N
n/a
Гостин
Тимот на моето детство... драги мои. :back:
Тоа беше еден тим кој што можеше да смачка се пред себе.
Главната одлика,беше всушност тимската игра и неповторливите Раџа и Кукоч.
Не... не дека сум го заборавил Дражен Петровиќ и неговите 50-60 коша просек по утакмица кои што можеше да му ги даде на кого сака и кога сака,
ама барем у моето срце Цибона никогаш немала некое специјално место.
Тимот,духот на Југопластика владееше со Европа на крајот на 80-тите и почетокот на деведесетите.
Дали некој друг од вас е емотивно врзан за сплитските жолти?
Повеќе инфо:
Najjaca ekipa ikad stvorena na prostoru bivse Jugoslavije. Cetiri puta za redom (88-91) prvak Jugoslavije, tri puta prvak Evrope (89-91). Na osnovu rezultata ne bi se reklo da su bili toliko dominantni (imali su vise poraza nego, na primer, Cibona sredinom osamdesetih), ali je to zato sto su postojali i super jaki Partizan, Cibona, odmah iza njih Zvezda, Olimpija, Zadar, Bosna...
Alfa i Omega ove sampionske ekipe bio je tandem Kukoc-Radja. Sta reci o Kukocu koji je osvojio ono sto nijedan Evropljanin nije. Krilo, po potrebi bek sa 208. Zatim Radja, centar sa 210 i motorikom dvometrasa. Povrede su ga osujetile da ima i uspesniju NBA karijeru.
Njih je razigravao Zoran Sretenovic, koji po Zeravici, nije bio dovoljno dobar za Zvezdu.
Dipl. prav. Dusko Ivanovic je konstantno bio rame uz rame Kukocu i Radji, svojim iskustvom i autoritetom gonio ostatak ekipe. A ko je mogao da blokira onaj sut? Niko nije imao tako celicne podlaktice i sut sa potpuno, ponavljam potpuno ispruzenim rukama, bez savijanja u laktu. Nezaboravan je bio i njegov ples sa suprugom nakon finala 1989. godine u Minhenu.
Velimiru Perasovicu je trebalo vremena da stasa u vrhunskog igraca, pa je tek 1991. dostigao svoj vrhunac. Resio je 4 utakmice kosevima u poslednjem napadu, sto mu je ranije falilo.
A ko se ispod kosa naigrao protiv Poljaka, pa Sobina i na kraju Savica. Svi savrseni na poziciji 4 (krilo-centar), svaki bolji od ovog prethodnog. Saviceva zamena Naglic, malo ispod tog nivoa, ali sjajan za po nekoliko minuta koliko su mu treneri davali.
Ivica Buric je bio Sretenoviceva zamena. Prljav, ostar, ali pravi vodja. Zbog povrede, sa 28 godina presao u trenere. Onako "mali" skocio za vrat Divcu i Arapovicu, u tucama na finalu KJ 1989.
Petre Naumovski ga je zamenio i znao sjajno da odigra ulogu epizodiste, kao i Luka Pavicevic, koji je kod Pavlicevica dobio novu sansu nakon teske saobracajne nesrece.
Tu veliku Jugoplastiku stvorila su tri Beogradjanina: Radovic, Slavnic i Maljkovic, svi nepozelji u Zvezdi. Uradili su veliki posao, da bi im se pridruzile legende Jugoplastike Jerkov, Tvrdic i ostali. Maljkovic je stvorio fanaticnu atmosferu u odbrani gde su svi ginuli i izludjivali Jamchyja (Maccabi), Rivu (Milan), Gallisa (Aris) i ostale evropske zvezde naviknute na kvotu 30+ po utakmici.
Tu sjajnu generaciju predvodili su kao treneri:
- Moka Slavnic, koji je forsirao tinejdzere Radju i Kukoca. Novinari su tad Jugoplastiku nazvali "zabavistem", te su natpisi poput "Bebama izrasli zubi" postali sve cesci.
