12 години од офанзивата во Арачиново
- Креатор на темата Igor Wolf
- Време на започнување
- Статус
Hiryu
H+
- Член од
- 5 мај 2013
- Мислења
- 674
- Поени од реакции
- 848
Точно, тоа е ситуација во која си доволно свесен дека е Готово и капитулираш.
Ама јас велам тогаш требаше најмногу и најактивно дејство, зошто??
Па според меѓународно право тоа важи само за легална армија т.е не важи за терористи(и јасно ќе го злоупотребат-армија би вратила со гест некое ослободување а овие враќа со етничко чистење
Ние де факто и де јуре муи дадовме легалност на тероризмот и неговиот ентитет олицетворен кај нас како ОНА, исто и со Амнестијата-посебно со неа пак!)
--- надополнето: 23 јуни 2013 во 22:59 ---
Ауу ако сега констатира е срамота навистина.
Тоа беше пред поодамна.(дури и во политиката нешто налик среден рок по траење)
za ova bravo, ednas nesto pametno da kazes, tocno e deka nekoi begaa vo grcija, i takanatamu da ne se poftoruvam
- Член од
- 26 септември 2012
- Мислења
- 8.418
- Поени од реакции
- 7.211
- Член од
- 26 септември 2011
- Мислења
- 539
- Поени од реакции
- 2.371
Тони Ангелески
Слава и почит на Никола Пехчевски, Александар Стојчев, Атанас Јанев и Оливер Китановски, херои Македонски. Пред точно 12 години, паднаа во нерамна битка во селото Арачиново. Непосредно пред акцијата, доброволно се пријавија да учествуваат во првите редови на нападот. Имав прилика да го видам нивното загинување. Многу земји и народи би позавиделе на такво јунаштво. Загинаа за државата, која денес не ги одбележува нивните дела и имиња. На истиве овие датуми, другата страна, учките, организираат турнири, посети на семејствата, континуирана помош на членови од фамилиите и низа други активности кои овие денови може да се прочитаат на порталите. Со исклучок на поединци, и секако, оние најмладите, после толку години, би заклучил дека, овие наши браќа, загинале за мивки и преваранти, кои денес уживаат во прескапо платената слобода. Загинаа за луѓе, кои денес бесрамно газат на нивната крв, на нивните коски, бегајќи од овие датуми и овие настани. На ваквите датуми, многумина молчат и чекаат што побрзо да измине денот. Нашион председател, минатата ноќ, до доцна заглави во шоуто на Миленко. Потроши неколку часа кај водител за кого има правосилна пресуда за десетици сторени измами. За тоа време, можеше да посети барем две семејства, да положи цвеќе на некој споменик. Истото се однесува и за другите, и за власта и за опозиција. Курветини и платеници кои оваа држава ја носат во сигурна пропаст. СЛАВА И ПОЧИТ ЗА ХЕРОИТЕ ! ПОЧИТ ЗА СИТЕ ВИСТИНСКИ БРАНИТЕЛИ ! ЕДЕН ДЕН ПРАВДАТА ЌЕ БИДЕ ИСПРАВЕНА ! ДА ЖИВЕЕ МАКЕДОНИЈА !
Тони беше припадник на ПЕП-Посебните Полициски единици и бесе уцесник во Арачиново и во др места каде имасе воени дејствиа
Слава и почит на Никола Пехчевски, Александар Стојчев, Атанас Јанев и Оливер Китановски, херои Македонски. Пред точно 12 години, паднаа во нерамна битка во селото Арачиново. Непосредно пред акцијата, доброволно се пријавија да учествуваат во првите редови на нападот. Имав прилика да го видам нивното загинување. Многу земји и народи би позавиделе на такво јунаштво. Загинаа за државата, која денес не ги одбележува нивните дела и имиња. На истиве овие датуми, другата страна, учките, организираат турнири, посети на семејствата, континуирана помош на членови од фамилиите и низа други активности кои овие денови може да се прочитаат на порталите. Со исклучок на поединци, и секако, оние најмладите, после толку години, би заклучил дека, овие наши браќа, загинале за мивки и преваранти, кои денес уживаат во прескапо платената слобода. Загинаа за луѓе, кои денес бесрамно газат на нивната крв, на нивните коски, бегајќи од овие датуми и овие настани. На ваквите датуми, многумина молчат и чекаат што побрзо да измине денот. Нашион председател, минатата ноќ, до доцна заглави во шоуто на Миленко. Потроши неколку часа кај водител за кого има правосилна пресуда за десетици сторени измами. За тоа време, можеше да посети барем две семејства, да положи цвеќе на некој споменик. Истото се однесува и за другите, и за власта и за опозиција. Курветини и платеници кои оваа држава ја носат во сигурна пропаст. СЛАВА И ПОЧИТ ЗА ХЕРОИТЕ ! ПОЧИТ ЗА СИТЕ ВИСТИНСКИ БРАНИТЕЛИ ! ЕДЕН ДЕН ПРАВДАТА ЌЕ БИДЕ ИСПРАВЕНА ! ДА ЖИВЕЕ МАКЕДОНИЈА !
Тони беше припадник на ПЕП-Посебните Полициски единици и бесе уцесник во Арачиново и во др места каде имасе воени дејствиа
Се се ама кога ќе види човек слика од Милошевиќ wtf? Па само тој и никој друг е крив што Косово е денес држава... Мораше да им оди по кеифот на Америте и да влезе војска на територијата... Ако се случеше тоа немаше да има прогресивни настани -бегалци-војна во Македонија 2001, поделба на Македонија и прогласување на Косово за држава
- Член од
- 26 септември 2011
- Мислења
- 539
- Поени од реакции
- 2.371
Еве сведоштва на поранешен бранител !
