Фата и Мујо се будат во една ојлујна ноќ, во три сабајле. Некој силно чука на вратата. Мујо ја отвара вратата, а пред него стои еден пијан, скроз фрескосан, одвај стои на нозете. Пијаниов го моли Мујо да излезе малку надвор да го турне.
- Нема теорија, му вели Мујо, па човече, три е саатот сабајле! и му ја треснува вратата пред нос.
- Кој беше? - прашува Фата.
- Ма еден пијан, бара да го турнам- одговорил Мујо.
- И, му помогна ли?- повторно прашува Фата.
- Не сум луд! Па надвор ужасно врне!
- Срам те било- се лути фата: А се сеќаваш ли, кога пред два месеци се враќавме од кај Суљо, кога колата ти цркна во оној дожд, да не застанеа оние двајца да те турнат, уште би стоеле таму!
Мујо малку се засрамил, на крај се облекол, ја отворил вратата и се развикал во темницата на дождот:
- Еј, уште ли си тука?
- Тука сум!, се дере пијаниов.
- Ти треба ли уште да те турнам? прашува Мујо.
- Треба, фала многу! вели пијаниот.
- А каде си? повторно прашува Мујо.
- Еве сум на љуљашкава!