- Preuzeo je Bozidar Maljkovic, koji je doveo Ivanovica i Sretenovica i postigao najvece uspehe klupa.
- Konacno, Zeljko Pavlicevic je zaokruzio nisku uspeha trecom titulom prvaka Evrope 1991. u Barceloni.
Zuti su bili popularni u svim delovima Jugoslavije. Ako se izuzme play-off 1989. gde su im sudije mozda malo pomogle (Partizan napustio teren u Splitu), na njihove uspehe ne moze da se stavi nijedna jedina zamerka. Nikakvih namestanja, nelegalnih transfera, crnih fondova nije bilo. Jednostavno, grupa odlicnih igraca, trenera i uprava koji su tesko radili, posteno se borili na terenu i dosli do sjajnih rezultata.
Zbog toga, bili su omiljeni svuda. 1990. su u finalu play offa pobedili Zvezdu. Maljkovic je poceo pred kraj (utakmica je vec bila resena), da vadi jednog po jednog igraca iz postave. Redom: Kukoc, Ivanovic, Radja... pobrali su nevidjene ovacije Zvezdinih navijaca u Pioniru. Aplauz Kukocu trajao je dobra dva minuta. Slicno su ponovili partizanovci iduce godine u Hali sportova.
Igraci sampionske generacije:
Zoran Sretenovic, Velimir Perasovic, Luka Pavicevic, Toni Kukoc, Goran Sobin, Zeljko Poljak, Ivica Buric, Petre Naumovski, Dusko Ivanovic, Zoran Savic, Dino Radja, Aramis Naglic, Avy Lester, Pero Vucica, Velibor Radovic, Dusko Radovic, Dusan Miskovic, Alen Koludvoric, Josip Lovric, Leon Stipancev, Nenad Videka, Pasko Tomic, Teo Cizmic, Marijan Kraljevic, Zan Tabak... nadam se da nisam nikog ispustio.
http://uk.youtube.com/watch?v=xDV_gJmHYsw&feature=related
Тоа беше еден тим кој што можеше да смачка се пред себе.
Главната одлика,беше всушност тимската игра и неповторливите Раџа и Кукоч.
Не... не дека сум го заборавил Дражен Петровиќ и неговите 50-60 коша просек по утакмица кои што можеше да му ги даде на кого сака и кога сака,
ама барем у моето срце Цибона никогаш немала некое специјално место.Тимот,духот на Југопластика владееше со Европа на крајот на 80-тите и почетокот на деведесетите.
Дали некој друг од вас е емотивно врзан за сплитските жолти?
Повеќе инфо:
Najjaca ekipa ikad stvorena na prostoru bivse Jugoslavije. Cetiri puta za redom (88-91) prvak Jugoslavije, tri puta prvak Evrope (89-91). Na osnovu rezultata ne bi se reklo da su bili toliko dominantni (imali su vise poraza nego, na primer, Cibona sredinom osamdesetih), ali je to zato sto su postojali i super jaki Partizan, Cibona, odmah iza njih Zvezda, Olimpija, Zadar, Bosna...
Alfa i Omega ove sampionske ekipe bio je tandem Kukoc-Radja. Sta reci o Kukocu koji je osvojio ono sto nijedan Evropljanin nije. Krilo, po potrebi bek sa 208. Zatim Radja, centar sa 210 i motorikom dvometrasa. Povrede su ga osujetile da ima i uspesniju NBA karijeru.
Njih je razigravao Zoran Sretenovic, koji po Zeravici, nije bio dovoljno dobar za Zvezdu.
Dipl. prav. Dusko Ivanovic je konstantno bio rame uz rame Kukocu i Radji, svojim iskustvom i autoritetom gonio ostatak ekipe. A ko je mogao da blokira onaj sut? Niko nije imao tako celicne podlaktice i sut sa potpuno, ponavljam potpuno ispruzenim rukama, bez savijanja u laktu. Nezaboravan je bio i njegov ples sa suprugom nakon finala 1989. godine u Minhenu.