Цела деценија ме измачува Радуша
Не постои ништо што може да ми ги избрише сликите од заседата кај Радуша, длабоко во мене сé уште ми е мачнината од сликата што ја паметам, раскажува пензионираниот полицаец Ацо Стојановски од Унијата на бранителите на Македонија
Не постои ништо што може да ми ги избрише сликите од заседата кај Радуша. Длабоко во мене сé уште стои мачнината од сликата на моите раскрвавени колеги додека ги извлекував од јагленосаниот автомобил, додека над главата ми летаа куршуми од терористите. Кога заседата понекогаш ќе ме остави на раат, се обидувам да отспијам малку, меѓутоа сеќавањата набргу ме навјасуваат.
Пензионираниот полицаец Ацо Стојановски од Скопје вака го почнува секое сеќавање на 2001-та. Денес тој е инвалид и претседател на Унијата на бранители на Македонија.
Стојановски меѓу колегите и другарите важи за херој што спасил два живота. Полицаецот учествувал во конфликтот во 2001-та како заменик-командир на вод на полициска единица во реонот на Радуша. Тој е меѓу првите македонски бранител што ја формирале нивната унија. За него заседата кај Радуша е најлошата работа што му се случила во животот. Ацо е средовечен полицаец, кој со инвалидитет ја завршил својата кариера. Кај него не може да се види нималку страв од она што го преживеал. Ама, вели, очите и душата понекогаш го издаваат, од сé што видел пред десет години.
Заедно со Ацо ги посетивме местата каде што се одвиваа немилите настани што му го променија животот. Вознемирено се присетуваше на секоја минута. Пред десет години шест полицајци пристигнале во 9 часот наутро во Радуша со „застава 101“ и со „лада нива“. По еден час тргнале назад кон Скопје и биле нападнати од заседа.
- Беше утро и возевме по патот меѓу Дворци и Радуша. Сé беше нормално. Времето беше сончево исто како денеска, по десет години. Ни јавија дека селскиот оџа нé повикал да нé замоли да ги оставиме на мира тие што не фатиле пушка в рака - раскажува ветеранот.
Тргнуваме надолу, кон местото на нападот.
- Замислете, истите грмушки сé уште стојат. Не се измениле, останале такви какви што ги паметам. Терористите излегоа оттаму. Беа на десетина метри пред нас, во правецот накај што се движевме - додаде тој.
Сé траело четириесетина минути. Напаѓачите со автомати и со зољи отвориле оган врз полициските возила. Во „заставата“, која била предводник на патролата и се превезувал Стојановски, завршиле две зољи, а „ладата“ успеала да стигне до најблискиот полициски пункт, каде што им била дадена помош.
Стојановски се присетува како ги извлекувал еден по еден ранетите колеги. Тој пукал кон напаѓачите и самиот успеал да ги одбрани ранетите повеќе од половина час додека не пристигнало засилувањето. Петнаесетина минути пред 11 часот полицајците биле извлечени со хермелин на АРМ, а напаѓачите се разбегале. Во овој инцидент ранети беа заменикот Стојановски, резервистите Зоран Трповски, Влатко Јовановски и Васе Пешевски, како и двајцата доброволци Киров Даниел и Дарко Поповски.
Пензионираниот очевидец на воениот конфликт нé прошета насекаде низ реонот што му бил работна должност и каде што командувал со своите полицајци. Тој вели дека тука месното население ги правело највкусните јагниња и најдоброто сирење, а рибата била посебен специјалитет. Стојановски нé однесе во блиската гостилница, каде што секогаш го пиел своето кафе кога ќе излезел на пауза.
- Генерално тука не се променило многу, а намерно не доаѓав да не се присетувам на трагедијата. Месното население се истите луѓе и живеат со истите проблеми на секојдневието - вели Ацо.
Сепак разрушената амбуланта, полициската станица, општинската зграда и железничката станица ќе останат сведоци на сé што пред една деценија се случуваше во овие краишта на Македонија.
--- надополнето: 24 јуни 2013 во 13:45 ---
http://www.youtube.com/watch?v=1X86MWXAGQY
Цела деценија ме измачува Радуша
Не постои ништо што може да ми ги избрише сликите од заседата кај Радуша, длабоко во мене сé уште ми е мачнината од сликата што ја паметам, раскажува пензионираниот полицаец Ацо Стојановски од Унијата на бранителите на Македонија
Не постои ништо што може да ми ги избрише сликите од заседата кај Радуша. Длабоко во мене сé уште стои мачнината од сликата на моите раскрвавени колеги додека ги извлекував од јагленосаниот автомобил, додека над главата ми летаа куршуми од терористите. Кога заседата понекогаш ќе ме остави на раат, се обидувам да отспијам малку, меѓутоа сеќавањата набргу ме навјасуваат.
Пензионираниот полицаец Ацо Стојановски од Скопје вака го почнува секое сеќавање на 2001-та. Денес тој е инвалид и претседател на Унијата на бранители на Македонија.
Стојановски меѓу колегите и другарите важи за херој што спасил два живота. Полицаецот учествувал во конфликтот во 2001-та како заменик-командир на вод на полициска единица во реонот на Радуша. Тој е меѓу првите македонски бранител што ја формирале нивната унија. За него заседата кај Радуша е најлошата работа што му се случила во животот. Ацо е средовечен полицаец, кој со инвалидитет ја завршил својата кариера. Кај него не може да се види нималку страв од она што го преживеал. Ама, вели, очите и душата понекогаш го издаваат, од сé што видел пред десет години.
