5X филмски предизвик v.2/2018

[Zlatikevichius]

Мислев на предложените филмови кои веќе ги имам порано гледано. Пет од февруарскиве ги имам гледано, но не би можел да пишам нешто детално за нив, не се сеќавам до толку на детаљи, одамна беше. А да ги гледам сите пак, баш и немам желба, а време уште помалку. Два филма се по добри два и пол саати.

Ако можеш, гледај ги останатите 3. Не знам како инаку.

Јас почнав со Deliverance, оти прв се симна - и испадна одличен! Иако не очекував дека ќе сретнам некој ваков, мислев дека сите ќе се повеќе артистички, налик на филмовите на Куросава и Херцог. Ова беше типичен холивудски филм, ама супер! Прочитав, бил номиниран и за Оскар за најдобар филм за 1972, а и уште за 2 други Оскари. И заслужено. Ме потсети многу на The Revenant, верувам дека и Ињариту го имал гледано, и дефинитивно имал влијание врз него, зашто нели The Revenant оддаваше своевидна почит на старите холивудски филмови како овој, беше снимен целосно со природна светлина, и речиси цел во природа, same as here. Ми се допаѓа многу топлината на боите од овој период, седумдесетите. И глумата беше извонредна, особено од двајцата главни актери, Барт Рејнолдс, како тип со авантуристички дух кој мисли дека никој ништо не му може, па дури ни природата, но испаѓа обратно од тоа, и Џон Воит, кого повеќе го знам како таткото на Анџелина Џоли, отколку како актер, tbh, кој глумеше по малку плашлив тип, Ед, кој се крие зад сенката на пријателот Луис, во кого секогаш наоѓа спас и го гледа како свој водич, но кога овој е во неможност да продолжи да ги води, мора да стисне заби, да ја преземе лидерската улога, и да најде излез од речиси безизлезната ситуација. Притоа, имаше по малце смешни каскадерски моменти како скокот со салто на Луис од кануто, или падот на Ед од карпата, но во тоа време ја немале денешнава технологија, па не можеле да употребат CGI и морале да си играат на тој начин, со камерата. Исто, ме потсети на уште еден, само многу понов, холивудски филм: Into the Wild. И тој, да го немавме сите гледано, совршено би се вклопил во темава. За природата, што да се дискутира: прекрасни кадри од недопреното од човекот, убави, и страшни истовремено. Мене ми беше измеѓу 8 и 9, но одлучив да му ја дадам повисоката оценка. Така го почнав и претходниот предизвик. 9/10

 

[Björn]

Ја коа го глеав Deliverance одма ме потсети на Southern Comfort на Волтер Хил. И тема и атмосфера.

 

[grande-juve]

@Zlatikevichius
Те бендиса сценава? Мене ми е култна

 

[Zlatikevichius]

@Zlatikevichius
Те бендиса сценава? Мене ми е култна

Ау, да, многу. Ама ми беше жал и за детево, и за сите што живееја во планината. Тоа девојчето со церебрална парализа, па...

 

[moongoses]

Закон е сцената со бенџото. Инстант класика.

 

[Zlatikevichius]

2/5 Dersu Uzala

Имав цела тема посветена на Акира Куросава претходно во предизвиков, а баш тој месец успеав само 1 филм да изгледам: Rashomon. Подоцна и во клубот го имавме Ikiru, и и него го испуштив, и за жал уште не стигнав да му се вратам, ама ќе биде. Во предизвикот тогаш не го ставив Dersu Uzala, ама веројатно сум погрешил. И тоа многу. Она што го разликува овој од другите на Куросава е што ова е целосно руски, а не јапонски филм. Дури, како што прочитав: само 6-мина од целата продукција на филмов биле јапонци, од кои еден - Куросава. Филмов е дури и освојувач на Оскар за најдобар филм од неанглиско говорно подрачје, како претставник на Советскиот Сојуз, и е еден од 45-те филма кои Ватикан ги нарекол: најдобри на сите времиња. Интересно, но ако не се смета почесниот Оскар од 1990, самиот Куросава само еднаш бил номиниран за најдобар режисер, за Ran, но никогаш не освоил Оскар.
За филмов - ова е ко играна верзија на My Neighbor Totoro. Во денешно време вакви филмови речиси и да не прават. Цел филм е само убавини: од приказот на едно необично и убаво пријателство, до приказот на природата и нејзините убавини. Но пред сѐ не е раскажување на нешто што се случило, туку портрет на една многу необична личност: Дерсу Узала - обичен човек, ловец, кој одлучил да живее во единство со природата во сибирските дивини. И неговата необичност оди до таму што на моменти се прашуваш дали е Дерсу можеби персонификација на самата природа, или нејзин дух-заштитник? Па уште кога прочитав дека филмов е снимен според мемоарите на вистинскиот Арсенев и дека Дерсу Узала навистина постоел... Ми се допадна многу и палетата на бои и целото тоа нијансирање во кое доминираа црвените тонови, иако не можам да најдам логика зошто е тоа така употребено. Филмот е вистинско уживање од скоро 2 и пол саати. А бев скептик за овој, да бидам искрен. 9/10, пак.

