, не се грижат за своите сопствени деца, им се одзема родителското и старателското право врз дете и истите никогаш повеќе не ќе можат да се грижат за ниту едно друго дете. Само што кај нас социјалните служби не знаат да направат објективна проценка на кој треба да му биде одземено ваквото право, е сосема друг муабет. Кога се под притисок на медиуми, тогаш одземаат родителски права, поинаку не ги боле ногата воопшто. Они важно земаат плата секој месец и си седат во канцеларија 8 работни саати. Што има врска ако некое дете е злоупотребувано или нема што да јаде денес, баш им е гајле.
Да, сум се сретнала и со такви случаи, каде биолошките родители изнудуваат пари и материјални придобивки од згрижувачите на детето, мада ептен ретки се, затоа што и згрижувачите ги земале тие деца кај нив за да остварат некоја материјална легална придобивка од државата. Штета што кај нас државата не функционира како што треба, па да видиш како после тие биолошки родители се казнуваат.
Ама кога зборуваме за посвојување на дете, податоците за биолошките родители, како и податоците за каде е дадено на посвојување детето, се заштитени и тајни, и не може било кој да дознае такви информации.