Заедно со Ацо ги посетивме местата каде што се одвиваа немилите настани што му го променија животот. Вознемирено се присетуваше на секоја минута. Пред десет години шест полицајци пристигнале во 9 часот наутро во Радуша со „застава 101“ и со „лада нива“. По еден час тргнале назад кон Скопје и биле нападнати од заседа.
- Беше утро и возевме по патот меѓу Дворци и Радуша. Сé беше нормално. Времето беше сончево исто како денеска, по десет години. Ни јавија дека селскиот оџа нé повикал да нé замоли да ги оставиме на мира тие што не фатиле пушка в рака - раскажува ветеранот.
Тргнуваме надолу, кон местото на нападот.
- Замислете, истите грмушки сé уште стојат. Не се измениле, останале такви какви што ги паметам. Терористите излегоа оттаму. Беа на десетина метри пред нас, во правецот накај што се движевме - додаде тој.
Сé траело четириесетина минути. Напаѓачите со автомати и со зољи отвориле оган врз полициските возила. Во „заставата“, која била предводник на патролата и се превезувал Стојановски, завршиле две зољи, а „ладата“ успеала да стигне до најблискиот полициски пункт, каде што им била дадена помош.
Стојановски се присетува како ги извлекувал еден по еден ранетите колеги. Тој пукал кон напаѓачите и самиот успеал да ги одбрани ранетите повеќе од половина час додека не пристигнало засилувањето. Петнаесетина минути пред 11 часот полицајците биле извлечени со хермелин на АРМ, а напаѓачите се разбегале. Во овој инцидент ранети беа заменикот Стојановски, резервистите Зоран Трповски, Влатко Јовановски и Васе Пешевски, како и двајцата доброволци Киров Даниел и Дарко Поповски.
Пензионираниот очевидец на воениот конфликт нé прошета насекаде низ реонот што му бил работна должност и каде што командувал со своите полицајци. Тој вели дека тука месното население ги правело највкусните јагниња и најдоброто сирење, а рибата била посебен специјалитет. Стојановски нé однесе во блиската гостилница, каде што секогаш го пиел своето кафе кога ќе излезел на пауза.
- Генерално тука не се променило многу, а намерно не доаѓав да не се присетувам на трагедијата. Месното население се истите луѓе и живеат со истите проблеми на секојдневието - вели Ацо.
Сепак разрушената амбуланта, полициската станица, општинската зграда и железничката станица ќе останат сведоци на сé што пред една деценија се случуваше во овие краишта на Македонија.
--- надополнето: 24 јуни 2013 во 13:45 ---
http://www.youtube.com/watch?v=1X86MWXAGQY
- Член од
- 26 септември 2011
- Мислења
- 539
- Поени од реакции
- 2.371
АРАЧИНОВО И 12 ГОДИНИ ПО KОНФЛИKТОТ ЈА БРАНУВА ЈАВНОСТА
ОНА со 20-метарски јарбол ќе ја слави победата
Ќе доделиме признанија на семејствата на загинатите припадници на ОНА, велат од Општина Арачиново, а Стојанче Ангелов порачува дека без помош од меѓународните претставници поранешните припадници на УЧK ќе немаше што да слават
Почит, признанија за семејствата на загинатите припадници на ОНА во Арачиново во 2001 година и јарбол висок 20 метри со албанското национално знаме, од една страна и пораки дека без помош од меѓународните претставници поранешните припадници на УЧK, а сега елитата на ДУИ ќе немаше што да слави, од другата страна - и 12 години по конфликтот сведочат за контроверзиите на тогашните случувања.
И додека припадниците на безбедносните сили ги одбележуваат датумите на битките од 2001 година, припадниците на поранешна ОНА, институции и здруженија на големо ги слават како најсветли датуми од поновата историја на Албанците.
Општина Арачиново и Здружението на ветераните на ОНА предводено од Фазли Велиу денеска ќе доделат признанија на осум семејства на загинати во битките за Арачиново. По едно признание ќе добијат и семејства на загинати во Арачиново од Kосово и од Албанија.
-Централната прослава ќе се одржи кај меморијалниот центар над Арачиново каде што ќе биде поставен дваесетметарски јарбол со националното знаме. Ќе доделиме признанија на семејствата на загинатите, а пригодни говори се очекува да одржат градоначалникот на Арачиново, Брахим Ајвази, Фазли Велиу и лидерот на ДУИ Али Ахмети - ни изјави Шефик Дураку, советник на градоначалникот.
Тој додава дека поканети се сите пратеници и министри на ДУИ како и гости од Kосово и од Албанија. Дураку вели дека не е спорно што прославата е во организација на Општината бидејќи финансиите се обезбедени од донатори, а Општината ги платила само признанијата за семејствата.
Во соопштението од Општината се вели дека „24 јуни е датум обележан во најновата историја на Албанците во Македонија, ден на гордоста и на меѓународното признавање на УЧK. Тогаш, на овој ден УЧK беше признаена како организирана војска со јасна политичка платформа за правата на Албанците во Македонија“.
Бранителите, пак, завчера ја одбележаа годишнината од офанзивата на македонските вооружени сили во обид да се заземе селото. Во офанзивата за Арачиново загинаа Атанас Јанев, Никола Пехчевски и Александар Стојчев, а Оливер Kитановски кој беше ранет, подоцна почина во болница. Селото на 9 јуни 2001 година беше прогласено за слободна територија од страна на тогашната ОНА под водство на Џезаир Шаќири-Хоџа.
