12 годишни желби

[Nemiseverue]

Процедурално, до Сатори...

Коментирав и на темата “Мајка ми е досадна...“а општо за родителите, и тврдам дека родителите ја имаат целосната власт врз децата. Како ќе ги моделираат зависи од нивната способност. И темата очигледно ќе се врти околу родителите, бидејќи тие се виновни за недостатоците на децата, не општеството.

 

[ada]

И јас не ги сметам родителите за единствени виновници. Детето како пластелин го оформуваат медиумите и општеството, можеби и повеќе од самото блиско семејство.
Нешто слично на "фото-курвата", и "мамо, сакам-пари" феноменот е само дел од еден процес на општество кое се повеќе се глобализира и кое има конзумеризам во секоја пора. Америка се судри со ова уште во '60-те, односно во поп-ерата.
Има една книга од социологот Daniel Boorstin, во која се разгледува оваа феноменологија и која случајно неодамна ја прочитав. Тој говори за псевдо-настани, псевдо-реалност и псевдо-луѓе. Псевдо во контекстов означува нешто што е симулација на реалност. Телевизијата, компјутерите и нетот нудат псевдо ралност која е попримамлива од фактичката. Сервираат луѓе и настани на начин кој "маѓепсува". А, парите се единствениот начин да се стане дел од тој псевдо-свет, па нормално дека и дечиња ќе ги бараат.
Дополнително, македонската реалност на квази-капитализам и општа сиромаштија ги отежнува нештата. Децата, поради глобализацијата, ја имаат имформацијата за сите оние нешта кои ги нуди "белиот свет", а не можат да си ги приуштат. На пример, знаат дека омилениот им рапер 50 Cent има колекција на патики со свој потпис, знаат дека нивното Hi5 другарче од Висконсин има таков пар патики, знаат дека може да си ги нарачаат преку PC, али знаат и дека мама и тато не можат да ги платат. Тоа ги прави уше пожедни за материјални средства.
Така да не е проблемот ни у родителите, ни у децата, него у цела една светска тенденција. И освен ако не се случи една добра ревизија на капитализмот и глобализацијата како процес, нема игледи било што да се смени, туку напротив.

 

[Nemiseverue]

И јас не ги сметам родителите за единствени виновници. Детето како пластелин го оформуваат медиумите и општеството, можеби и повеќе од самото блиско семејство.
Нешто слично на "фото-курвата", и "мамо, сакам-пари" феноменот е само дел од еден процес на општество кое се повеќе се глобализира и кое има конзумеризам во секоја пора. Америка се судри со ова уште во '60-те, односно во поп-ерата.
Има една книга од социологот Daniel Boorstin, во која се разгледува оваа феноменологија и која случајно неодамна ја прочитав. Тој говори за псевдо-настани, псевдо-реалност и псевдо-луѓе. Псевдо во контекстов означува нешто што е симулација на реалност. Телевизијата, компјутерите и нетот нудат псевдо ралност која е попримамлива од фактичката. Сервираат луѓе и настани на начин кој "маѓепсува". А, парите се единствениот начин да се стане дел од тој псевдо-свет, па нормално дека и дечиња ќе ги бараат.
Дополнително, македонската реалност на квази-капитализам и општа сиромаштија ги отежнува нештата. Децата, поради глобализацијата, ја имаат имформацијата за сите оние нешта кои ги нуди "белиот свет", а не можат да си ги приуштат. На пример, знаат дека омилениот им рапер 50 Cent има колекција на патики со свој потпис, знаат дека нивното Hi5 другарче од Висконсин има таков пар патики, знаат дека може да си ги нарачаат преку PC, али знаат и дека мама и тато не можат да ги платат. Тоа ги прави уше пожедни за материјални средства.
Така да не е проблемот ни у родителите, ни у децата, него у цела една светска тенденција. И освен ако не се случи една добра ревизија на капитализмот и глобализацијата како процес, нема игледи било што да се смени, туку напротив.

