Во поголем број од случаевите сум упорна,посебно ако стојам 100% позади тоа што го кажувам, ако сум 100% сигурна дека е така.И да сум 70% пак ќе си ги бранам мојот став,ама ако веќе видам дека не е така,ако ме разубедат тогаш признавам дека не сум во право.Дали кога во некој разговор со некого, личноста ве убедува дека не сте во право, упорно тврдите дека греши?
Муабетот ми е - дали кога ќе сфатите навистина дека сте згрешиле признавате или тврдоглаво го браните својот став иако се покажало дека не сте во право?
Значи дали од гордост не признавате дека сте мислеле погрешно или со наведната глава кажувате дека бил во право другиот? Или пак упорно се браните само доколку сте 100% сигурни во она кое го тврдите?
Како реагирате во такви ситуации?