Тогашниот генерал на специјалната единица „Тигри“ Стојанче Ангелов, кој во Арачиново беше меѓу најтешко повредените, за најавената прослава на поранешните припадници на ОНА вели дека тие знаат како да ги почитуваат своите жртви што загинале за идејата за голема Албанија, маскирана како идеја за човекови права. Потсетувајќи се на случувањата пред 12 години, тој вели:
- Арачиново е типичен пример дека Македонија како мала држава е немоќна да се спротивстави на меѓународната заедница колку и да е во право. Македонскиот државен врв беше принуден да го отвори обрачот во кои беа затворени припадниците на УЧK и да ги пушти живи и неказнети заедно со нивните мртви и ранети, да излезат надвор за повторно да ги напаѓаат безбедносните сили. Ваквите настани треба да ни бидат поука за во иднина ако влеземе во конфликт со меѓународната заедница. Да не беше меѓународната заедница, припадниците на ОНА ќе беа убиени сите до еден и денеска немаше да слават, туку ќе жалеа.
Неколку дена откако македонските бранители влегоа во Арачиново, со одлука на државниот врв и претставниците на НАТО и на ОБСЕ беше донесена одлука да се повлече македонската војска, а припадниците на ОНА беа евакуирани од Арачиново со автобуси под покровителство на НАТО.
И додека бранителите битката кај Арачиново ја одбележуваат со положување свежо цвеќе пред Споменикот на бранителите во центарот на Скопје, поранешните припадници на ОНА, а сега ДУИ, со богата програма ја слават победата во Арачиново во нелегално изградениот меморијален центар, веднаш над селото. Меморијалниот центар, кој беше замислен како симбол на Албанија, Kосово и на Илирида, почна да се гради во 2006 година без дозвола, а спорно беше дали ќе биде споменик или само гробишта за осумтемина загинати во битката за Арачиново.
ОНА со 20-метарски јарбол ќе ја слави победата
Ќе доделиме признанија на семејствата на загинатите припадници на ОНА, велат од Општина Арачиново, а Стојанче Ангелов порачува дека без помош од меѓународните претставници поранешните припадници на УЧK ќе немаше што да слават
Почит, признанија за семејствата на загинатите припадници на ОНА во Арачиново во 2001 година и јарбол висок 20 метри со албанското национално знаме, од една страна и пораки дека без помош од меѓународните претставници поранешните припадници на УЧK, а сега елитата на ДУИ ќе немаше што да слави, од другата страна - и 12 години по конфликтот сведочат за контроверзиите на тогашните случувања.
И додека припадниците на безбедносните сили ги одбележуваат датумите на битките од 2001 година, припадниците на поранешна ОНА, институции и здруженија на големо ги слават како најсветли датуми од поновата историја на Албанците.
Општина Арачиново и Здружението на ветераните на ОНА предводено од Фазли Велиу денеска ќе доделат признанија на осум семејства на загинати во битките за Арачиново. По едно признание ќе добијат и семејства на загинати во Арачиново од Kосово и од Албанија.
-Централната прослава ќе се одржи кај меморијалниот центар над Арачиново каде што ќе биде поставен дваесетметарски јарбол со националното знаме. Ќе доделиме признанија на семејствата на загинатите, а пригодни говори се очекува да одржат градоначалникот на Арачиново, Брахим Ајвази, Фазли Велиу и лидерот на ДУИ Али Ахмети - ни изјави Шефик Дураку, советник на градоначалникот.
Тој додава дека поканети се сите пратеници и министри на ДУИ како и гости од Kосово и од Албанија. Дураку вели дека не е спорно што прославата е во организација на Општината бидејќи финансиите се обезбедени од донатори, а Општината ги платила само признанијата за семејствата.
Во соопштението од Општината се вели дека „24 јуни е датум обележан во најновата историја на Албанците во Македонија, ден на гордоста и на меѓународното признавање на УЧK. Тогаш, на овој ден УЧK беше признаена како организирана војска со јасна политичка платформа за правата на Албанците во Македонија“.
Бранителите, пак, завчера ја одбележаа годишнината од офанзивата на македонските вооружени сили во обид да се заземе селото. Во офанзивата за Арачиново загинаа Атанас Јанев, Никола Пехчевски и Александар Стојчев, а Оливер Kитановски кој беше ранет, подоцна почина во болница. Селото на 9 јуни 2001 година беше прогласено за слободна територија од страна на тогашната ОНА под водство на Џезаир Шаќири-Хоџа.
Тогашниот генерал на специјалната единица „Тигри“ Стојанче Ангелов, кој во Арачиново беше меѓу најтешко повредените, за најавената прослава на поранешните припадници на ОНА вели дека тие знаат како да ги почитуваат своите жртви што загинале за идејата за голема Албанија, маскирана како идеја за човекови права. Потсетувајќи се на случувањата пред 12 години, тој вели:
- Арачиново е типичен пример дека Македонија како мала држава е немоќна да се спротивстави на меѓународната заедница колку и да е во право. Македонскиот државен врв беше принуден да го отвори обрачот во кои беа затворени припадниците на УЧK и да ги пушти живи и неказнети заедно со нивните мртви и ранети, да излезат надвор за повторно да ги напаѓаат безбедносните сили. Ваквите настани треба да ни бидат поука за во иднина ако влеземе во конфликт со меѓународната заедница. Да не беше меѓународната заедница, припадниците на ОНА ќе беа убиени сите до еден и денеска немаше да слават, туку ќе жалеа.
