Оваа година само почна добро. Како се движеше така работите стануваат полоши и полоши.
На бадник ми се падна паричката.
Ми ја скратија платата за 15% поради антикризните мерки на владата.
Девојката ми раскина.
Почна да ме фаќа апатија на работа, и општо во животот.
Имаше еден период кога секој четврток играв футбал со другарчињата во сала, потоа се префрлифме на тревнато игралиште. Дури и копачки си купив.
На Аларм фестивалот отидов со најголеми надежи за уште нераспакуван да си ја повредам ногата. Првиот ден го поминав таму во големи болки, вториот заминав за дома.
Потоа следеше најлошиот летен одмор во мојот живот досега. 18 дена тотално непланирани, толку лошо распоредено шетање низ земјава.
Во септември и купив лап-топ на сестра ми за да не се тепаме над компјутер.
Во меѓувреме сфатиф дека фотографиите ми стануваат се полоши и полоши, за од никаде да ми стигне инфо од Марко дека ќе прави нов курс за фотографија.
Потоа извршители ми ја блокираа сметката во банка, бидејќи другарчето на кое сум му жирант не платил долгови. За среќа брзо се разреши ситуацијата.
Се случи мојата прва групна изложба, поточно слајдожба. фотографиите идеа на бим наместо да ги печатиме. Парите што ги заштедивме така ги потрошивме за јадење/пиење

Повторно играм футбал со другарчињата.
Се фотографираф за пасош.
Кога ќе ја погледнам годинава наназад, ми идеше ап енд даун. Повеќе даун него ап, ал јбг, ја сум кул шизик батка.
Од работи кои ги посакував но не ми се остварија е менување на работно место. Можеби и не се трудев доволно на тој план. Посакував да најдам привлечна млада дама која ќе ме сака, ама изгледа не сум фраер до крај.