Епа вака... ќе почнам од почеток. Бевме група од 6 луѓе. Месец дена однапред имавме резервирано повратни авионски карти Белград-Рим (околу 80-90 евра). До Белград одевме со автобус четвртокот вечерта, а летот за Рим беше петок сабајле. Кога стигнавме во Рим прво нешто што направиме беше да отидеме до фан-шопот на Лацио кој се наоѓаше на 2-3 улици од железничката станица, за да резервираме карти. Картите ги добивме следниот ден.
После цел ден шетање низ Рим во саботата и цела ноќ журкање дојде денот за големото дерби. Откако се распрашавме како да стигнеме до Олимпико, тргнавме со метро, се симнавме на одредена станица, излеговме горе и се качивме во трамвај. Очигледно го одбравме погрешниот пат бидејќи трамвајот беше полн со романисти.

Кога се симнавме од трамвајот, се упативме кон еден мост во близината бидејќи го видовме Олимпико од другата страна. Како што се приближувавме, сфативме дека мостот води кон Curva Sud. За среќа, само што го поминавме мостот, свртевме десно по една улица и го заобиколивме стадионот, доаѓајќи на вистинското место.
Влеговме на стадионот на 90-100 минути пред почетокот на натпреварот.

Како што одминуваше времето, трибините се повеќе се полнеа.

Кореографијата на Nord на почетокот на дербито:

За навивањето на Sud не можам да коментирам бидејќи слабо го слушав, сепак се работеше за оддалеченост од повеќе од 100 метри. На Nord се вртеа едно 4-5 песни ако се сеќавам добро, од кои најчесто се пееше T'amiamo, која е прилично нова песна на навивачите на Лацио, ако не се лажам првпат беше пеена на натпреварот со Палермо претходното коло.
Од самиот натпревар немам слики, еден другар снимаше неколку клипови, па ако успеам да ги земам од него, ќе ги постирам тука. На крајот на мечот, за жал...
Тоа е тоа... петти пораз по ред, четврти со Реја. Човекот едноставно не го бива за дерби натпревари... Мислам дека е време да си оди, ако не сега, тогаш на крајот на сезоната.
Како и да е...
Ave Cesare, Ave Paolo, Ave Laziali! Non Mollare Mai!!!