Неколку дена откако македонските бранители влегоа во Арачиново, со одлука на државниот врв и претставниците на НАТО и на ОБСЕ беше донесена одлука да се повлече македонската војска, а припадниците на ОНА беа евакуирани од Арачиново со автобуси под покровителство на НАТО.
И додека бранителите битката кај Арачиново ја одбележуваат со положување свежо цвеќе пред Споменикот на бранителите во центарот на Скопје, поранешните припадници на ОНА, а сега ДУИ, со богата програма ја слават победата во Арачиново во нелегално изградениот меморијален центар, веднаш над селото. Меморијалниот центар, кој беше замислен како симбол на Албанија, Kосово и на Илирида, почна да се гради во 2006 година без дозвола, а спорно беше дали ќе биде споменик или само гробишта за осумтемина загинати во битката за Арачиново.
Рудници и
ООЗТ Рудници и железарница - Скопје
Mногу е битно овие луѓе често да се спомнати меѓу луѓето.На ТВ секако се цензурирани, многу не се ни свесни дека постојат и многу се со македонскиот синдром на кратка меморија.Да потсетуваме дека имало некој по прави вредности и во вакви расипани времиња.
И никогаш не разбрав зошто никој од војската или полицијата не отиде контра многу мизерни и апсурдни работи, амнестија на крвници, давање места како заслуга за убиени војници и слично.Изгледа и таму е ситуацијата на еден војвода двајца кодоши...
И џабе некој запнал за бројки и надмоќност кога една рака луѓе го држеа цел регион на Радуша
Abe uste diskutirate so Dardan-ia ...Pa toj me ubeduvase deka kosovo ima pomala ama podbro obucena armija od Srbija...i kao demek ako go urnat spomenikot mozelo srbija da ja okupiraat....
Veke mu dijagnosticirav bolesta....eve
Racionalizam
Racionalizam je gnoseološki pravac (teorija spoznaje), filozofsko učenje, koje smatra da se objektivna stvarnost može spoznati samo mišljenjem, da se temelji na umu, razumu, intelektu. Riječ je latinskog porijekla.
U općem smislu racionalizmom nazivamo onaj pravac u teoriji spoznaje koji, bez obzira na to odbacuje li osjetilno iskustvo kao jedan od izvora i oblika naše spoznaje stvarnosti ili ne, smatra da je objektivnu stvarnost moguće spoznati samo mišljenjem, to jest da je spoznaja jedino dana u našem umu, razumu, intelektu Postoje, dakle, istine koje su nezavisno od osjetilnog opažanja i iskustva ne potječu od njega, već su produkt takozvanog "čistog mišljenja", pa su prema tome i te istine i spoznaje apriorni ili urođeni oblici uma.
Francuz Rene Descartes, nizozemski Židov Baruch de Spinoza i Nijemac Leibniz dali su racionalistički filozofski okvir onom silnom zamahu matematike, mehanike, optike, revolucionarnom napretku priro
Rationalism
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about the philosophical method, position, theory, or view. For other uses, see Rationalism (disambiguation).
In epistemology, rationalism is the view that "regards reason as the chief source and test of knowledge"[1] or "any view appealing to reason as a source of knowledge or justification."[2] More formally, rationalism is defined as a methodology or a theory "in which the criterion of the truth is not sensory but intellectual and deductive."[3] Rationalists believe reality has an intrinsically logical structure. Because of this, rationalists argue that certain truths exist and that the intellect can directly grasp these truths. That is to say, rationalists assert that certain rational principles exist in logic, mathematics, ethics, and metaphysics that are so fundamentally true that denying them causes one to fall into contradiction. Rationalists have such a high confidence in reason that proof and physical evidence are unnecessary to ascertain truth – in other words, "there are significant ways in which our concepts and knowledge are gained independently of sense experience."[4] Because of this belief, empiricism is one of rationalism's greatest rivals.
Veke mu dijagnosticirav bolesta....eve
Racionalizam
Racionalizam je gnoseološki pravac (teorija spoznaje), filozofsko učenje, koje smatra da se objektivna stvarnost može spoznati samo mišljenjem, da se temelji na umu, razumu, intelektu. Riječ je latinskog porijekla.
U općem smislu racionalizmom nazivamo onaj pravac u teoriji spoznaje koji, bez obzira na to odbacuje li osjetilno iskustvo kao jedan od izvora i oblika naše spoznaje stvarnosti ili ne, smatra da je objektivnu stvarnost moguće spoznati samo mišljenjem, to jest da je spoznaja jedino dana u našem umu, razumu, intelektu Postoje, dakle, istine koje su nezavisno od osjetilnog opažanja i iskustva ne potječu od njega, već su produkt takozvanog "čistog mišljenja", pa su prema tome i te istine i spoznaje apriorni ili urođeni oblici uma.
Francuz Rene Descartes, nizozemski Židov Baruch de Spinoza i Nijemac Leibniz dali su racionalistički filozofski okvir onom silnom zamahu matematike, mehanike, optike, revolucionarnom napretku priro
Rationalism
From Wikipedia, the free encyclopedia
This article is about the philosophical method, position, theory, or view. For other uses, see Rationalism (disambiguation).