Velimiru Perasovicu je trebalo vremena da stasa u vrhunskog igraca, pa je tek 1991. dostigao svoj vrhunac. Resio je 4 utakmice kosevima u poslednjem napadu, sto mu je ranije falilo.
A ko se ispod kosa naigrao protiv Poljaka, pa Sobina i na kraju Savica. Svi savrseni na poziciji 4 (krilo-centar), svaki bolji od ovog prethodnog. Saviceva zamena Naglic, malo ispod tog nivoa, ali sjajan za po nekoliko minuta koliko su mu treneri davali.
Ivica Buric je bio Sretenoviceva zamena. Prljav, ostar, ali pravi vodja. Zbog povrede, sa 28 godina presao u trenere. Onako "mali" skocio za vrat Divcu i Arapovicu, u tucama na finalu KJ 1989.
Petre Naumovski ga je zamenio i znao sjajno da odigra ulogu epizodiste, kao i Luka Pavicevic, koji je kod Pavlicevica dobio novu sansu nakon teske saobracajne nesrece.
Tu veliku Jugoplastiku stvorila su tri Beogradjanina: Radovic, Slavnic i Maljkovic, svi nepozelji u Zvezdi. Uradili su veliki posao, da bi im se pridruzile legende Jugoplastike Jerkov, Tvrdic i ostali. Maljkovic je stvorio fanaticnu atmosferu u odbrani gde su svi ginuli i izludjivali Jamchyja (Maccabi), Rivu (Milan), Gallisa (Aris) i ostale evropske zvezde naviknute na kvotu 30+ po utakmici.
Tu sjajnu generaciju predvodili su kao treneri:
- Moka Slavnic, koji je forsirao tinejdzere Radju i Kukoca. Novinari su tad Jugoplastiku nazvali "zabavistem", te su natpisi poput "Bebama izrasli zubi" postali sve cesci.
- Preuzeo je Bozidar Maljkovic, koji je doveo Ivanovica i Sretenovica i postigao najvece uspehe klupa.
- Konacno, Zeljko Pavlicevic je zaokruzio nisku uspeha trecom titulom prvaka Evrope 1991. u Barceloni.
Zuti su bili popularni u svim delovima Jugoslavije. Ako se izuzme play-off 1989. gde su im sudije mozda malo pomogle (Partizan napustio teren u Splitu), na njihove uspehe ne moze da se stavi nijedna jedina zamerka. Nikakvih namestanja, nelegalnih transfera, crnih fondova nije bilo. Jednostavno, grupa odlicnih igraca, trenera i uprava koji su tesko radili, posteno se borili na terenu i dosli do sjajnih rezultata.
Zbog toga, bili su omiljeni svuda. 1990. su u finalu play offa pobedili Zvezdu. Maljkovic je poceo pred kraj (utakmica je vec bila resena), da vadi jednog po jednog igraca iz postave. Redom: Kukoc, Ivanovic, Radja... pobrali su nevidjene ovacije Zvezdinih navijaca u Pioniru. Aplauz Kukocu trajao je dobra dva minuta. Slicno su ponovili partizanovci iduce godine u Hali sportova.
Igraci sampionske generacije:
Zoran Sretenovic, Velimir Perasovic, Luka Pavicevic, Toni Kukoc, Goran Sobin, Zeljko Poljak, Ivica Buric, Petre Naumovski, Dusko Ivanovic, Zoran Savic, Dino Radja, Aramis Naglic, Avy Lester, Pero Vucica, Velibor Radovic, Dusko Radovic, Dusan Miskovic, Alen Koludvoric, Josip Lovric, Leon Stipancev, Nenad Videka, Pasko Tomic, Teo Cizmic, Marijan Kraljevic, Zan Tabak... nadam se da nisam nikog ispustio.
http://uk.youtube.com/watch?v=xDV_gJmHYsw&feature=related