 

[grande-juve]

Jeremiah Johnson

Пред неколку години ме измачи филмов дали 8ца или 9ка да му стаам. Денес си доби 8ца без двоумење.
Роберт Редфорд е "планинскиот човек" чии авантури ги следиме низ Американскиот запад. Необични пријателства, необично семејство(омилениот дел од филмот), Индијанци, борба за преживување низ убавата планинска природа...
Филмов е комбинирана адаптација на 2 книги, едната од нив пишувана според вистински настани, и е еден од филмовите кај што најмногу се приметува тоа во позитивна смисла. За цело време владее чувство како буквално да читаш книга.
Редфорд ми е меѓу омилените актери, поради таа негова харизма што ја пренесува, посебно тука каде што е скоро во секој кадар.
Многу топол филм иако за цело време има зимски температури , со меланхолично чувство и авантуристички дух.

 

[Zlatikevichius]

Jeremiah Johnson

Пред неколку години ме измачи филмов дали 8ца или 9ка да му стаам. Денес си доби 8ца без двоумење.
Роберт Редфорд е "планинскиот човек" чии авантури ги следиме низ Американскиот запад. Необични пријателства, необично семејство(омилениот дел од филмот), Индијанци, борба за преживување низ убавата планинска природа...
Филмов е комбинирана адаптација на 2 книги, едната од нив пишувана според вистински настани, и е еден од филмовите кај што најмногу се приметува тоа во позитивна смисла. За цело време владее чувство како буквално да читаш книга.
Редфорд ми е меѓу омилените актери, поради таа негова харизма што ја пренесува, посебно тука каде што е скоро во секој кадар.
Многу топол филм иако за цело време има зимски температури , со меланхолично чувство и авантуристички дух.

Зошто почнуваш со некој кој не ти е во ТОП 5? Или ќе ги гледаш сите 8?

 

[grande-juve]

Зошто почнуваш со некој кој не ти е во ТОП 5? Или ќе ги гледаш сите 8?

Сите 8 не, Deliverance скоро го глеав.. а сеа уствари сфаќам дека е задолжителен оф лелее
Иначе ги предложив по редоследот кој мислев дека е најбоље избор за другите.. зашо мене сите ми се глеани.. Фицкералдо, Дерсу, Џеремаја, Агире и Петфајндер ми беа у план за петте, а Вокабаут и Писмата ако иам време.. А за Deliverence мислење ќе пишам не можам пак да го глеам тазе ми е

 

[Corvus]

Абе јас заборавив да пишам за трговскиот патник.
Извини гранде што ти го узурпирам месецот, you know me... секогаш фешенабли лејт.
Успат еве ќе ти кажам да го гледаш, зашто ептен сме поделени како што глеаш. Јас одам во таборот на Анон и Вот, многу ме интересира ти која страна ќе ја избереш па може да реенактуваме Civil War.
Aj добро, доста беше битпазар муабети, филмот мене ми беше доста интересен. Не дека скокав од еуфорија додека го гледав, ама стварно ме држеше заинтересирана. Малку размислував, може индивидуално да не ми беше којзнае што ама препрепрепре ми беше The Man from Earth meets Primer. Не знам како да ви опишам колку ги сакам овие два филма, и кога начекав филм што собира елементи од двата во 80 минути, немаше шанса да не ми се свиѓа. Слаба сум на one-room драми јас, до толку што таа ја спремам следна тема да ми биде, dibs by the way, don't get any fun ideas. И ич не ми сметаше не знам, неразбирливоста на јазикот, терминологијата, и во Прајмер се сретнав со истото и таму исто не ми сметаше, баш уствари одговара таква терминологија и во двата филма зашто и двата филма со комплексноста на главниот проблем само повеќе ми го задржуваа вниманието, ме тизаа, ме тераа да ја размислувам логиката позади дијалогот. Секако овој филм далеку поедноставен од Прајмер, го вклучи и етичкиот аспект на проблемот Your scientists were so preoccupied with whether or not they could, they didn’t stop to think if they should што беше ете, полбавиот дел од дијалогот, делот од филмот кој повеќе влечеше накај The Man from Earth.

Морам да кажам дека се на се, ми беше океј филмов, не уау мастерпис што ги открива тајните на универзумот, ама for the time being додека го гледав ме држеше и ми беше забавно да бидам и јас дел од тој состанок. И едино што ме нервираше беше тој типацот што седеше на врата, статист, скроз небитен.

