B
BrunoFresh
Гостин
Вечна им слава
Немој да ме јебеш бре, далеко од тоа дека планините биле пуни со терористи, туку заседа се организира само ако претходно имаш знаење за движењето на патролатаБраќата малку мешаат поими. Амнестијата не значи дека не си виновен, напротив кога знаеш дека си крив бараш амнестија.
Мене лично повеќе ме боли амнестијата што им ја дадовме на нашите генерали заради нивното (не)знаење да праќаат патроли со 10-20 луѓе сред планини пуни со терористи.
Вечна им слава.
загинаа за да не збориш ти Шклиптарски и да не не живееш до Г.АлбанијаВечна ви слава херои !
Ама, за шо загинавте?
Со овие апаши и продадени души во собрание ништо чудно за некоја година да живееме таму кај што кажа ти.загинаа за да не збориш ти Шклиптарски и да не не живееш до Г.Албанија
па сите воени битки во 2001 беа добиени , САМО ПОЛИТИЧАРИТЕ КАПИТУЛИРААСо овие апаши и продадени души во собрание ништо чудно за некоја година да живееме таму кај што кажа ти.
За жал, мислеле дека гинат за тоа. Но, не било до нив, туку до тие над нив, во фотељите.загинаа за да не збориш ти Шклиптарски и да не не живееш до Г.Албанија
Не живеам јас во Г.Албанија гршка си и тој јазик никогаш не може да биде задолжителен да денот кога ке се случат овие две работи нема да бидам на тастатурава да пишувам .SaluteЗа жал, мислеле дека гинат за тоа. Но, не било до нив, туку до тие над нив, во фотељите.
Ти практично и живееш во Голема Албанија, ако си во Чаир, да речеме, а и Албанскиот ќе е задолжителен таму.
Имаше многу што не си дојдоа дома,и последните сеќавања од нив се тажни,затоа што на последното нешто што се сеќаваш е тоа дека во војничка униформа заминува.Кога првите три возила влегле во кривината, во вид на потковица, од три страни биле нападнати од терористи. Се пукало од золји, снајпери, бомби, рачни минофрлачи, пиштоли и друго автоматско оружје.
еден од тие терористи е и сегашниот градоначаник на кичево, чисто информативно.
овие кутрите за што загинале? за сега грујо на ти го, дај ми го да си игра со државава?
кога ќе ми текне дека и татко ми беше летото во најжестоките војни и тоа во тетово . кои стресови беа тие, мама и баба само на апчиња за смирување беа. тие слики и спомени никогаш не можам да ги заборавам.
после кога си дојде дома за прв пат плачев од среќа. не можев да се соберам, му се фрлив уште на улица и го гушкав со цела сила и никаде не го пуштав да оди цел месец.
п.с. вечна им слава на загинатите.