Thank you :helou:

Неспорно е дека општеството наметнува одреден начин на живеење и размислување како на возрасните така и на децата. Но децата од своето раѓање се табула раса, и некој мора да им ја наполни главата. Децата не учат од улицата на 10 месечна возраст, ниту од другарчињата бебиња, туку исклучиво од своите родители. Или од оние кои ги одгледуваат.
Темата околу фотокурвата никогаш не го начна родителскиот проблем затоа и не беа спомнати. Таму веќе разговаравме за какви такви личности кои го контролираат своето тело и своите мисли, за разлика од случајов кој го поставив каде сметам дека идеологијата, навиките и желбите на децата сеуште се во фаа на градење. (Очигледно се излажав, бидејќи тргнав од моите сфаќања кога бев 12 годишник)

Општеството ни наметнува еден заебан систем. Тоа може да констатираме веднаш што се однесува до мене. Но, доколку го оставиме тоа туку така, ниедно дете нема да се развие во доктор, или правник или уметник. Сите ќе бидат вагабонти и светските првенства во копмјутерски игри ќе бидат поплатени од спортистите. (фак, нееее) Родителот е оној кој од самото раѓање на детето, мора во глава да му всади дека светот кој ќе го сретне надвор од врата мора да го прифати со комплетна резерва и да не је зема здраво за готово секоја пропаганда. Малите деца се потценети од возрасните дека ништо не разбираат и не сфаќаат. Па се случуваат ситуации да им се објаснува дека не може да се купи количката затоа што Дедо Мраз е на одмор Комплетно губење на родителскиот авторитет бидејќи детето подоцна или порано ќе дознае дека го излажале, а општеството не идиграло никаква улога во таа лага. Од друга страна улицата никогаш нема да го излаже, секоја лоша и добра работа ја покажува на прва топка без маски, без лажење.

Што значи, родителот дозволил детето да биде воспитувано од улицата, а не обратно и како што би требало да биде... родителот да биде тој, кој ќе диктира какви правила на игра да има улицата.

 

[ada]

Се слагам со твоето погорно излагање во потполност. Но, затоа што уште од третата година кога детето започнува со социјализација, и околината (во која не спаѓаат само родителите) почнува да има исклучително силно влијание, па невозможно е детето да се изолира од истата.
Кога детето би имало родители кои би му покажувале дека капиталот не е се, сигурно тоа би имало удел во mind-set-от на тоа дете. Но, секое уклучување на телевизорот или искачање надвор му пренесуваат некоја друга порака, па почнува да ги преиспитува нештата научени од родителите. И се јавува конфликт кој го остава збунет.
Точката на која најмногу се "кршат" децата е идејата за успех и моќ која силно почнува да се освестува во пред-адолесцентниот период. Имено, претпоставуваме дека детето потекнува од семејство во кое и со зборови и со дела се покажува дека моќта и успехот лежи во човечноста, желбата за лична надградба и слично, а не во колата, марката патики и слично. Но, првите неколку искачања во дискотека, мсн муабети и видени реклами му велат дека моќ и успех е нешто сосоема поинакво. И детето, кога доаѓа времето да се социјализира и стане општествено вклучено, го одбира и сака да го постигне општествено прифатениот модел на успех(барем надворешно, настрана неговите лични двојби и тенденции).
Затоа, освен ако не одгледуваш дете у пештера изолирано од други контакти, тешко дека ќе го заштитиш од влијанието на божеството пари.