8/10

 

[grande-juve]

Ofelas/Pathfinder

На кој му фали снег тука може да си најде, па и да си земе за у двор.
Норвешки филм, номиниран за Оскар 88ма, правен според Лапонска легенда.
Акција/трилер/авантура, без експлозии и преувеличувања, туку со тивки бркања низ снегови и планини и пресметки со лак и стрела. Исто и coming of age филм.. Ми функционираше и од двата аспекта. Плус измешано со обичаите и фолкорот на Лапонциве, тоа му дае еден убав посебен шмек.
Голем дел од сцените ми беа напнати, од убиството на почеток, па борбата со мечката, стреличарската пресметка, па при крај на карпите.. дефинитивно држеше.
Главниов негативец многу јака фаца имаше као за главен никаквец, без уста да отвори цел филм.
Исто ми се свиѓаше и како е снимен и мислам убаво режисеров ја искористил природата и опкружувањето.
А да, друго освен снегот што го имаше во изобилство, беа мустаќи со замрзнат снег во нив
8/10[DOUBLEPOST=1518040124][/DOUBLEPOST]

Извини гранде што ти го узурпирам месецот, you know me... секогаш фешенабли лејт.

i know you... сеа ваков ќе ми биде месецот

 

[Corvus]

The Infinite Man

Опет јас!
Го завршив денес предизвикот за Јануари. И некако тапа ми почна филмов, ама со луповите се извади. Инаку и јас не сум шизофреничар, барем се надевам дека не сум. Не знам, па не беше бе толку тежок за следење, не ни бараше којзнае колку дa го мозгаш, Злате сигурно го глеал уморен. А ни тоа што збореа не ми беше тешко за разбирање, не оти којзнае што збореа. Забавно ми беше баш. Новитет овде, што многу ретко се гледа во овие филмови, е сегашната верзија на ликот да биде во директен контакт/комуникација со сопствената мината/идна верзија. Тоа обично го претставуваат како парадокс и се избегнува по секоја цена, на тие што гледаат time travel филмови им е тоа познато. Овде интересно беше што идните и минатите верзии на една иста личност си се во директен контакт и тоа не повлекува никакви реперкусии за тајмлајнот. Многу ми напраи кејф тричлениот каст, и сите 3ца ми беа интересни. Комплименти за филмов што знаеше кога да почне да се интензивира, таман кога мислиш дека си го склопил цел тајмлајн и почнува да ти паѓа интерес, почнуваат твистовите и пак ти го размрдува мозокот. Добро се држеше до сам крај. Инаку тоа што ме нервираше беше камерата, на моменти ми делуваше дека многу нагло менуваше правец, како јас кога одам по улица и снимам со телефонот и брзински го вртам лево десно. Ама среќа не е цел филм таков туку само на моменти.

Инаку и од мене ајде 7/10, се мислев меѓу 6 и 7 ама зашто им ја стаив на сите повисоката па ај и на овоj па ќе видиме што ќе каже тестот на времето.

 

[grande-juve]

Fitzcarraldo

"I shall move a mountain".. И стварно премести планина.
Фицкералдо е еден од оние филмски ликови кои кога еднаш ќе го видиш веќе не го забораваш.
Одма на старт да се дае едно за Клаус Кински. Само експресиите шо ги прави е доволно уживање.
Како што почнува филмот дознаваме дека си имаме работа со "болен" вљубеник во операта и посебно Карусо, кој има сон во мало гратче во Перу да изгради сала за опера. Многу јаки/смешни сцени во делот кога ја откриваме таа негова пасија, доаѓа со раскрвавени раце од веслање само за да стигне на време за опера, па кога мисли дека Карусо баш кон него покажал, кога на забавата им пушти музика на грамофонот(каква само фаца на воодушевеност и ентузијазам док никој друг не ја перцепира музиката), сцената со црквеното ѕвоно..
Во остварувањето на тој негов сон го подржува само Клаудиа Кардинеле(иако остаренка сеуше полна со елеганција), али требаат сериозни пари, а нив ги има во експлотација на недопрените и непристапни амазонски шуми. Фицкералдо вика, нема проблем, јас имам сон, и ако треба планини ќе поместувам!
До таму ми е добар филмот, ама коа се појавуваат индијанциве и коа почнува целата "операција", почнува вистинското уживање и плус восхитување како некои работи ги снимале и правеле.. се' што е во филмов е вистински без cgi, технолошки финти и слични работи, и се препорачува после него да се глеа Burden of Dreams. Сцени како таа со качувањето на бродот, во која имаш чувсто како да си таму зашто се чувствува дека стварно го прават тоа, ретко се гледаат во филмови.
А врвот ми е самиот крај, кога станува јасно дека нема да му успее планот за збогатување, Фицкералдо не дозволуе и сонот да не му успее. Си плаќа и си прави опера на бротчето, и гордо си плови низ Амазонот. Таа последна сцена со него во крупен кадар, а во позадина преубавата опера, е чиста убавина и поентирање на филмот.

