Во посочениот стих, Св. Ап. Петар не дозволил да му се поклонат, не затоа што себе си се видел како можен идол (Бог да чува...) туку затоа што токму Петар себе си се гледал како огревовен, кој не е достоен да биде удостоен со поклонување. Петар, имено, од своето тројно откажување од Христа Бога, бил постојано крвав во очите, оти непрекидно ја оплакувал својата огревовеност, а особено свој однос кон Христа.
Која тешка глупост не ми се верува, се надминуваш себе си. Но што да правиш, едноставно си приморан да трескаш глупости, знаејќи дека Светото Писмо уче нешто тотално спротивно од твоите пишуванки.
Прво, Господ Исус Христос му простил на апостол Петар и Петар немал причина повеќе да плаче, туку живеел со Божествена радост. Апостол Петар бил човек исполнет со Светиот Дух, а еден од плодовите на Светиот Дух е радоста (
Галатјаните 5:22, Библијата) И апостол Петар и апостол Павле постојано во своите писма ги поттикнувале верниците да се радуваат. Замисли колку би биле тие лицимерни, кога самите би биле такви тажни, постојани крвави во очите од плачање.. а и зошто би плачеле? Зар оној на кого му е простено треба да плаче или да се радува за прошката што ја добил?
Второ, додека апсотол Павле велел дека не е достоен да се нарече апостол, апостол Петар немал проблем во воведот на своите посланија да каже дека е апостол Христов. Апостол Петар бил сметан за еден од столбовите на Црквата.
„ и кога ја познаа благодатта, што ми е дадена, Јаков, Кифа и Јован,
кои беа сметани за столбови, ми ги даде мене и на Варнава, десниците во знак на заедништвото“ (
Галатјаните 2:9, Библијата)
Која бесмисленост човече, демек Петар одбил поклонување само затоа што три пати се откажал од Исус. Па ако е така, сите апостоли се откажале од Исус таа вечер, а не само Петар. Читај внимателно:
„Петар Му рече: „Ако треба и да умрам со Тебе, нема да се одречам од Тебе.”
Така рекоа и сите ученици.“ (
ев. Матеј 26:35, Библијата)
Значи сите му ветиле верност на Исус и потоа сите се откажале и разбегале таа вечер:
„Тогаш,
сите Го оставија и се разбегаа.“ (
ев. Марко 14:50, Библијата)
А апостол Петар бил еден од ретките (ако не и единствениот) што го следел Исус оддалеку (веројатно потоа дошле апостол Јован, мајка му и други жени на Голгота):
„
А Петар Го следеше оддалеку сè до - во дворот на првосвештеникот.“ (
ев. Марко 14:54, Библијата)
Значи сите апостоли се откажале на Исус и ако станува збор за „достојност“, никој не е достоен да биде свет и апостол. Но Божјата љубов им прости и ги освети и ги постави да бидат апостоли на Христовата Црква.
Но сепак, и покрај тоа, тие не дозволувале да им се клањаат. Тие биле скромни Христови ученици. Никој не им бацувал раце, не се шетале со великодостојнички мантии, не носеле огромни златни крстови на вратовите итн.