 

[Nemiseverue]

Се слагам со твоето погорно излагање во потполност. Но, затоа што уште од третата година кога детето започнува со социјализација, и околината (во која не спаѓаат само родителите) почнува да има исклучително силно влијание, па невозможно е детето да се изолира од истата.
Кога детето би имало родители кои би му покажувале дека капиталот не е се, сигурно тоа би имало удел во mind-set-от на тоа дете. Но, секое уклучување на телевизорот или искачање надвор му пренесуваат некоја друга порака, па почнува да ги преиспитува нештата научени од родителите. И се јавува конфликт кој го остава збунет.
Точката на која најмногу се "кршат" децата е идејата за успех и моќ која силно почнува да се освестува во пред-адолесцентниот период. Имено, претпоставуваме дека детето потекнува од семејство во кое и со зборови и со дела се покажува дека моќта и успехот лежи во човечноста, желбата за лична надградба и слично, а не во колата, марката патики и слично. Но, првите неколку искачања во дискотека, мсн муабети и видени реклами му велат дека моќ и успех е нешто сосоема поинакво. И детето, кога доаѓа времето да се социјализира и стане општествено вклучено, го одбира и сака да го постигне општествено прифатениот модел на успех(барем надворешно, настрана неговите лични двојби и тенденции).
Затоа, освен ако не одгледуваш дете у пештера изолирано од други контакти, тешко дека ќе го заштитиш од влијанието на божеството пари.

Децата се речиси идентични копии на родителите. Како по надворешниот изглед, така и по начинот на размислување и однесување. Случувањата во општеството секако влијааат и сугерираат особено на еден млад човек што треба да прави (иако најчесто погрешно) но тие не се пресудни. За да не оддолговлекувам, само пример ќе кажам. Оние родители кои се повеќе посветени на спритуалистичкиот момент или интелектуалците, своите деца секако ќе ги воспитуваат во тој дух. И тие деца ќе пораснат во луѓе кои нема да ги интересираат фенси патиките на 50 Сент, туку ќе ги интересира што е последно преведено од Лорка. (пример де) И за тоа треба да одвои родителот... но тоа е веќе друга тема.
Оние родители кои спаѓаат во просекот на нормален граѓанин отсекогаш им покажувале (несвесно) на своите деца дека парите се се` во животот. Затоа потоа и на MTV и е лесно да ги замота во вртлогот и да им ги продаде патиките на Фифти.

 

[ada]

Децата се речиси идентични копии на родителите. Како по надворешниот изглед, така и по начинот на размислување и однесување. Случувањата во општеството секако влијааат и сугерираат особено на еден млад човек што треба да прави (иако најчесто погрешно) но тие не се пресудни. За да не оддолговлекувам, само пример ќе кажам. Оние родители кои се повеќе посветени на спритуалистичкиот момент или интелектуалците, своите деца секако ќе ги воспитуваат во тој дух. И тие деца ќе пораснат во луѓе кои нема да ги интересираат фенси патиките на 50 Сент, туку ќе ги интересира што е последно преведено од Лорка. (пример де) И за тоа треба да одвои родителот... но тоа е веќе друга тема.
Оние родители кои спаѓаат во просекот на нормален граѓанин отсекогаш им покажувале (несвесно) на своите деца дека парите се се` во животот. Затоа потоа и на MTV и е лесно да ги замота во вртлогот и да им ги продаде патиките на Фифти.