Фицкералдо ликот без сомневање може да се нарече ненормален, ама од друга страна за восхит му е таа негова посветеност за да си го оствари сонот.
Од другиве ликои, Капетанот ми беше ептен закон ко појава, а и Чоло и готвачов не беа далеку од него.

Мала маана ми е што на моменти за нијанса по мене беспотребно се раздолжува, ама ништо страшно, филмов е доживување. 8,5/10

"Paul, listen. You'll travel to Manaus with all this money. You'll bring back a tailcoat and the best cigar in the world. And from the theater I want an armchair with red velvet upholstery. I have to keep a promise to a pig that loves Caruso so much."

 

[Anon]

Deliverance & Fitzcarraldo

Филмовиве ме направија повторно да се чувствувам жив. Како се снимани, колку реално, алал да им е за трудот.
Првиов ми го врати она чувство да ги мразиш негативците и да гориш од желба за одмазда а вториов ме вчудоневиди со бродот.
Мислам, кога рече дека сака да го помести бродот преку планина, едноставно помислив дека тука игра улога преводот/јазичната бариера.
НОООООООООО
Боже.
Човек со еден сон...
И легендата вели имало сцена во која фризурата му била стокмена.[DOUBLEPOST=1518372059][/DOUBLEPOST]Дерсууууууууууууууууууууу
Колку убави филмчиња, штета што не сум ги гледал порано, сигурно многу поубави би ми биле.

 

[Corvus]

Dersu Uzala

Приказна за еден необичен човек, со уште понеобична љубов кон природата. Дерсу е персонификација на истата. Пред да продолжам за Дерсу, сакам да споменам нешто за тоа колку Куросава детално ги обработува своите ликови. Иако ова ми е втор негов филм, првиот being Икиру, се гледа дека пред се, режисерот најмногу се потпира на главниот ликот како носител на целиот филм. А на така напишан филм, не ни има потреба од дејство. Како и во Икиру, така и овде во центарот на филмот е лик. Во случајов, Дерсу е ловец кој живее поприлично осамен и номадски живот кому животот во цивилизација му е нешто непознато и туѓо. Имавме случај кај што Дерсу не можеше да го прифати фактот што градските луѓе даваат пари за вода, или дрва, бидејќи не можеше да разбере зошто некој би го правел тоа кога има plenty of вода и дрва во шумата, дури и ги сметаше за зли оние кои земаат пари за вода, што од наша гледна точка е доста чудно. Тоа во одредена мера можеби беше а можеби и не, критика кон модерниот начин на живот кој диктира оттуѓување од природата. Назад во шумата, Дерсу беше свој на своето, таа е неговиот дом. Знаеше точно кој поминал низ истата и зошто. Знаеше да комуницира со неа, го знаеше нејзиниот јазик. Знаеше кога ќе почне да врне, кога ќе престане, кога ќе вее, и слично. Од своја страна Дерсу е човек, какви што веќе не постојат. The Good Samaritan во вистинска смисла, спасувањето нечиј живот или оставањето храна за луѓе што бараат засолниште, за него е дело кое не претставува услуга или којзнае каков чин, туку тој самиот смета дека има одговорност да го стори тоа и дека е нешто најнормално што треба да го прави секој. Тоа поприлично го става на тест моралот кај нас останатите. Не мислам дека филмов сака да испрати некоја драматична порака како што тоа беше случајот со Икиру. Не мислам дека целта му е да каже дека цивилизацијата ги расипала луѓето, колку што сака да го прикаже влијанието на природата врз човекот и неговата персона, но пред се да го портретира ликот на Дерсу.
Што се однесува до сетингот и лендскејпот, genuinely ме депримираа. Затоа и му имам по некој поен одземено. Јас ја сакам природата, ја сакам зашто уживам со неа, ми буди убави чувства, и кога гледам филм со тој сетинг, сакам да го постигне истото. Гледајќи го Дерсу, тоа што го осеќав беше дека не сакам никогаш, под никаква околност, да бидам во таа шума, во тие услови. И ич не сакам тоа да го мислам за филм во природа, кога гледам филм во природа сакам да ме натера да сакам да бидам таму, да се чувствувам како дел од таа идила и што веќе не. Ова апсолутно обратен ефект имаше.
Друга замерка што ќе му ја најдам е што ми беше многу долг, и кога велам долг не мислам стриктно на минутажа, туку едноставно додека го гледав на моменти ми се развлекуваше и губеше динамика и со тоа и јас губев внимание.

Good watch како и да е,
7/10