In epistemology, rationalism is the view that "regards reason as the chief source and test of knowledge"[1] or "any view appealing to reason as a source of knowledge or justification."[2] More formally, rationalism is defined as a methodology or a theory "in which the criterion of the truth is not sensory but intellectual and deductive."[3] Rationalists believe reality has an intrinsically logical structure. Because of this, rationalists argue that certain truths exist and that the intellect can directly grasp these truths. That is to say, rationalists assert that certain rational principles exist in logic, mathematics, ethics, and metaphysics that are so fundamentally true that denying them causes one to fall into contradiction. Rationalists have such a high confidence in reason that proof and physical evidence are unnecessary to ascertain truth – in other words, "there are significant ways in which our concepts and knowledge are gained independently of sense experience."[4] Because of this belief, empiricism is one of rationalism's greatest rivals.
Hiryu
H+
- Член од
- 5 мај 2013
- Мислења
- 674
- Поени од реакции
- 848
Бидејќи "патриоти" владеат.
Хинт: Заедно со терористите кои ги амнестираа за нешто што направија а ниту во сирија ниту во Авганистан се икма случено алудирам на масакрите, малтретирањето и изживувањето и.т.н
chipicaoo
unknown
НЕ СЕРИ МНОГО КОГА НЕ ЗНАЕШ ИСТОРИЈА
pumaval
Дрвен Адвокат
- Член од
- 5 септември 2008
- Мислења
- 1.482
- Поени од реакции
- 598
Глеам телма вести денес и можам да речам дека од Македонија по ненормална држава нема на цртан филм!
Шпоновите се отракаа на цело!
Нешто исто како глувците да прават свадба пред мачорот.
Сите апаши, убијци, педофили и друг остаток да се соберат во една држава, нема да можат да ја направат толку бедна како Македонија.
Сваќам дека сме немоќни како држава против нато и еу, а оти како народ сме овци?
Ако неможе државата оти ние седиме?
Шпоновите се отракаа на цело!
Нешто исто како глувците да прават свадба пред мачорот.
Сите апаши, убијци, педофили и друг остаток да се соберат во една држава, нема да можат да ја направат толку бедна како Македонија.
Сваќам дека сме немоќни како држава против нато и еу, а оти како народ сме овци?
Ако неможе државата оти ние седиме?
- Член од
- 26 септември 2011
- Мислења
- 539
- Поени од реакции
- 2.371
Еве ја улогата на Америка во 2001 накратко во текстов.За ова зборувам ова лично го знам и добро ми се познати овие податоци и многу др кои не се познати во јавноста за валканата и контролирана војна.Америка нема пријателски земји има само интереси прочитајте го текстов доволно е описана улогата на Америка во кратки црти
ИСТОРИЈАТА НА ТАЈНИТЕ ВОЈНИ НА АМЕРИКА
Кога американските и британските војници на НАТО во Македонија почнаа да ги евакуираат албанските бунтовници во јуни 2001-ва, службените лица тврдеа дека тие едноставно се обидуваат да и помогнат на Европа да избегне разурнувачка граѓанска војна. Најголемиот дел од медиумите послушно го повторуваа овој спин како факт.
Меѓутоа објаснувањето би имало смисла само ако ги игнорираш проблематичните контрадикции: имено, САД ги поддржуваше и македонските вооружени сили и Албанците кои се бореа против нив. На ова му претходеше и една деценија на збунувачка и манипулативна западна политика, чиј климакс беше бомбардирањето на Србија и наметнувањето "мир" преку агресијата во Косово. Заедно, овие потези директно го дестабилизираа регионот.
Во Македонија главниот посредник беше MPRI (Military Professional Resources, Inc.), во тоа време голема приватна воена компанија, чиј командант за Македонија беше американски генерал со силни врски со командантот на ОВК, Агим Чеку и со македонскиот генерал, Јован Андрејевски.
MPRI и слични приватни воени компании, успеаа најголемиот дел од своето финансирање да го извадат од Стејт Департманот, Пентагон и ЦИА. На пример, MPRI ја тренираше и ја опреми Федералната армија на Босна, со помош на голем договор со Стејт Департманот. Со текот на годините, компанијата тврди дека "помагала" во Хрватска, Србија, Босна и Македонија - што значи го вооружувала и тренирал сите страни во конфликтот. Во 2000-та, тие извадија најмалку 70 милиони долари од своите глобални операции.
Во блиска соработка со Пентагон, MPRI исто така се погрижи за тренингот и опремувањето на ОВК во продолжението на војните во Југославија. Подоцна, истата фирма испорача воена помош за македонската армија, ново американско оружје за албанските бунтовници и информации од воената разузнавачка служба за двете страни.
Во основа, ова беше стандардна процедура која со децении имаше голем успех на Блискиот Исток: ги одржуваш двете страни да не станат премногу силни една за друга и ја засилуваш моќта за преговарање на човекот што ги држи конците. Уште подобро, комбинирај го ова со дезинформација, односно кажи и на јавноста дека правиш едно, додека го правиш спротивното.
Не се во прашање сојузници и непријатели. Овие ознаки можат да се променат заради голем број причини. Во 1999-та Албанците беа жртви и борци за слобода. Во 2001-ва, тие официјално беа закана. Нориега, Хусеин и бин Ладен се само тројца ликови кои ја научија оваа лекција и од пријатели се претворија во непријатели.
И која беше вистинската цел во Македонија? Земјата беше во финансиска лудачка кошула, нејзиниот буџет во основа беше контролиран од ММФ и Светската банка во име на меѓународните кредитори. Бидејќи ММФ го одреди максимумот за воена потрошувачка, единствената опција за финансирање беше приватизација. Според Jane's Defense Weekly, процесот започнува со продажбата на владиниот дел во Македонски Телеком.