Мојот личен пример ми вели нешто друго. Ќе го изнесам затоа што сметам дека е во склоп на темата.
Конкретно, дел сум во семејство во кое отсекогаш имало материјално изобилие и во кое парите не биле некоја битна тема, затоа што не недостасувале, туку спротивно. Воспитувана од уметник, на кој секогаш поважно му било да прочита некое дело, отколку да има најнов модел на штикли и кој ми пренел дека пренагласувањето на статусни симболи е одлика на простите.
Во 1-ва средно се здружив со деца во under-ground филм, за кои и 300 денари потрошени на искачање беа одлика на снобизам и пред кои не пушев Davidoff цигари затоа што истите, според нив, ме правеа сноб.
Ова се случуваше до мојата 4-та година средно, кога по стицај на околности станав дел од "имучното", изразито снобовско, друштво кое учеше во истиот приватен колеџ со мене. И тогаш заборавив и на се што мислев дека знам до тогаш. Почнав да менувам мобилни и пречесто, да купувам облека од фенси бутици, да ме фаќа паника ако неам барем 1.500 денари за искачање, да гледам кој каква марка на мобилен има, кој каква кола има и слично(нешто што дотогаш ми се немаше случено и што од мала ме имаа научено дека е страшно некултурно). Отидов до таму што се потсмевав на оние што немаа. И којзнае во што ќе се претворев, ако не се упишев на ликовна академија. Дури и таму на почетокот ми беше шок што колегите без срам пушеа Rodeo цигари или викаа дека немаат пари за влез во некој клуб и слично. И се ова само затоа што пројдов една ебана година во опкружение во кое парите беа одлика на вредност.
Затоа, не ми држи вода теоријата дека битно е само она што родителите го пренесуваат. Да, многу е важно но, не и единствено пресудно. Има многу други, подеднакво влијателни фактори кои ја оформуваат индивидуата.

 

[Nemiseverue]

Мојот личен пример ми вели нешто друго. Ќе го изнесам затоа што сметам дека е во склоп на темата.
Конкретно, дел сум во семејство во кое отсекогаш имало материјално изобилие и во кое парите не биле некоја битна тема, затоа што не недостасувале, туку спротивно. Воспитувана од уметник, на кој секогаш поважно му било да прочита некое дело, отколку да има најнов модел на штикли и кој ми пренел дека пренагласувањето на статусни симболи е одлика на простите.
Во 1-ва средно се здружив со деца во under-ground филм, за кои и 300 денари потрошени на искачање беа одлика на снобизам и пред кои не пушев Davidoff цигари затоа што истите, според нив, ме правеа сноб.
Ова се случуваше до мојата 4-та година средно, кога по стицај на околности станав дел од "имучното", изразито снобовско, друштво кое учеше во истиот приватен колеџ со мене. И тогаш заборавив и на се што мислев дека знам до тогаш. Почнав да менувам мобилни и пречесто, да купувам облека од фенси бутици, да ме фаќа паника ако неам барем 1.500 денари за искачање, да гледам кој каква марка на мобилен има, кој каква кола има и слично(нешто што дотогаш ми се немаше случено и што од мала ме имаа научено дека е страшно некултурно). Отидов до таму што се потсмевав на оние што немаа. И којзнае во што ќе се претворев, ако не се упишев на ликовна академија. Дури и таму на почетокот ми беше шок што колегите без срам пушеа Rodeo цигари или викаа дека немаат пари за влез во некој клуб и слично. И се ова само затоа што пројдов една ебана година во опкружение во кое парите беа одлика на вредност.
Затоа, не ми држи вода теоријата дека битно е само она што родителите го пренесуваат. Да, многу е важно но, не и единствено пресудно. Има многу други, подеднакво влијателни фактори кои ја оформуваат индивидуата.

Па всушност примерот и не ти оди во прилог. Зборуваш за години кои се бајаги после 12 ама и не е тоа толку важно. Ти си била дел од едните, па си била дел од другите, и сега колку сфатив си некаде измеѓу. Што значи дека твојата потрага по себе завршила, си се пронашла себе.
Повеќето од децата воопшто и не се бараат, ти очигледно си имала одврзани раце да одлучиш што ќе бидеш, па си ги видела двете страни, но најчесто децата ја немаат таа шанса. Наметнато им е од дома што да бидат, и што да сакаат без ниту децата, ниту родителите да знаат дека го направиле тоа. А и примерот е само еден од многуте, јас можам да најдам илјадници каде глупи родители воспитале глупи деца, и родители со неизмерно многу пари ги воспитале децата да не знаат да ја воочат вредноста на тие пари.

Инаку, не викам дека околината нема да влијае на оформување на личноста, сигурно ќе влијае... но ќе влијае онолку, колку децата ќе и дозволат. А децата се само родителски марионети во тие рани години.

