MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
Ако будизмот нема намера да ти понуди себеспознавање, осознавање... што тоа всушност будизмот нуди и прави, гледам го познаваш будизмот, па објасни ми, да поднаучам. :helou:[/quote]
Будизмот не познава конкретно божество. Она кое будизмот го ниду како учење е само огромна маса од зборови кои треба да ја пополнат празнината која тоа учење ја нуди, како врв на смислата од човековото постоење. Во принцип, сите тие азијатски учења, вклучувајќи го и будизмот, нудат леснотија на постоењето: практикување пасивност, преку која треба да се избегне кармичката зависнот на човекот, која се избегнува не само преку телесна пасивност, туку и преку духовна. Врвот на таквото практикување е наводното ослободување на духот од стегите на материјалното тело, па така ослободениот дух може да се спои. т.е. да го ностигне „ништавилото„ (нирваната), кое оние поединци кои го доживеале, го опишуваат како апслоутна ослободеност на духот со доживување на невидена леснотија. Зад та леснотија, секогаш стои оној кој зема уште од почетокот. Желбата нешто да се постигне по најкраткиот пат и на најлесниот можен начин, има само еден и ист завршеток: кај лукавиот.
Проста споредба на будистичките искуства со искуствата од православните подвижници, го велат следното: будистите доживуваат „нешто„-како состојба, а подвижниците доживуваат „некого„-како личност, како љубов.
Будизмот не познава конкретно божество. Она кое будизмот го ниду како учење е само огромна маса од зборови кои треба да ја пополнат празнината која тоа учење ја нуди, како врв на смислата од човековото постоење. Во принцип, сите тие азијатски учења, вклучувајќи го и будизмот, нудат леснотија на постоењето: практикување пасивност, преку која треба да се избегне кармичката зависнот на човекот, која се избегнува не само преку телесна пасивност, туку и преку духовна. Врвот на таквото практикување е наводното ослободување на духот од стегите на материјалното тело, па така ослободениот дух може да се спои. т.е. да го ностигне „ништавилото„ (нирваната), кое оние поединци кои го доживеале, го опишуваат како апслоутна ослободеност на духот со доживување на невидена леснотија. Зад та леснотија, секогаш стои оној кој зема уште од почетокот. Желбата нешто да се постигне по најкраткиот пат и на најлесниот можен начин, има само еден и ист завршеток: кај лукавиот.
Проста споредба на будистичките искуства со искуствата од православните подвижници, го велат следното: будистите доживуваат „нешто„-како состојба, а подвижниците доживуваат „некого„-како личност, како љубов.