Меѓутоа имаше многу поголем влог - работи како стратешки нафтоводи и транспортни коридори низ земјата. Меѓутоа ова нема да биде очигледно уште долги години. Ова е уште една тактика: колку е можно подолго чувај ја оригиналната агенда сокриена.
Извадок од текстот Big Lies: How Our Corporate Overlords, Politicians and Media Establishment Warp Reality and Undermine Democracy
ИСТОРИЈАТА НА ТАЈНИТЕ ВОЈНИ НА АМЕРИКА
Кога американските и британските војници на НАТО во Македонија почнаа да ги евакуираат албанските бунтовници во јуни 2001-ва, службените лица тврдеа дека тие едноставно се обидуваат да и помогнат на Европа да избегне разурнувачка граѓанска војна. Најголемиот дел од медиумите послушно го повторуваа овој спин како факт.
Меѓутоа објаснувањето би имало смисла само ако ги игнорираш проблематичните контрадикции: имено, САД ги поддржуваше и македонските вооружени сили и Албанците кои се бореа против нив. На ова му претходеше и една деценија на збунувачка и манипулативна западна политика, чиј климакс беше бомбардирањето на Србија и наметнувањето "мир" преку агресијата во Косово. Заедно, овие потези директно го дестабилизираа регионот.
Во Македонија главниот посредник беше MPRI (Military Professional Resources, Inc.), во тоа време голема приватна воена компанија, чиј командант за Македонија беше американски генерал со силни врски со командантот на ОВК, Агим Чеку и со македонскиот генерал, Јован Андрејевски.
MPRI и слични приватни воени компании, успеаа најголемиот дел од своето финансирање да го извадат од Стејт Департманот, Пентагон и ЦИА. На пример, MPRI ја тренираше и ја опреми Федералната армија на Босна, со помош на голем договор со Стејт Департманот. Со текот на годините, компанијата тврди дека "помагала" во Хрватска, Србија, Босна и Македонија - што значи го вооружувала и тренирал сите страни во конфликтот. Во 2000-та, тие извадија најмалку 70 милиони долари од своите глобални операции.
Во блиска соработка со Пентагон, MPRI исто така се погрижи за тренингот и опремувањето на ОВК во продолжението на војните во Југославија. Подоцна, истата фирма испорача воена помош за македонската армија, ново американско оружје за албанските бунтовници и информации од воената разузнавачка служба за двете страни.
Во основа, ова беше стандардна процедура која со децении имаше голем успех на Блискиот Исток: ги одржуваш двете страни да не станат премногу силни една за друга и ја засилуваш моќта за преговарање на човекот што ги држи конците. Уште подобро, комбинирај го ова со дезинформација, односно кажи и на јавноста дека правиш едно, додека го правиш спротивното.
Не се во прашање сојузници и непријатели. Овие ознаки можат да се променат заради голем број причини. Во 1999-та Албанците беа жртви и борци за слобода. Во 2001-ва, тие официјално беа закана. Нориега, Хусеин и бин Ладен се само тројца ликови кои ја научија оваа лекција и од пријатели се претворија во непријатели.
И која беше вистинската цел во Македонија? Земјата беше во финансиска лудачка кошула, нејзиниот буџет во основа беше контролиран од ММФ и Светската банка во име на меѓународните кредитори. Бидејќи ММФ го одреди максимумот за воена потрошувачка, единствената опција за финансирање беше приватизација. Според Jane's Defense Weekly, процесот започнува со продажбата на владиниот дел во Македонски Телеком.
Меѓутоа имаше многу поголем влог - работи како стратешки нафтоводи и транспортни коридори низ земјата. Меѓутоа ова нема да биде очигледно уште долги години. Ова е уште една тактика: колку е можно подолго чувај ја оригиналната агенда сокриена.
Извадок од текстот Big Lies: How Our Corporate Overlords, Politicians and Media Establishment Warp Reality and Undermine Democracy
- Член од
- 14 август 2006
- Мислења
- 45.774
- Поени од реакции
- 85.798
БРАНИТЕЛИТЕ СЕ СЕЌАВААТ НА ОФАНЗИВАТА ПРЕД 12 ГОДИНИ
Воено го добивме, Арачиново падна политички
Воено ќе го добиевме, но политички го изгубивме Арачиново. Ова е најкусата констатација која може да се извлече од разговорот на „Дневник“ со неколку припадници на македонските вооружени сили, кои пред 12 години учествуваа во офанзивата на Арачиново. Тие неволно се присетуваат на конфликтот во 2001 година, бидејќи загинаа или беа ранети нивни соборци, но не пропуштаат да порачаат дека пресудно за исходот од воените дејствија е одлучноста на државниот врв дали сака или не да ја брани државата.
И додека ДУИ и Здружението на ветераните на ОНА вчера на годишнината од битката во Арачиново со подигање 20-метарски јарбол слави и дели признанија на семејствата на загинатите, бранителите сметаат дека одлуката за повлекување од Арачиново е пресвртницата во 2001 од која можело да се насети дека разрешницата на конфликтот ќе заврши на зелена маса.