 

[Delux]

Ова е мислење на членот mkdpro.AceBoy на темата [thread=423]Што сакате да бидете.[/thread]
Прашањето ми е од маааалку пофилозофска природа. Ова мислење го земам како пример, не се задржувајте на него премногу.
Што би требало едно дете да сонува на 12 години за својата иднина? Тоа сигурно не се пари, која е позадината на ваквиот “став“ на еден 12 годишник? Зошто е оваа деформација во детските глави?

Виктор,зошто деформација?
И децата на таа воздраст си имаат некои идеали тоа е за поздрав.

 

[THE_CHOSEN_ONE]

Faktori koi go oblikuvaat covekot(zborime za zrela licnost nad 20 godini)
10% vrsnicite,mediumite MTV, Pink, Planet Payner
39% Roditelite
51% e samata licnost
A kaj 12 godishik statistikata bi izgledala ovaka:
70% vrsnicite,mediumite MTV, Pink, Planet Payner
20% roditelite
10% e samata licnost.

 

[Ankica]

:helou: Јас мислам дека најмногу зависи од генот . Деца при исти родители во исти услови на воспитување ,израснуваат во сосема различни личности, но ,има едно но, порано родителите со фамилијата се собирале на ручек на седенки , разговарале ,ако мажот морал повеќе да работи ,жената била повеке дома и се посветувала на семејството. Сега се сосема поинакви работите и двата родитела се еднакво одсатни од дома , децата се препуштени на игри на компјутер ,улица , повекето родители и да немаат толку, им ги задоволуваат потребите на децата ,во смисол да не заостануваат од др.во однос облека ,мобилни ,и сега тука се јавува тоа дека мора да се има пари и дека се е во тоа.Ние нашите деца ги носевме да спортуваат ,дури и ние скијавме за да бидеме со нив,одевме заедно во кино театар и потоа дискутиравме за тоа . Денес моите синови се прекрасни луге со добри професии и добри фамилии ,но по мое мислење треба повеке да им се посветуваат на децата . Сега не сакам да им се мешам за разлика од порано кога имав требувања од нив и на моменти бев строг родител .Но пак ќе кажам секое време носи свое бреме , па така и нашите млади , можеби така треба да биде .Ве сакам:smir: :smir: :smir:

 

[Nemiseverue]

:helou: Јас мислам дека најмногу зависи од генот . Деца при исти родители во исти услови на воспитување ,израснуваат во сосема различни личности, но ,има едно но, порано родителите со фамилијата се собирале на ручек на седенки , разговарале ,ако мажот морал повеќе да работи ,жената била повеке дома и се посветувала на семејството. Сега се сосема поинакви работите и двата родитела се еднакво одсатни од дома , децата се препуштени на игри на компјутер ,улица , повекето родители и да немаат толку, им ги задоволуваат потребите на децата ,во смисол да не заостануваат од др.во однос облека ,мобилни ,и сега тука се јавува тоа дека мора да се има пари и дека се е во тоа.Ние нашите деца ги носевме да спортуваат ,дури и ние скијавме за да бидеме со нив,одевме заедно во кино театар и потоа дискутиравме за тоа . Денес моите синови се прекрасни луге со добри професии и добри фамилии ,но по мое мислење треба повеке да им се посветуваат на децата . Сега не сакам да им се мешам за разлика од порано кога имав требувања од нив и на моменти бев строг родител .Но пак ќе кажам секое време носи свое бреме , па така и нашите млади , можеби така треба да биде .Ве сакам:smir: :smir: :smir:

Со сета почит Анкица кон твоето искуство, но...

Двете болдирани не ми одат едно со друго. Знам дека се запнав со ова “Parenthood 100% Ultras“ но уште малку и прекинувам.
Индивидуалноста на личноста секако ќе влијае, но ќе влијае дали детето ќе израсне во човек кој доцни, кој се смее на глупи вицови или кој пие одреден вид на кафе. Но однесувањето спрема луѓето е друга работа.

