Како автор на темата да си се изјаснам. Ако си оформена личност и знаеш точно што вредело а што не во животот, што си добил а што изгубил ако ти избега експресниот воз ќе мора да одиш со оној другиот што застанува низ сите ниви тешејќи се дека тоа и не е така страшно па дури е и добро затоа што ќе уживаш низ релјефи и пејзажи. Тоа е самозалажувачката и поопшто прифатена варијанта. Ако реално седнеш со трезна глава и анализираш што било вчера а што е денес ќе сфатиш дека пропорциите се драстично различни. Матрикс момент, го земаш едното апче и велгуваш во светот на бајките каде што пред тебе стои гола Просека или она другото апче каде што гола стои Вистина. Освен ако не ти се потрефи по втор пат а тоа ретко се дешава барем не во општество каде што се е сведено на навика и интереси дури и после 30 години и 2 деца оти што си е сигурно сигурно си е нели боље просек или мизерија од некој отколку очај без никој. Самите си ги упропастувате шансите за нешто подобро со тоа што одите на сигурно. Ама во држава каде што тоа е принципот и правилото и не се може поинаку.
