Тагата е огромна, а немирот во душата јасен,
болката во мене расте, а внатрешниот монолог е гласен!
Ти ми недостасуваш, затоа што ти си мојот јин, а ја твојот јанг,
ооо љубов моја, о леџендери хартстоун мој ранк!
Пробав да те достигнам и да допрам до тебе,
играјќи се' и сешто, па дури и паладин канцер дек,
но ти секогаш си ван мојот дохват, пошто мечапот ме јебе,
мирор мечови... други паладини, вс трајхарди на кои им нема лек!
Јас морав да те оставам и да отидам по животниот мој пат дуг,
а болката неподнослива го кине срцето мое излевајќи ја крвта со темноцрвена боја!
Зошто? Зашто никад немав у рука мистири'с челенџер у шести круг!
Судбата е клета, а ние никад нема да сме заедно, оо ранку мој, непрежалена љубов моја.