успехот на манчни со лацио е една приказна, неуспехот негов со интер е друга приказна. на страна титулите. сите знаеме дека иако се освоени, последната и веројатно оваа година, немаат тежина. знаеме зошто и како и да не се повторуваме..
со лацио стана од играч тренер, помал клуб, поставен на другарска основа, целсно одврзани раце и со играчи кои се мотивирани да се докажат. манчини беше ѕвер таа година! затоа интер после го купи.
и што се деси? кај се видело манчини да наметне авторитет над ибрахимович? ибра го имам гледано во живо, човекот е жива доминација на терен, фудбалер што секој би посакал да го има, али темперамент балкански.. од авион се гледа дури. после тоа виеира? ако на еден виеира не му се игра, ондак што сакаш повеќе? виера кога беше во форма во арсенал, топка на распон од 10 метра не му поминуваше. со тој неговиот чекор ги скокаше цели противничките фудбалери. сега мизерија, мивка. како тони мицевски изигра.
најголем проблем на интер, со децении не само вечерва е тимскиот дух. потоа нема компактна екипа, нека креативен среден ред, има изолирани добри напаѓачи врз кои не може да се воспостави тренерски авторитет.
бидете во едно сигурни: иргачи како мартинс и адриано да паднеа во раце на венгер или алекс ф. денес ќе беа број 1 и 2 во светот. а во интер кој ќе ги контролира? клаудио раниери? манчини?
конкретно по мечот - ливерпул не дојде во милано да победи, за нив доволно е дури 1 гол предност, а не пак вкупно 3 за да испаднат.
бенитез постави игра со хипија и оној (дури ни името не му го знам) како штопери, со еден лабав лев бек и ѕверот карагер! интер при таа поставеност, при таков притисок, успеа да направи само 2 стопроцентни шанси, од кој едната беше реално чист поклон. се останато беше борба на средина од терен каде интер беа аргеивни и реално подобри. конечно, во 180 осумдесет минути да не се постигне гол, а да се примат 3, виновник не може да биде никој освен манчини. причината можеме да ја бараме и во ливерпул, затоа што свесни сме дека ливерпул важни утакмици на чело со бенитез тешко губи. затоа.. интераши, знам дека можеби клубот ви е во срце, но искрено атмосверата во клубот, другарството, мотивираноста, духот... во последниве години констатно е НУЛА. на фудбалот гледам многу објективно и секогаш сум критички настроен ако нешто не е како што треба, без разлика дали сум или не сум фан на некој клуб.
и уште една забелешка. страшно се нервирам колку некои играчи на интер се склони на глума. погледете го круз, 3 метра човек, во чист дуел игра он се тркала како покосен. па лежи, плаче.. на шо личи тоа? ај круз.. ама еден играч како занети, кој ако сака нема да падне па макар решиле 11 фудбалери од ливерпул со се судијата да го бутнат, он нема да панде, при еден силен трк .. зошто очигледно паѓа и глуми?
затоа од дамна не гледам италијанско првенство. се пиздам скроз
?