Велиш порано се случувало тоа... исто така рече дека пари мора да се има и тие се трошат на видео игри компјутери и мобилни телефони, за разлика од минататото кога тие пари се трошеа на социјализација на децата. Што ги спречува денес родителите да ги однесат децата да членуваат во ватерполо клубови (исклучиво добро за развојот на психофизичката кондиција), или на шах (развој на умствениот капацитет) или на гимнастика(усовршување на физичката спремност), за разлика од уплаќањето за славење родендени во компјутерски клубови, купување најнови графички картички за да може по цел ден да си ги расипува очите од неквалитетен монитор... итн... итн...
Да, денес на пазарот се нуди тоа, тука општеството игра улога, но родителот мора да најде начин да го реши тоа. За пари се` може да се стори. Затоа повторно, сметам дека карактерот на детето лежи во рацете на неговите родители. И сметам дека за лошото воспитание на детето, признание треба да добие исклучиво родителот. И затоа најчесто истите родители на децата им ја полнат главата со други оправдувања, кои мене не ми се допаѓаат.
п.с. Анкица, знаеш дека и ние те сакаме тебе :smir: :smir: :smir:

п.п.с THE_CHOSEN_ONE, ова се произволни податоци, или имаш извор?

 

[ada]

Велиш порано се случувало тоа... исто така рече дека пари мора да се има и тие се трошат на видео игри компјутери и мобилни телефони, за разлика од минататото кога тие пари се трошеа на социјализација на децата. Што ги спречува денес родителите да ги однесат децата да членуваат во ватерполо клубови (исклучиво добро за развојот на психофизичката кондиција), или на шах (развој на умствениот капацитет) или на гимнастика(усовршување на физичката спремност), за разлика од уплаќањето за славење родендени во компјутерски клубови, купување најнови графички картички за да може по цел ден да си ги расипува очите од неквалитетен монитор... итн... итн...
Да, денес на пазарот се нуди тоа, тука општеството игра улога, но родителот мора да најде начин да го реши тоа. За пари се` може да се стори. Затоа повторно, сметам дека карактерот на детето лежи во рацете на неговите родители. И сметам дека за лошото воспитание на детето, признание треба да добие исклучиво родителот. И затоа најчесто истите родители на децата им ја полнат главата со други оправдувања, кои мене не ми се допаѓаат.
п.с. Анкица, знаеш дека и ние те сакаме тебе :smir: :smir: :smir:

Виктор, мораш да прифатиш дека родителот е круцијален и единствен до 3-та година. После стапува на сцена околината и општеството, со влијание скоро подеднакво со она родителското. Факт, па сеа дали ти се свиѓа или не, твоја работа.
Кога родителот би го тргал детето од околината со цел да го "заштити", во смисол рика детево и моли да изигра партија кантер со друштвото, а овој го тера да оди на тренинг карате, а одма после на курс француски и на крај у нижо музичко, тогаш тоа дете би било под притисок, угушено и трауматизирано и родителот не би му направил воопшто добра услуга со тој притисок.
Тоа што ти го очекуваш, ти е као твоите да те терале рецимо да спиеш на под послан со черга, затоа што така правеле во минатото и затоа што е здраво за кичмата, а ти да сакаш да спиеш на нормален кревет како сите твои другарчиња од околината. Некои нешта не може и не треба да му се наметнуваат на детето. И понекогаш може да биде психолошка траума кога детето упорно се отргнува од општествено прифатените текови.
Затоа што звучиш како да забораваш дека детето од раѓање е личност, а не аморфен пластелин и има право и на лични избори во склоп со својата индивидуалност, а не само на импути од родителите. Има ншто што се вика презаштитнички настроен родител. Иако со најдобри намери, тој го уништува детето.
Таков би бил и резултатот кога би го терал детето да си игра со камчиња додека ти куцаш на PC, а неговите другарчиња гледаат комедија на DivX
Инаку ве сакам и тебе и анкица и сите форумџии:smir::smir::smir:prcle