- Со прогласување слободни територии, таму каде што им успеваше УЧK почна да го спроведува проектот за голема Албанија. Арачиново беше дел од на нивната мапа. Иако беа добро организирани, имаа добро изградени фортификациски одбранбени објекти, беа добро обучени и даваа јак отпор, ќе успеевме да го освоиме Арачиново. Арачиново беше опколено од безбедносните сили, борбите почнаа, силите добро напредуваа, дури навлеговме во селото до училиштето, односно до првата борбена линија кога од државниот врв дојде наредба за повлекување. Што да ви кажам и денеска кога се сеќавам на тој момент ми се мешаат чувствата - раскажува бранител кој војувал во Арачиново.
Тој вели дека имало и директни битки со припадниците на ОНА, но и гранатирања со ракетни минофрлачи. Според него, колебање имало кај државниот врв, односно имало несигурност во тоа што го прави. Во такви ситуации, државниот врв, вели тој, треба да има јасен став дали вооружените сили ја бранат или не државата.
И бранителот Д.П., кој во офанзивата бил ранет смета дека безбедносните сили воено го добиле Арачиново.
-Имаше жестоки битки, загинати и ранети. Бев во првите борбени редови и бев ранет половина час пред генералот Стојанче Ангелов. Ме извлекоа. Имавме стратегија, напредувавме. Не требаше да се повлечеме оти Арачиново беше добиено - вели снајперистот Д.П.
Неговиот колега од конфликтот Н.Д. раскажува дека првиот ден од офанзивата на Арачиново бил повреден од шрапнел во ногата и во тилот.
- Ме префрлија во болница. Таму разбрав дека тешко ранети во истата болница се донесени и генералот Ангелов и Оливер Kитановски, кој за жал им подлегна на повредите. Знаејќи ја поставеноста на безбедносните сили, подготвеноста на елитните единици тврдам дека за кусо време с`ќе беше готово. И 12 години по тоа не сум рамнодушен, бидејќи од мојата единица имаше загинати и ранети. Не сум задоволен од статусот на бранителите, без разлика дали биле ранети или не. Мачно ми е, не можам повеќе д зборувам - вели бранителот Н.Д.
Неколку дена откако македонските бранители влегоа во Арачиново, со одлука на државниот врв и претставниците на НАТО и на ОБСЕ беше донесена одлука да се повлече македонската војска, а припадниците на ОНА беа евакуирани од Арачиново со автобуси под покровителство на НАТО.
Воено го добивме, Арачиново падна политички
Воено ќе го добиевме, но политички го изгубивме Арачиново. Ова е најкусата констатација која може да се извлече од разговорот на „Дневник“ со неколку припадници на македонските вооружени сили, кои пред 12 години учествуваа во офанзивата на Арачиново. Тие неволно се присетуваат на конфликтот во 2001 година, бидејќи загинаа или беа ранети нивни соборци, но не пропуштаат да порачаат дека пресудно за исходот од воените дејствија е одлучноста на државниот врв дали сака или не да ја брани државата.
И додека ДУИ и Здружението на ветераните на ОНА вчера на годишнината од битката во Арачиново со подигање 20-метарски јарбол слави и дели признанија на семејствата на загинатите, бранителите сметаат дека одлуката за повлекување од Арачиново е пресвртницата во 2001 од која можело да се насети дека разрешницата на конфликтот ќе заврши на зелена маса.
- Со прогласување слободни територии, таму каде што им успеваше УЧK почна да го спроведува проектот за голема Албанија. Арачиново беше дел од на нивната мапа. Иако беа добро организирани, имаа добро изградени фортификациски одбранбени објекти, беа добро обучени и даваа јак отпор, ќе успеевме да го освоиме Арачиново. Арачиново беше опколено од безбедносните сили, борбите почнаа, силите добро напредуваа, дури навлеговме во селото до училиштето, односно до првата борбена линија кога од државниот врв дојде наредба за повлекување. Што да ви кажам и денеска кога се сеќавам на тој момент ми се мешаат чувствата - раскажува бранител кој војувал во Арачиново.
Тој вели дека имало и директни битки со припадниците на ОНА, но и гранатирања со ракетни минофрлачи. Според него, колебање имало кај државниот врв, односно имало несигурност во тоа што го прави. Во такви ситуации, државниот врв, вели тој, треба да има јасен став дали вооружените сили ја бранат или не државата.
И бранителот Д.П., кој во офанзивата бил ранет смета дека безбедносните сили воено го добиле Арачиново.
-Имаше жестоки битки, загинати и ранети. Бев во првите борбени редови и бев ранет половина час пред генералот Стојанче Ангелов. Ме извлекоа. Имавме стратегија, напредувавме. Не требаше да се повлечеме оти Арачиново беше добиено - вели снајперистот Д.П.
Неговиот колега од конфликтот Н.Д. раскажува дека првиот ден од офанзивата на Арачиново бил повреден од шрапнел во ногата и во тилот.
- Ме префрлија во болница. Таму разбрав дека тешко ранети во истата болница се донесени и генералот Ангелов и Оливер Kитановски, кој за жал им подлегна на повредите. Знаејќи ја поставеноста на безбедносните сили, подготвеноста на елитните единици тврдам дека за кусо време с`ќе беше готово. И 12 години по тоа не сум рамнодушен, бидејќи од мојата единица имаше загинати и ранети. Не сум задоволен од статусот на бранителите, без разлика дали биле ранети или не. Мачно ми е, не можам повеќе д зборувам - вели бранителот Н.Д.
Неколку дена откако македонските бранители влегоа во Арачиново, со одлука на државниот врв и претставниците на НАТО и на ОБСЕ беше донесена одлука да се повлече македонската војска, а припадниците на ОНА беа евакуирани од Арачиново со автобуси под покровителство на НАТО.
- Статус