Сфатив дека загубата на човек може да те поремети. Да те искасапи. Суштински да те изеде. Од тело да те претвори во мрша, прав или пепел. И постоа сфатив дека во тој облик уште може да те дотолчува. Како смрдлив разбеснет ветар на кој се сушат алишта,да ја распространува таа пепел насекаде и да не можеш да се собереш со милениуми.
Сфатив дека загубата на човек, кој е сеуште жив, може да трае со недели,месеци и години. Колку повеќе е тој жив, толку повеќе си ти мртов.
Сфатив дека од некои шокови човек не се опоравува. Нит на живо се смее, нит на мртво плаче. Хибернира. Вегетира. На шкрги дише.
Сфатив дека она срањето дај му време на времето се однесува само на тоа, уште колку време имаш за тотално да го изгубиш паметот и светогледот..од што? Од загуба. На човек кој е суште жив.