 

[Nemiseverue]

Тоа што ти го очекуваш, ти е као твоите да те терале рецимо да спиеш на под послан со черга, затоа што така правеле во минатото и затоа што е здраво за кичмата, а ти да сакаш да спиеш на нормален кревет како сите твои другарчиња од околината. Некои нешта не може и не треба да му се наметнуваат на детето. И понекогаш може да биде психолошка траума кога детето упорно се отргнува од општествено прифатените текови.
Затоа што звучиш како да забораваш дека детето од раѓање е личност, а не аморфен пластелин и има право и на лични избори во склоп со својата индивидуалност, а не само на импути од родителите. Има ншто што се вика презаштитнички настроен родител. Иако со најдобри намери, тој го уништува детето.
Таков би бил и резултатот кога би го терал детето да си игра со камчиња додека ти куцаш на PC, а неговите другарчиња гледаат комедија на DivX
Инаку ве сакам и тебе и анкица и сите форумџии:smir::smir::smir:prcle

Пак ќе се сложам со тебе, ама овој пат и доказ ќе приложам дека се сложувам, еве еден мој краток пост на друга тема...

Зар мислиш дека ти како родител дека треба да му вршиш тортура за тоа да биде среќно. Не Миркец, ти го правиш тоа за твојата душа да биде мирна. Не му помагаш на своето дете. Се` што можеш да направиш е да му набиеш комплекси кои ќе ги влече низ животот. Твојата работа (како родител) е да го нараниш, напиеш, дадеш кров над глава, воспиташ додека е мало, и помогнеш доколку сe појави невоља.

Јас не велам дека е лесно да се биде родител, велам дека не е обврска која може секој да си ја дозволи. Од мал милион причини.

Арно ама, авторитетот на родителот се гради. А секоја градба почнува од нула, од темел, од бебе.
Јас не велам дека родителот треба по секоја цена да го натера детето да посетува карате или не знам што, но мора да му сугерира дека е тоа убаво и добро. Сепак се` е залудно ако родителот не успее на време да го воспостави мостот на комуникација со своето дете. Кога ќе се влезе во тинејџерство, само дипломатија и компромис спасуваат. Но тогаш според моето тврдење, детето веќе треба да има изградено желба за убави работи, да цени спорт, уметност, интелектуална надградба а не кантер страјк да биде негов живот.

На крај, се сложувам со целиот пост, и ја закопувам секирата на оваа тема. И ја ве сакам сите (освен оние кои не), а особено Ада, Анкица и др. чл. на овој ф. на кои ник.нејм. им почнува на А... како Ада и Анкица на пример... :smir: :smir: :smir:

 

[Ankica]

:helou: Точно е, родителите многу грешат . Тоа е најтешката професија а нема никаква школа за неа . Сепак ќе кажам ,затоа сме различни , воспитувани од различни родители ,луге со различни приоритети . Да не им се лутиме многу на родителите ,највероватно толку можеле , а и ние не случајно сме нивни деца:smir: :smir: :smir:

 

[*ani*]

Па точно е дека родителот не треба да го одвојува своето дете од средината, ниту пак да врши тортура врз детето дали ке оди или не на карате,мегутоа родителот може да се воздржува пред детето со изјавите како „немаме пари ,учи за да бидеш богат....“да престанат со купување на мобилни телефони уште на 7 години...Децата сега уште од мали се воспитуваат да го гледат материјалното,и самите родители се виновни за тоа бидејки и материјално обезбедената мајка не се дружи со некоја од пониската класа,која не купува во познатите бутици.Е сега кога ке ги поминеме годините на пубертетот,кој пат ке го следиме останува на нас,меѓутоа,едно дете од 12 години ни случајно не треба да има најголема желба да биде богат!